Dark fire (暗火) { COMPLETE }

ch 47

အခန်း ၄၇ 

ရသစုံ ရှိုးကို ရိုက်ပြီး နောက်တစ်နေ့မှာ လင်ကျိုး ဟာ T&G ထောက်ခံချက် ကြော်ငြာရိုက်ကူးဖို့ ဥရောပကို ခရီးထွက်ခဲ့ရသည်။
လုချီရှဲ  ၏မိခင်၊ အမှတ်တံဆိပ်နှင့် ကောင်းမွန်သော ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု၊ လင်ကျိုး ၏ ပရိသတ်များ၏ ပံ့ပိုးကူညီမှုဖြင့်၊ ရေမွှေးထောက်ခံချက်သည် season တစ်ခုအတွင်း အမှတ်တံဆိပ်ထောက်ခံမှုအဖြစ် အဆင့်မြှင့်တင်ခဲ့သည်။
တရားဝင်ထုတ်ပြန်ခြင်း တော့မရှိသေးပေ။
လင်ကျိုးကနိုင်ငံခြားတွင်တီဗီကြော်ငြာနဲ့ ပရိုမိုးရှင်းဓာတ်ပုံတွေ ရိုက်ကူးနေသည်။
ကျန်းဂျင် ကလည်း သူ့နှင့်အတူ လိုက်ပါသွားကာ လျိုတာအို အား ရာထူးတိုးပြီး နောင်တွင် လင်ကျိုးတို့ နှင့် မသက်ဆိုင် တော့ ဟူသောသတင်းအသစ်ကို ယူဆောင်လာခဲ့သည်။

ဒီကိစ္စကိုပြောတဲ့အခါ ကျန်းဂျင် ရဲ့ လေသံဟာ အထင်အမြင်သေးလျက်ရှိပြီး

"သူ့မှာ နောက်ခံ တစ်ခုရှိနေတယ်လို့ ငါထင်တယ်
၊ ဒါကြောင့်ပဲ ရှယ်ယာရှင်အသစ်နဲ့ ချိတ်ဆက်ပြီး ရုပ်ရှင်ဘုရင်မအသစ်ကို ဦးဆောင်ခဲ့ရတာလေ။
သူကဉာဏ်ကောင်းလို့ မင်းတို့ အဖွဲ့နဲ့ လမ်းခွဲလိုက်တာ
မင်းက လွဲလို့ တခြားသူတွေမှာအနာဂတ်မရှိဘူး"

ကျန်းဂျင် က သူ့အသင်းဖော်တွေကို အမြဲတမ်း ရှုတ်ချခဲ့တာကို သိတဲ့အတွက် သူ မကြားချင်ယောင် ဆောင်လိုက်သော်လည်း
သတင်းက သူ့ကို အံ့အားသင့်စေခဲ့၏
လင်ကျိုး - "အဖွဲ့ကမကြာခင် ဖျော်ဖြေပွဲကျင်းပရတော့မှာ
ပြီးတော့ ပြင်ဆင်စရာတွေ အများကြီးရှိနေသေးတုန်း လျိုကောက ရုတ်တရက် ထွက်သွားတယ်၊ နောက်ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ"
ကျန်းဂျင်: "ငါဘယ်လိုလုပ်သိမလဲ။ မင်းမသွားရင် အကောင်းဆုံးပဲ။
နောက်နှစ် ပထမသုံးလပတ်မှာ မင်းကို နောက်ထပ်ဇာတ်ကားတစ်ကား ထပ်ပေးမယ်။"

လင်ကျိုး ပါးစပ်ပိတ်ပြီး WeChat ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။

အဖွဲ့ကလည်း ဒီကိစ္စကို ပြောနေပြီးချီလျန်ကျုံက ကျုံရိရန်အား သူတို့ရဲ့ ဖျော်ဖြေပွဲကို ဘာလိုလုပ်ရမလဲလို့ မေးလာသည်။

