KULE (FİNAL)

1.BÖLÜM

11 yıl önce..

benim ne suçum vardı ki?annemin ölmesi benim suçum değildi baba anlamıyormusun! Beni sevme ama bende insanim bak benimde kalbim var dışarı çıkamıyorum kaç yaşındayım daha vücuduma dokunuyorsun?

"Baba yeter bırak!"

"Yardım edin!"

"Kimse yokmu!?"dedim bağırarak

"Güzel bebeğim benim susarmısın sadece seviyorum seni"dedi

"Ama kollarım acıyor?"dedim morarmış koluma bakarken

"Acı büyütür seni"deid

O yaşımda bilmiyordum ne demek istediğini

"Yardım edin!"dedim avazım çıkana kadar bağırınca saçlarımı alıp yerlere atıp sürttü

"Baba bırak!"dedim bağırarak

Özel bölgemi açıp sırıttı ve erkekliğini göstermeye çalıştı fakat gozlerimi yumdum

"Aa güzel bebeğim aç gözlerini böyle büyüyeceksin beni asla unutamayacaksın"

"Bakmak istemiyorum kıyafetimi verirmisin!"

Kollarımın morarikligi yüzünden dışarıya çıkamıyorum komşunun kızı hep pespembe kıyafetler giyerdi ve benim morluklarımı bir gün gördü ve güldü

O gün...

Pencereyi açıp dışarı bakmak istedim o gün

"Hava buz gibi"dedim üstümde sadece gri atletim vardı

Komşunun kızı çıktı apartmandan üstü çok güzeldi pespembeydi sanirim bir yere gideceklerdi

Bana bakınca bir anda kafama içeriye soktum

"Kafanı çıkar icerden!"dedi seslenerek

Yavaşça kafamı çıkarınca gözlerindeki kucumseyici ifadeyi gördüm

"Neden üstünde bir şey yok?"dedi alttan bana bakarak

"Babam vermedi kıyafet bana"dedim cümleyi kurmaya çalışarak

"Ahahaha"kahkaha atmaya başladı

"Neden gülüyorsun baban sana böyle giydirmiyormu babalar kızlarını böyle severmiş öyle dedi babam?"

"Hayır seni baban sevmiyor pembe pembe kıyafetlerin yok sanırım yazık"
Dedi gülerek

"Babam beni sürekli dövüyor ama siz duymuyormusunuz?"

Kiz cevap veremeden Babam içeri girdi saçımı tutup geriye savurdu ve pencereyi kapatıp beni dövmeye başladı

"Ben sana demedim mi pencereyi açmıyacaksın diye!"dedi gür bir sesle

"Baba yalvarırım vurma"dedim canım acıyarak

"Küçük aptal seni bıktım senin bu aptallıklarından!"bağırmaya başladı ve daha sert vurmaya başladı

"Baba çok acıyor vurma lutfen"dedim ağlayarak

"Sana göstercem ben dur sen dur!"dedi bağırarak ve beni o mutfağa götürdü benim canım çıkasıya kadar dövdüğü gece gizlice yemek yemeye çalışıp yerden yere attığı mutfağa.

Yerden bir makas alıp saçlarımı tek tek kesmeye başladı ve bir anda boynuma denk geldi ve acıyla haykırdım

"Uslu dur bağırma o saçlarını tek tek kesicem pis ucube"dedi

Kısaltı daha da kisalti ve omzumun üstüne kadar kesti

"Baba kesme lütfen saçlarımı!"dedim ağlayarak

"Kes sesini yoksa kökten keserim"dedi

Sessizce ağlamaya başladım içten içe

Bir anda kapı çaldı ve beni susturup koltuğun arkasına aldı

Gizlice kapıya baktığımda sosyal hizmetlerden geldiklerini gördüm bir kadın ve erkek geldi

"İyi günler hera soydanın babası sizmisiniz?"dedi

"Evet benim buyrun"dedi en sakin sesini takınarak

"Komşulardan şikayet alarak çocuğunuza şiddet uyguladığınız söylendi çocuğu izin belgemizle almak zorundayız çekilirmisiniz"

"Hayır hanımefendi alamazsınız benim bebeğimi" dedi iğrenç sesiyle

Beni aramaya başladılar ve koltuğun arkasında beni morluklarimla ve kısa yamuk yumuk kesilmiş saçımla karşılaştılar

"Ah güzelim gel seni kurtarmaya geldik"dedi sosyal hizmetlideki kadın

Bir anda ağlamaya başladım

Beni yavaşça koltuğun arkasından aldılar ve arabaya götürüp sakince bindirdiler

Bindirmeden önce o kabusum olan her acım ve her istismarım olan o eve baktım belki tekrar gelmeyecektim ve kurtuluşum olmuştu

Kapıyı kapatmadan önce yeşil gözlü uzun boylu kumral saçlı bir çocuk bana el salladı nedenini bilmeden ben sadece ona boş gözlerle baktım

ve araba tam olarak Hayat çocuk yuvası isimli bir kurumun önünde durdu

Belki yeni hayatımın içine girecektim bir kaç dakika sonra..?

Ben hera sadece hera soyadını kullanmak istemeyen 5 yaşından 9 yaşına kadar babası tarafından hem şiddet hem tecavüze uğrayan ve acıyla büyüyen bir çocuktum,gençtim ve ölüydüm belki o son bakışım gerçekten son bakışımdı...