"Gülayşe sakin olsana. Alt tarafı şirket yemeği. Ne abartdınız"-Kara kahvaltı masasını gerginleştiren Gülayşeyi sakinleştirmeye çalışıyordu. Üstelik bu sefer her şey normal giderken,Hüma kahvaltıda tek bir memnuniyyetsiz tavır göstermeyerek Karanın yanına oturmuşken gerginlik herkesin en son isteyeceği şeydi
"Nasıl bu kadar rahatsın acaba bay finans direktörü? Sana yemek değil davet diyorum nesini anlamıyorsun. Ayrıca herşey kusursuz olmalı dedi Hacı amca. Babam öyle yaparmış"-Gülayşe son cümlenin burukluğunu ses tonuna da yansıtmıştı.
"Lara haklı. Amcam davetlere çok önem verirdi. Eğer insanlara bunu yıl sonu gösteremiyorsan yıl boyu çalışmanın bir değeri olmazmış"-Hüma Karaya bakarak konuşuyordu çünki olayın ciddiyetinin farkında olmayan tek kişinin Kara olduğunu biliyordu.
"Ya tamam güzelim amcan önem veriyordu çokta güzel yapıyormuş aşırı katılıyorum dediğiniz her şeye ama zaten mükemmel olacak gerilmeyin diyorum"-Kara çayından bir yudum alarak rahatlığından ödün vermedi
"Dua et Kara..dua et herşey yolunda gitsin. Yoksa seni elinde tutduğun çay bardağında boğarım"-Gülayşe sonunda sinirlenerek masadan kalkmıştı-"Hüma sana söylediğim yeri ara birkaç kıyafet getirsinler bize burada deneyelim vaktimiz hiç yok"
"Merak etme hallettim onu "-Hüma Gülayşeyi rahatlatmaya çalıştı. Gülayşe masadan ayrıldıktan sonra Hüma ve Kara tamamen yalnız kalmıştılar. Karanın deminki rahatlığından eser yoktu şimdi, çay bardağını tutuşu bile değişmişti gerginlikten
"Sen beni hiç tanıyamamışsın, izle de gör bu Kara neler yapabiliyormuş...güzelim"-Kara son yudumu da alıp masadan kalktı Arkasında ona sinirle bakan bir Hüma bırakarak
Kara dışarı çıkar çıkmaz ensesine yapışan elle affalladı. Beklemediği atak Barbarostan gelmişti
"Lan Kara bana bak. Hümanın dibine düşecektin lan masada neredeyse. Kızın hem babasını öldür hem gel aşık ol"-Barbar sinirini bir türlü yatıştıramıyordu. Evet belki son zamanlar bir birlerinden kopmuşlardı Hümayla. Ama Hüma onun hala küçükken koruyup kolladığı kardeşiydi.
"Kim kime düşüyormuş Barbar ne anlatıyorsun. Önce bir yakamı bırak. Adam akıllı konuşalım"-Kara ensesindeki eli iterek kurtulmaya çalıştı-"ben kimsenin babasını öldürmedim ve kimseye aşık değilim"
"Ne..ne demek öldürmedim."-Barbar bir anlık duraksadı sonra tekrar Karanın boğazına yapıştı"Ne demek lan öldürmedim. Dalga mı geçiyorsun?"
"Yaa bi dur be adam"-Kara bu sefer Barbarosu sert itip tamamen dibinden ayrılmasını sağlamıştı-"şuan burada anlatamam tamam mı. Ama sadece şunu bil. Menderes cinayetiyle yakından uzaktan alakam yok. Aşık olmak meselesine gelince de ,sen anlamıyorsun bu işlerden Barbo hiç bulaşma derim"
Barbaros duyduğu şeyleri beyninde yerine oturtmaya çalışırken Kara arabasına binip çoktan uzaklaşmıştı
~~~~ "Kızlar geç kalacağız. Ağaç olduk burada"-Kara ve Barbar merdivenlerden yukarıya doğru bağırsalarda 1 saatir yukarıdan hiçbir ses gelmiyordu-"Yok abi ben dayanamıyorum bi kalkıp bakalım şunlara" Kara bunu söylediği anda merdivenlerin hemen başında Hüma ve Gülayşe belirmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