ကျုံရိရန် က “ကိုယ်လည်း မေးထား ပြီး၊ ​​ဟိုမှာ ကုမ္ပဏီသတင်းကို စောင့်နေရသေးတယ်။ ”
လင်ကျိုး ၏ ခံစားချက်သည် အနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးနေပါသည်။
မူလက သူသည် ကြော်ငြာရိုက်ရာမှ ပြန်လာသောအခါတွင် ဖျော်ဖြေပွဲအတွက် အစမ်းလေ့ကျင့်မှု စတင်ရမည်ဟု ယူဆခဲ့သည်။
သို့သော် ယခုတော့ အဖြစ်အပျက်များ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်ပျက်သွားကာ သူတို့၏ ဖျော်ဖြေပွဲကို အမှန်တကယ် ကျင်းပတော့မည် မဟုတ်ပေ။
နောင်တရစရာမရှိဘူးလို့ ပြောရမည်ဆိုရင်တော့ လိမ်ရာ ကျနေပါလိမ့်မည်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ ဒီဖျော်ဖြေပွဲဟာ သူမျှော်လင့်ထားတဲ့ နှစ်အတော်ကြာအောင် စောင့်မျှော်ခဲ့ရတဲ့ ဖျော်ဖြေပွဲဖြစ်ပြီး ပရိသတ်တွေကိုလည်း ပြန်လည်
ဖျော်ဖြေ ပေးချင်ခဲ့သည်။

ခဏတာ စိတ်ခံစားချက်က လျင်မြန်စွာ မှိန်ဖျော့သွားခဲ့သည်။
လင်ကျိုး က လုချီရှဲ ဆီ သို့ စာတိုတစ်စောင် ပေးပို့ခဲ့သော်လည်း အကြောင်းပြန်ခြင်းမရှိပေ။

သူက နောက်ထပ် မက်ဆေ့ချ်တစ်ခု ပို့လိုက်၏ - "ကျွန်တော် လေယာဉ်ပေါ်တက်တော့မယ်"

လုချီရှဲ  က အကြောင်းမပြန်သေးပါ။

မိနစ်နှစ်ဆယ်ကြာအောင် စောင့်ပြီးနောက်၊ လေယာဉ်ထွက်ခွာတော့မည့် ကြေငြာချက် ထွက်ပေါ်လာပါပြီဖြစ်သည်။
လင်ကျိုး က နှုတ်ခမ်းကို တွန့်ကာ ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်သည်။
ဆယ်နာရီကျော်ကြာပြီးနောက် လေယာဉ်သည်လေဆိပ်တစ်ခုသို့ ဆင်းသက်လာခဲ့သည်။

လေဆိပ်က ထွက်လာချိန်မှာ သူ့ကို လာကြို နေကြသော ပရိတ်သတ် အနည်းစု ရှိခဲ့သည်။

ယန်မင် က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး သက်ပြင်းချပြီး "ကျိုးကောက တကယ်ကို ထိပ်တန်း idol တစ်ယောက်ပဲ။
ကောသွားလေရာရာ ကောပရိတ်သတ်တွေ ရှိတယ်"
လင်ကျိုး က ပြုံးပြီး သူ့ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီး WeChat ထဲကို အရင်ဝင်လိုက်၏။
အပြုံးက ပါးစပ်ထောင့်မှာ ချက်ချင်း အေးခဲသွားသည်။

ဒီလူယုတ်မာ လုချီရှဲ  က သူ့ကို အကြောင်းမပြန်တာ ဆယ်နာရီကျော်ပြီပင်။
Brand မှစီစဉ်ထားသောကားသည် လေဆိပ်အပြင်ဘက်တွင် ရပ်ထားပြီး ကားပေါ်တက်ပြီး ဟိုတယ်သို့ တန်းတန်းမတ်မတ်သွားလိုက်သည်။

