Gizemli Ev

Üzen Haber

Okuldan çıktım ve eve doğru yürümeye başladım.Ankara'ya ilk geldiğimde okul yolunu devamlı karıştırdığımdan sürekli kaybolmuştum.Evet Ankara'ya geleli neredeyse 4 yıl olucak.Kulaklığımı taktım ve en sevdiğim şarkı olan "Me Gustas To"yu açıp dinlerken içimden tekrar etmeye başladım.
"Qué horas son,mi corazon?"
"Te lo dije bien clarito"
"Permanece a le escucha"
"Permanece a le escucha"
"Doce de la noche en La Habana,Cuba"
                    ...
"Remedio chino e infalible"(şarkı biter)
Şarkı bittiğinde evin önüne zaten gelmiştim.Babamın arabası kapının önündeydi.Bir dakika,babam bu saatte evde olmazdı ki.Anahtarımla kapıyı açtım ve içeriye girdim.Karşımda gördüğüm annem hiç iyi değildi.
"Anne iyi misin,babam neden bu saatte eve geldi?"dedim.
"Büyükannen..."dedi
"Ne olmuş büyükanneme?"dedim.
"Onu kaybettik Adel..."dedi.Sanki başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Sanki bütün bir dünya sırtıma oturdu,hiç kalkmamak üzere.
"Ne?"diyebildim sadece.Annemin gözünden yaşlar dökülmeye başladı.Benimde onunla birlikte ağlamam uzun sürmedi.Babam yanımıza geldi ve bize sarıldı.
"Ona söyledin mi?"dedi babam.Annem hayır anlamında başını salladı.
"Neyi bana söylemedi?"dedim.
"Amerika'ya taşınıyoruz kızım."dedi babam.İkinci bir şok yaşıyordum.Nedenini anlamam uzun sürmedi çünkü büyükannem ve büyükbabam Amerika'da yaşıyordu.Onların evine gidicektik büyük ihtimalle.
"Büyükbabamla birlikte yaşamaya mı?"dedim.
"Hayır tatlım,büyükbaban yanımızda olmayacak.Kendisi istemedi."dedi annem.
"Anlamıyorum,büyükbabam nerede olucak o zaman?"
"Onunla konuştuğumuzda artık o evde yaşamak istemediğini ve bir huzurevinde kalmak istediğini söyledi.O eve de biz taşınıcaz."dedi babam
"Neden böyle birşey yapıyoruz ki?Madem büyükbabam huzurevinde kalıcak,o zaman neden o evi kapatmıyoruz ki,ayrıca okuluma ne olucak?"dedim
"Amerika'da eğitim alman daha iyi olucaktır.Ayrıca Türkiye'nin en iyi üniversitelerinin birinden geldiğin için kayıt yaptırman kolay olucaktır."dedi annem.Akademik başarımızı çok önemsediğini söylemiştim.
"Tamam,benim için bir problem yok.Ama sizce Arda buradaki arkadaşlarını,Deniz'i bırakıp gelir mi,hiç sanmam."dedim
"Gelicek,başka bir şansı varmı sence Adel?"dedi annem.
"Pekala."dedim ve saate baktım.Saat 5'ti.
"3 Saat sonra Arda okuldan geldiğinde onu ikna etmek için uğraşırsınız diye düşünüyorum."dedim ve ayağa kalkıp odama doğru yöneldim.
"Nereye?"diye seslendi arkamdan annem.
"Odama."dedim.
"Eşyalarını toplamaya başla,uçağımız 2 gün sonra."dedi
"Pekala..."dedim ve yukarıya çıkmaya başladım."
Annemler odama eşyalarımı sarmam için yeterli gazete ve kutu bırakmışlardı.Telefonumu açtım ve Masal'a bir mesaj yazdım:
"Masal,zaten duymuşsundur büyükannem ölmüş..."yazdım.
"Evet,haber geleli 1 buçuk saat oldu.Tam 1 buçuk saattir ağlıyorum."yazdı.
"Amerika'ya taşınıcağımızı da duymuşsundur o halde."yazdım.
"Evet,bizde sizinle gelicez.Ama taşınmıyıcaz.Cenazeden sonra geri dönücez.Adel seni çok özliyiceğim.Hergün haberleşicez.Telefonla yada mektupla.Tamam mı?"yazdı.
