"Hepimiz düşüyoruz
Bir şekilde yaşıyoruz"
bu arada bölümü teoman-saat 03.00 dinleyerek yazdım belki dinlemek istersinizzz))))
Kara Barbara doğru yürüdü yavaşca. Sakin adımlarla yaklaşıyordu çünki karşısındaki adamın nerede ne zaman boğazına yapışıp onu öldüreceğini kestiremiyordu. Ama beklediğinin aksine Barbar sakindi.
"Korkma lan yaklaş"
Kara gülerek Barbarın tam önünde durdu-"Çok korkuyorum Barbar, bak bacaklarım tiriyor"
"Uzatma. Seninle kavgaya gelmedim. Pamir uyandı, onu haber verecektim. Ayrıca seninle konuşmam gereken bir şey var."
Kara Pamirin uyanmasına sevinmişti. Ama yine her şey en baştan başlıyordu. Tehditler, kaybetme korkuları..
"Konuş konuşmasına da içeri girelim bari. Dondum soğuktan"
"Noldu lan armut? Erkeklik taslıyordun iki üç gün önce biraz soğuk olunca dondum diyorsun"-Barbar ellerini önünde birleştirip omuzlarını kısan Karayı beklemeden kapıdan içeri girdi
Kara girer girmez kendini kanepeye bırakmış Barbarın sobayı yakmasını izlemişti.
"Eee noldu Barbo , ne konuşacağız?"
"Pamir"-Barbar biraz duraksadı-"Az önce uyandı. İfade verecekmiş ,Hümadan şikayetçi olacağını söyledi"
Kara ayaklanmıştı bunu duyar duymaz. Pamir ölmesin diye dua ediyordu ama bunun olacağını bilse kendi gider, kafasına sıkardı
"Nasıl lan? Nasıl böyle bir şey olabilir? Nefsi müdafaa diye biliriz ama değil mi?"
Barbar Karanın ne kadar korktuğunu görebiliyordu. Ona olan siniri yavaş yavaş soğurken şimdi bu "nefret ettiği" adamla beraber Hümayı kurtarmak için plan yapmalıydı.
"Deriz tabi Kara. Ama sormazlar mı bu kız kaçırıldıysa , saldırıya uğradıysa neden sakladı diye?"
Kara elini başının arkasına götürmüştü. Çaresiz hissediyordu . Hüma bunları duyunca yine yemek yememeye başlar ya da kabuslar görür diye korkuyordu.
"Korktuğunu söyler, ne bileyim Pamirin onu tehdit ettiğini söyler"
"Kara"-Barbar son odunu da sobanın içine attıktan sonra ellerini bir birine çırparak temizledi-"Bir planım var benim. Ama Nazmiye'ye ihtiyacımız var"
"Nasıl ya? Anlamıyorum Barbar. Polis değilim ben. Daha açık konuş"
Karanın söylemek isteyip söyleyemediği yüzlerce şey vardı. Aynı zamanda sinirden ayağa kalkıp Barbarı yumrukladığı bir sahneyi hayal etmişti o an.
"Gözde vardı ya hani şu avukat. Ona yaklaşacağız. Nazmiye'ye kocasının katilini biz söyleyemeyiz çünki Pamir diye bir duvarımız var ortada. Tehditler savuran bir duvar. Ama Nazmiyenin herkesten çok güvendiği avukatı söyleyebilir."
Kara mantığı hala anlayamamıştı. Ama Barbarın da onunla aynı şeyi istediğini biliyordu. Onu dinleyecekti.
"Eee nasıl yaklaşacağız şu herkesten çok güvenilen avukat Gözde'ye? Var mı planın?"
"Var"-Barbar sandalyeyi çekerek oturdu-"Sen yaklaşacaksın Gözdeye. Aynı zamanda Hümadan da uzak duracaksın. Bırak seni kalbi değişen şerefsiz biri olarak hatırlasın"
Kara bu sözler karşısında ayaklanıp Barbara doğru gelmiş onu sandalyeden yakasından tutarak bi' çırpıda kaldırmıştı. O kadar güçlüydü ki o an dağları bile yerinden oynatabilirdi.