ညနေပိုင်းတွင် သူသည် အမှတ်တံဆိပ်၏ ကိုယ်စားလှယ်များနှင့် ညစာအတူစားခဲ့သည်။
အချိန်အတော်ကြာ ခရီးသွားပြီးနောက် လင်ကျိုး သည် မောပန်းနွမ်းနယ်နေပြီး စကားပင် မပြောလိုတော့ပေ။

ကံကောင်းစွာပင် သူ့တွင် အရည်အချင်းရှိသော အမျိုးသမီး အေးဂျင့်တစ်ဦးရှိသည်။
ကျန်းဂျင် သည် အားအင်များ ပြည့်ဝနေပြီး ပြီးပြည့်စုံသောမိတ်ကပ်အပြည့်
ဖြင့် တက်ကြွနေဆဲ ဖြစ်သည်။
သူမသည် အရည်ချင်း ပြည့်ဝသောအမျိုးသမီးအေဂျင့်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး တစ်လျှောက်လုံး အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားကို ကျွမ်းကျင်စွာပြောဆိုကာ လူတိုင်းနှင့် ရယ်မောကာ ဆက်ဆံ နေခဲ့သည်။

လင်ကျိုး သည် အမြဲပြုံးနေခဲ့ရသည်။

ကိုးနာရီထိုးပြီးနောက် စားသောက်ပွဲပြီးဆုံးသွား၍ နှစ်ဦးနှစ်ဘက်လုံး ပြေပြေလည်လည် ကျေနပ်ခဲ့ကြပါသည်။
မနက်ဖြန်နေ့လည်ခင်းတွင် ရိုက်ကူးရန် သဘောတူညီခဲ့ကြပြီး နောက်ဆုံးတွင် နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာသွားခဲ့ပါသည်။

စားသောက်ဆိုင်သည် ဟိုတယ်၏ ဒုတိယထပ်တွင် ရှိသည်။
ဓာတ်လှေကားတက်ရန် စောင့်ဆိုင်းနေချိန်တွင် လင်ကျိုး သည် မျက်ခွံများကိုပင် မဖွင့်နိုင် တော့ပေ။
ဓာတ်လှေကားတံခါးသည် ၎င်းတို့ရှေ့တွင် ဖြည်းညှင်းစွာပွင့်သွားခဲ့သည်။
ယန်မင် က သူ့နောက်မှ အံ့ဩသင့်စွာပြောလိုက်သည်။
လင်ကျိုး သတိမထားမိဘဲ စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ ငေးကြည့်နေမိသည် ။
ဓာတ်လှေကားထဲသို့ တစ္ဆေသရဲတစ်ကောင်လို လမ်းလျှောက်လာရင်း တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ပြေးသွားသည်။
သူ နိုးလာသည်နှင့် ခေါင်းကို မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ လုချီရှဲ  ၏ မှော်ဆန်သော အပြုံးကို သူ့ရှေ့တွင် တွေ့လိုက်ရသည်။

လင်ကျိုး: "လုကော..."
လုချီရှဲ  က သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး လင်ကျိုး၏မျက်နှာကို ပွတ်သပ်လိုက်၏
" လမ်းလျှောက်နေရင်းတောင် အိပ်ငိုက်နေတာလား။  အရမ်းအိပ်ချင်နေတာလား။"
နောက်ဆုံးတော့ လင်ကျိုး အိပ်ချင် ပြေလာပြီး
"ခင်ဗျားဘာလို့ ဒီမှာရောက်နေတာလဲ"

လုချီရှဲ  - "ကိုယ် ပျင်းလို့ ဥရောပကို အပန်းဖြေခရီး ထွက်လာတာ။"

