Dark Desires (Vicious Series 1)

Chapter Six

Katulad nga ng sinabi ni Adrian kaninang umaga. Pumunta kami ng mall para bumili ng cellphone. I was in disguise though. Binilhan niya ako ng Iphone, sinabi ko nga na kahit android lang ay puwede na pero nagpumilit pa rin siya na bilhan ako ng Iphone kaya't hinayaan ko na lang siya.

"Are you hungry?" tanong niya sa akin habang naglalakad lakad kami sa mall.

"Ahm hindi naman. I'm still full," mahina kong sabi sa kaniya.

My disguise today are beige sweater, paired with loose white pants and sneakers. May sumbrero rin at mask na nakatakip sa mukha ko.

Nag-iingat din kami ni Adrian na baka mahuli kami. Kung tutuusin ay dapat nasa mansyon na ako ngayon ngunit hinayaan ko na lang si Adrian sa pagdedesisyon.

Pagkauwi namin sa penthouse ay agad na akong pumunta sa kwarto. Si Adrian naman ay nagpaalam na lalabas muna dahil may gagawin daw siya.

I opened my phone. Adrian advised me not to message my family or friends for a while habang inaasikaso ang kaso ko. I don't know what was his reason kung pwede naman akong umuwi na lang, pero ang sabi niya ay iyon daw ang sinabi ng abogado kaya't hinayaan ko na lang din.

Ang therapist ko pala ay kakilala rin ni Adrian, kaya pala hindi na siya nagulat nang ako ang nakita niya roon. Adrian assured me that my existence will be hidden until my case is settled.

Gumawa ako ng bago kong account sa cellphone. I made a new instagram account and stalk my friends. Nakita ko ang mga post nila na nagsasaya sa isang resort. I stalked Lily, my bestfriend since childhood. Wala siyang recent post. Ang huling post niya ay dalawang linggo na ang nakakalipas.

The picture shows a shop inside the mall with the caption 'I miss you, babygirl. Balik ka na, mag-wwindow shopping pa tayo'. I felt sad seeing that post.

Miss na rin kita, Lily. Babalik din ako riyan kapag natapos na lahat ng ito.

I continued to scroll down on her feed. There were so many memories captured there. Mayroon noong nasa beach kami at nag-sswimming, mayroon naman noong first time namin sa bar. Kahit minor kami ay nagawa kaming papasukin dahil kilala namin ang may-ari ng bar na iyon. We were both 16 at that time. How I miss my outside life, away from all these stress.

Nagulat ako ng biglang may nag-text na unregistered number sa akin.

If I catch you again, I'll make sure to ruin you, every piece of you. Then I'll mark those pieces as mine and make you whole again until I'm the only one you're worshipping.

Nanginig ang mga kamay ko sa nabasa at tila napasong binitawan ang cellphone na hawak-hawak ko.

Tumunog ulit ang cellphone ko, indicating that someone message me. Sinilip ko 'yon para basahin.

Don't be scared, baby. It's just me.

Napaluha ako nang mabasa ko 'yon. How did he find me? Paano niya nakuha ang number ko? My cellphone is new as well as my sim card.

Unti-unting nagsibagsakan ang luha ko. Agad kong kinuha ang kumot at saka nagtalukbong at doon umiyak ng marahan.

Okay na ako, eh. Nagiging maayos na ako. Bakit pa niya ako hinahanap? Wala naman akong atraso sa kaniya. In fact, siya pa ang may kasalanan sa akin! Bakit? Anong kailangan niya?

I felt helpless again. Everytime, every fucking time I imagine his face smiling devilishly, it makes me hopeless and weak. He got the whole me in the palm of his hands. I was a puppet for him, a comfort woman. Bakit ba kasi? Ayoko ng bumalik sa kaniya. I suffered so much and I don't like it.

Tinignan ko ang buong kwarto. I don't see anything suspicious there, but I'm pretty sure that he installed something here. Hindi naman ako tanga para hindi iyon malaman. Paano niya malalaman kung nasaan ako at kung anong ginagawa ko kung walang camera rito.