Enchanted To Meet You

CHAPTER 8

Nakatitig lang ako sa labas. Ibat ibang kulay ng ilaw ang nakikita ko mula rito sa kinatatayuan ko.

Ang gandang pagmasdan ng boung City. Ilang buwan narin ang nakalipas simula noong umalis ako sa Pinas.

Wala kaming communication ni Xius. Napagpasyahan namin mag call off muna at magfucos sa pagaaral.

Mapait akong ngumiti habang nakatingin sa picture naming dalawa. Ito ang first day of relationship namin.

Ang saya namin nung mga araw nato. Parang walang pinagdaraanan.

Hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako. Dali dali kung pinunasan ang mga luha at huminga ng malalim.

Sakto namang bumukas ang pinto ng rooftop at pumasok ang step brother ko.

"Nethia, let's eat" aniya. Akala ko ay aalis na siya pagkatapos niyang sabihin sakin na kakain na. Pero namalayan ko nalang na tumabi ito sakin.

Katulad ko ay pinagmasdan niya rin ang kabuuan ng New York City.

"So what's your problem" nagulat ako dahil ito ang unang pagkakataon na kinausap niya ako.

Sa ilang buwan na pananatili ko rito ay hindi ko pa siya nakausap. Wala akong kinausap simula noong dumating ako rito.

"It's private" sambit ko. Narinig ko siyang bumuntong hininga.

"I want to apologize if we made you feel uncomfortable" napatingin ako kay Kreisler.

Anong nakain nito at kinausap ako.

Nakakatawa lang isipin dahil ang taong pinakaayaw ko at kinababaliwan ng kaibigan ko ay step brother ko.

Matagal ko nang alam ang tungkol sa kanya. Simula palang naikasal ang ama ko sa ina niya. Kaya nga ayoko sa Seriea High e.

"I know you hate me secretly, it's obvious the way you glare at me when our eyes met and you even hide me to your friends. One time I decided to talk to you and I even go to your school but you just ignore me. I wonder what I can do to feel you comfortable with us"

Umiling ako at humarap sa kanya.

"I'm jus—hindi ko tinuloy ang sasabihin at bumuntong hininga.

"I'm sorry. I'm not in mood talking to you right now" saad ko at iniwan siya sa rooftop.

Hindi ko alam kung paano siya kakausapin. Hindi ko namalayan na naging masama na pala ang trato ko sakanya.

Baka nga. Stuck parin ako sa isip na sila ang dahilan kung bakit nawala si Mom. Kahit alam ko sa sarili ko na walang silang kinalaman.

My Mom died because of suicide. Hindi niya natanggap ang ginawa ni Dad sakanya. Kaya nagpakamatay siya. My parents are both selfish. Hindi man lang nila inisip na may anak Sila.

But anyway it's past. Ayoko nang balikan pa.

Pumunta ako sa dining room. Naabutan kung masayang naguusap sina Dad at Tita Zoe.

Tumikhim ako at umupo sa may dulong bahagi. Napatingin ang dalawa sakin. Matamis na ngumiti si Tita habang nanlilisik ang matang nakatingin si Dad sakin.

"Where is Kreisler?" Tila kulog niyang sambit.

Walang ekspresyon kung sinalubong ang tingin niya at umirap.

"Rooftop"

"Why did you left him there?"

"Actually Dad, he's not a kid anymore"

"Your mouth. Nethia!

"Sinagot ko lang naman tanong mo"

"You are a disrespectful"