KANLI OYUN- 18:46

9.BÖLÜM- MİLADIN BAŞLANGICI

(Nasıl da unutuyorduk geçmişi, nasıl da acıtıyordu değil mi izi kalan geçmiş. Eğer geçmişe gitme şansım olsaydı, Doğa derdim; arkana dön ve bak. Senin yeni hayatının başlangıcı bu adam sayesinde olacak. Doğa derdim arkanı dön ve bak. Bu bizim miladımızın başlangıcı olacak...)

Geçmiş tam olarak benim için geçmiş değildi. Hâlâ yerli yerinde , acısı arada kendini hatırlatıyordu. Aslına bakarsam geçmemişti ,ben sadece silmek istemiştim . Hiçbir şeyi hatırlamak istemeyerek, yaşadığım şeyleri unuttum sayarak hayatıma kaldığım yerden devam etmek istemiştim. Ne kadar devam ettiğimi takılıp düşene kadar fark etmemiştim. Takılıp düştüğümde ve geriye baktığımda aslında hiçbir yere gidememiştim.

Egemen Şehsuvar...

Bu çok sevdiğimiz Hasan hocanın oğlu mu yani...

Beni ölümden kurtaran kişi. Onunla bağlantım beni kurtardığı için olabilir miydi?

Dün geceden beri düşündüğüm, hatta denek 5'in ismini öğrendiğim andan beri düşündüğüm tek şeydi. Onunla konuşmamı çok beklemişti ama, benim geriye attığım geçmiş önüme çıkınca, konuşamamıştım. Bir yerden sonra pes etmişti, hatta pes etmesinin nedeni kameraların devreye girmesiydi. Küçük bir uyarı yapmıştı,sakin olmam ve bir şey belli etmemem konusunda .

Şu an öyle bir durumdaydım ki sadece sallanan sandalye de oturmuş başıma gelenlerin nedenini düşünüyordum. Neden diyordum? Benim başıma bunlar neden geldi?

Kime ne zararım dokunmuştu da başıma bu kadar felaket bir olay gelmişti. Yatakta kıpırdanan denek 5'e döndüm. Uyanmış olmalıydı , gözleri hiç bozulmayan yatağıma kaydı. Beni göremeyince doğruldu ve bu tarafa baktı. Gözlerimiz birbirine değdiğinde aslında herşeyi hatırlıyordum. Artık hatırlıyordum. O gece fiziksel olarak canım çok yanmıştı, tedaviler, ağrılar derken aslında ben o geceyi hiçbir zaman anlamamıştım.

Odada tekrardan kapı belirdiğinde içeriye her zamanın aksine siyahlar içinde bir adam girdi. Denek 5 te ayağa kalktığında, oturan sadece bendim. Artık ne olursa olsundu, bana birşey olmasın diye çırpınmayacaktım. Siyahlar içinde olan adam bana doğru geldiğinde, denek 5 etten duvar oldu önümde. Bu beni şaşırtmadı dâhi. O her zaman beni korumuştu, beni tanımadan bile .

"Sakin olmalısın denek 5. "

Birbirlerine öyle nefret dolu bakıyorlardı ki , aralarındaki gerilimi oturduğum yerden hissettim.

"Dün yeterince açık olduğumu sanıyordum. "

Egemen...

Hala ismine yabancıydım, ama denek dememeliyim çünkü o da bana hiçbir zaman denek 9 demiyordu.

O sana Doğa diye hitap ediyor...

"Egemen neler oluyor." Aralarındaki gerilim her ne ise beni geriyordu.

Siyahlar içinde olan adam bana baktı. Gözleri bedenimde fazla oyalandı, bu durumdan rahatsız oldum . Saçlarımı önüme getirdiğimde Egemen bana baktı, sonra ise siyah giyinen adama. Sanırım adamın bana attığı bakıştan rahatsız olduğumu anladı.

" Aferin denek 5. Bazı şeylerin sende farkındasın. Unutma her bilgiye karşılık bir can. "

Siyah giyinen adam geri adımladığında , ayağa kalktım. Egemen'e baktığımda yüzündeki tebessümü gördüm. Arkasını dönüp kapıdan çıkmak üzere olan , adama bağırdı.

"Diğer denekler ile aynı odada kalmak . Teklifim bu bütün denekler bir odada kalacak. "

Siyah giyinen adam kapıdan geri döndü. Sinirle Egemen'e yürüdüğünde neden bunu yaptım bilmiyorum ama onun önüne geçtim. Her ne yapacaksa , her ne zarar verecekse bunu engellemek istedim.