"Tabikide."yazdım.
"Benim şimdi gitmem lazım,eşyalarımı topluyucağım."yazdım
"Tamam canım,görüşürüz."
"Hoşçakal."
Eşyalarımı birer birer gazetelere sarmaya başladım.Daha sonra elim,büyükannem ve büyükbabamın bana 4 yaşımda aldıkları  kar küresine gitti.Altındaki aparatı döndürdüm ve müziği açtım.İçindeki küçük çocuk ve yanındaki büyükanne ve büyükbaba dönmeye başladı.Gülümsedim ve gözyaşlarım gözlerimden yanaklarıma düşmesine izin verdim.
  YARIM SAAT SONRA
Bütün eşyalarımı sarmayı bitirdim ve yeni birşey fark ettim,çok fazla eşyam varmış.Eşyaları da geçtim,çok fazla kıyafetim varmış.Bunu da valizlerimi doldururken fark ettim.Ve sorun ne biliyor musunuz?Aynı sweetshirt'ten 3 tane farklı renginden buldum.Ayrıca Arda'nın uzun zamandır aradığı kıyafetlerde dolabımdan çıktı.Eminim ki Arda bunu öğrendiğinde kıyafetlerime yapıcağı şeyler hiç iyi olmayacak.
Ben bu düşüncelerimle başbaşayken babam içeri daldı ve:
"Sanırım olayı çözdük Adel!"dedi
"Ne olayı,ne oluyor?"
"Şu cinayet olayı.Hani bir tane kadın ölmüştü,3 şüpheli vardı.En yakın arkadaşı,kocası ve eski sevgilisi,hatırlamadın mı?"dedi
"Haa,evet hatırladım.Çözdük mü nasıl"
"Kadının evinde bir flash bellek bulmuş olay yeri inceleme.Senin dediğin gibi yaptık ve kadının evini tekrardan arttırdım.Kadının hergün düzenli olarak suladığı bitkisinin içinden bir flash bellek çıktı!Senin de izlemeni istedim.Bilgisayarın nerede?"dedi
"Burada tak haydi flash belleği."dedim ve videoyu izlemeye başladım.Kadın şunları diyordu:
"Kocamla aramız hiç iyi değil,geçen gün beni boğmaya çalıştı.Tekrardan olmadığını söyleyip bana lanet okudu.Bu videoyu kim izliyor bilmiyorum ama geç olmadan bana lütfen yardım edin.Eğerki herşey için çok geç ise lütfen benim hakkımı arayın ve o adamın hapse girmsi için elinizden ne geliyorsa yapın."diyordu kadın.
Hüzünle gülümsedim ve:
"Çabuk adamı yakalamalarını söyle baba.Eminimki mahkeme bunu yeterli bir kanıt olarak görücektir."dedim ve flash belleği babama geri verdim.Babam:
"Emredersiniz savcı hanım."dedi alaycı bir şekilde ve beni öpüp odamdan çıktı.Galiba mahkemeye bunu vermeye gidiyor.Mutluyum çünkü bu davayı çözüp Amerika'ya gitmemiz beni rahatlattı.
2 BUÇUK SAAT SONRA
Kapı çaldı ve ben hemen saate baktım.Gelen Arda olmalıydı.Normalde kapıya koşturup Arda'yı karşılardım.Ama şuanda annemin ve babamın Arda'la konuşması gereken birşey var.Ha buarada babam yarım saat önce geldi ve davayı kazandığımızı söyledi.Hayatımda ilk defa bir davayı çözmüştüm.Aslında dediğim gibi bir avukat olmak hiçbir zaman planlarımda yoktu ama savcı olabilmek için iyi bir avukat olmam gerekiyor.Gözüm çantasına koyduğum kemanıma kaydı ve gidip kemanımı aldım.Keman çalmaya ilk başladığımda kullandığım keman,güzel bir keman değildi.İyice öğrendikten sonra büyükbabam bana bunu almıştı.Büyükannem ve büyükbabamı çok özliyicem,bunu çok iyi biliyorum ama isanların her koşulda hayatlarına devam etmesi gerekir.Benimde bir şekilde devam etmem lazım,kötü bir hayat olsa bile.