MÜHÜRLENMİŞ KALPLER

2.BÖLÜM " DERİN KUYULAR "

MÜHÜRLENMİŞ KALPLER 2.BÖLÜM "DERİN KUYULAR."

◾İki çay söylemiştik orda, biri açık, Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.◾

🎶Seha Okuş - Hasretinle yandı gönlüm 🎶

Keyifli Okumalar...

Mahalleye yaklaşmaya başladığım da girdiğim tanıdık sokaklarda bir bir anılarım canlandı. Nefesim kesilmeye başlarken camı açtım, hatırlamamaya çalıştığım her şey şimdi bir film şeridi gibi gözümün önünden geçiyordu.

Mahalleye girdiğimde arabanın hızını arttırdım, fazla etrafa bakmamaya çalışarak evin önüne geldiğimde arabayı evin tam önüne park ettim. Arabadan indiğim de vücudum titremeye başlamış, kesilen nefesimle birlikte gözlerim dolmuştu.

Titreyen vücudumla ayakta zor durmaya başlarken etrafıma bakmadan eve yöneldim ben yürürken kapı açıldığında içerden abim onun ardından Babam ve Annem çıkmıştı. Onları görmenin verdiği mutlulukla kendimi hemen abimin kollarına attım.

Yüzümü boynuna gömdüğüm de abim saçlarıma öpücük bırakmış, " Hoş geldin abim." demişti. Onun kollarından çıktığım da Babam hemen beni kollarına almıştı, gözlerinin dolduğunu ona sarılmadan önce görmüştüm.

Bu benim de gözlerimin dolmasını sağlarken dayanamayarak ağlamaya başladım. Ne kadar artık büyümüş kendi ayakları üzerinde duran bir iş kadını olsam da Babamın kolların da kendimi hala küçük bir kız çocuğu gibi hissediyordum. Babam saçlarımı derince koklayıp "Burnumda tütün küçük bebeğim. " dediğin dediğinde güldüm. " Artık bebek değilim Baba ya! " dedim.

Geri çekilip Babama baktığım da Babam kaşlarını çatarak alnıma ve yanaklarıma öpücük bırakmıştı. Geri çekilip yüzümü avuçlarının arasına alıp " kırk yaşına gelsen bile hep benim küçük kızım olarak kalacaksın. " dedi. Sevgiyle yanaklarına öpücük bırakıp benim gibi ağlayarak bana bakan Annemim kolları arasına girdim.

Bir süre Annemle de sarılmış hasret gidermiş daha sonra hep birlikte içeri geçmiştik. Çok fazla acıkmıştım ve bundan dolayı hiç beklemeden masayı kurmaya başlamıştık.

Abim ve Babamın yardımıyla hızla bahçeye masayı kurduğumuz da tam karşımızda ki evle bir an Annemlere içeride ki masaya kuralım diyecek gibi olmuştum ama bunu artık normalleştirmem gerektiğinin farkına varmış bu fikirden vazgeçmiştim.

Annemin çeşit çeşit hazırladığı yemekleri tabaklara tek tek servis edip yerime oturdum. Sakince yemeğimizi yemeye başladığımız da bir yandan da sohbet ediyorduk.

Annem " Ne kadar kalacaksın kızım? " dediğin de ağzım da ki lokmayı yutup suyumu içerek dudaklarımı araladım. " Belli değil Anne, yarın akşam Elena'nın defilesi var ona katılacağım. Daha sonrasında hiç bir işim yok. " dedim.

Babam tabağın da ki sarmaları yerken
" Londra'da ve ya Fransa'da işin var mı? " dedi.

Kafamı iki yana olumsuz anlamda salladım.

" Hayır şu an her şey tıkırında gidiyor. Tüm işlerimi halledip geldim kafamın rahat olması için. "

Üstümde hissettiğim bakışlarla kafamı kaldırıp abime baktım. Ona baktığım da gülümseyerek dudaklarını araladı.