Acinin üstesinden gelmek

55-Acının üstesinden gelin. (Son)

AR:Hayır aşkım öyle deme, senin hatan değil, değilsin, -karısının bedeninin yavaş yavaş onu serbest bıraktığını hissetti- Hünkar aşkım ne oldu?!

--------𑁍--------

Köşk derin bir sessizliğe bürünmüştü, Hünkar'ın baygınlık geçirmesiyle Ali Rahmet'le Hünkar'ın ağlaması ve konuşması biteli yarım saat olmuştu.
Ali Rahmet çok endişelendi ve vakit geldiği için Müjgan'ı arayamayınca hastanede kendisine defalarca anlatılanları yapmaya başladı.
Hünkar'ın tansiyonunu ölçtü ve yüksek olduğunu fark etti, onu yavaşça yatağa yatırdı ve saçlarını ensesinden uzaklaştırdı.

AR:Aşkım, lütfen uyan... lütfen gözlerini aç...

Ali Rahmet artık gözyaşlarını saklamaya tenezzül etmiyor, Hünkar'ın yüzünü okşarken ağlıyordu, hafif solgundu.

H:Hımm...Ali Rahmet...

Tepki vermeye başladığını fark ettiğinde geri çekildi ve yüzünü yavaşça ellerinin arasına aldı.

AR:Aşkım, nasıl hissediyorsun?

H:Biraz yorgunum, -ne konuştuklarını hatırladı- konuşuyorduk...

Güzel gözlerinde bir kez daha yaşlar belirdi, kocası ona yaklaştı ve ona sarıldı.

AR:Şşşt aşkım bitti, -Alnına küçük öpücükler bırakıyorum- Ağladığını görünce çok korktum, kalbime hançerler saplandığını hissettim.

O sırada yatak odasının kapısı hafifçe vuruldu, Ali Rahmet hızla gözyaşlarını sildi ve kapıyı açınca oyuncak hayvanını getiren küçük Nazlı'yı buldu.

AR:Kızım, gözyaşlarımı, üzüntülerimi saklamaya çalışıyorum, ne oluyor küçük kızım?

N:Bir kabus gördüm ama seni rahatsız etmek istemedim.

Nazlı yatakta oturan annesine baktığında onun üzgün olduğunu fark etti.

N:Anne, sana ne oldu?

Küçük kız, annesinin yanına yaklaştı ve Hünkar'ın yardımıyla yatağa çıkıp hızla ona sarıldı ve parmaklarıyla gözyaşlarını sildi.

N:Canını acıtan bir şey mi var, bu yüzden mi ağlıyorsun?

Ali Rahmet yanlarına yaklaşmış ve Hünkar'ın omuzlarına sarılmıştı.

N:Sen de üzgünsün baba, gözlerin kırmızı.

Hünkar, küçük kıza sarıldı ve yanaklarına birkaç öpücük bıraktı.

AR:Kabus gördük, -yanına oturdu- hem çok korktum hem de Hünkar'ı korkuttum o yüzden ağlıyordu, benim için korkmuştu.

Hünkar kocasına bakıp gülümsedi, bu bakış ve gülümsemeyle kendisine teşekkür ettiğini biliyordu.

H:Ama şimdi bu kucaklaşmayla kendimi çok iyi hissediyorum, -gözyaşlarını silip küçük kıza bakıyorum- babamın da sarılmaya ihtiyacı var.

Nazlı gülümsedi ve Ali Rahmet'in kollarına girdi.

H:Gidip küçük kardeşini göreceğim ve sonra sana bir şarkı söyleyeceğim.

N:Hayır anne, sen ve baban dinlenmelisin, artık öpücüklerinle iyiyim.

AR:Bugün bizimle uyusan iyi olur, böylece annem ve ben de çok iyi uyuyabiliriz.

Hünkar, Ümüt'ün yanına gittikten sonra odaya döndüğünde Ali Rahmet, Nazlı'nın yastığını ve battaniyesini düzenlemesine yardım etti.
Gülümseyerek yanlarına yaklaştı, Hünkar uzandı, ardından Nazlı oyuncak ayısıyla yanına geldi.