ဓာတ်လှေကားပွင့်လာသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ကျန်းဂျင် နှင့် ယန်မင် တို့သည် လုချီရှဲ  ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ခရီးဆောင်အိတ်ကိုဆွဲယူကာ ယန်မင် မသိစိတ်မှလှမ်းအော်လိုက်သည်။
လုချီရှဲ  က သူ့ကိုကြည့်ကာ ပါးစပ်ပိတ်ထားရန်ပြောလိုက်၏။
ကျန်းဂျင် က ဘာမှပြန်မပြောပေ။
သူက လင်ကျိုး နှင့် လုချီရှဲ  တို့၏ အပြန်အလှန် ဆက်သွယ်မှုကို တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်နေပြီး
လုချီရှဲရင်ခွင်ထဲမှ လင်ကျိုးသည်   သစ်သားတုံးကဲ့သို့ အိပ်နေပြီး တုံ့ပြန်မှု မရှိတော့သည်ကို  တိတ်တဆိတ် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
လင်ကျိုး က လုချီရှဲ  လိုလူနဲ့တွေ့ရတာ အရမ်းကံကောင်းတယ်လို့ ပြောရမလား ပင်မသိချေ။
လုချီရှဲ  က အခန်းကို ကြိုမတင်ထားတာကြောင့်
အပေါ်ထပ်မှ လင်ကျိုး၏ အခန်း ထဲသို့  လိုက်ပါသွားခဲ့သည်။
တံခါးမပိတ်ခင်မှာ ကျန်းဂျင် က "ဆရာ လု ၊ လင်ကျိုးက မနက်ဖြန် ကြော်ငြာရိုက်မှာမို့ ကျေးဇူးပြုပြီး နည်းနည်း ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လေး လုပ်ပေးပါ ."

လုချီရှဲ က ရယ်ကျဲကျဲဖြင့်-
" သတိပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"လို့ ပြော ပြီးမှ တံခါးကို ဆောင့်ပိတ်လိုက်သည်။
လင်ကျိုး သည် ရှက်ရွံ့လျက် အဝင်တံခါးကို မှီကာ ရေရွတ်နေသည်
"ဂျင်ကျဲကဘာတွေပြောနေသွားတာလဲ၊ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းဆိုတာက ဘာကို ပြောတာပါလိမ့်"

လုချီရှဲ  က သူ့ကို အထဲကို ဆွဲယူသွားပြီး "သွား ရေချိုးပြီး အိပ်ရာဝင်တော့"လို့ပြောလိုက်၏။

လင်ကျိုး သည် အလွန်အိပ်ငိုက်နေသဖြင့်  ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသောအခါတွင် လုချီရှဲ ကသူ့အဝတ်အစားများကို ကူချွတ်ပေးခဲ့ပါသည်။
လုချီရှဲ  သည် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ရေချိုးပေးရင်း မလှုပ်မယှက် ရပ်နေလေသည်။

လုချီရှဲ  ရေချိုးဂျယ်ကို သူ့လက်ဖဝါးထဲသို့ လောင်းချပြီး လင်ကျိုး ၏ ချောမွေ့သော ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
Shower Gel ၏အနံ့သည် စိုစွတ်သောရေငွေ့တွင် စိမ့်ဝင်သွားစေသည်။
အထူးသဖြင့် မချိုအီ နေသော်လည်း အနံ့က ကောင်းသည်။
၎င်းသည်လင်ကျိုး မကြာခဏအသုံးပြုသည့်အရာဖြစ်သည်။

ရိုက်ကူးနေစဉ်အတွင်း လုချီရှဲ  က သူအသုံးပြုသည့် ရေချိုးဂျယ် အမှတ်တံဆိပ်ကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ မေးမြန်းခဲ့သည်။

နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့ အတူတကွ နေထိုင်လာသောအခါတွင်ထို shower gel သည်တရုတ်နိုင်ငံတွင် ရောင်းချခြင်းမရှိသော နိုင်ငံခြားအမှတ်တံဆိပ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး အွန်လိုင်းတွင်သာ ဝယ်ယူရရှိနိုင်ကြောင်း သိရှိခဲ့သည်။

နိုင်ငံခြားမှာ ဖက်ရှင်ရှိုးပွဲတက်တုန်းက ဟိုတယ်မှာ တစ်ခါသုံးဖူးကာ အနံ့ကောင်းတယ်လို့ ထင်သဖြင့် ဆက်သုံးစွဲခဲ့ကြောင်း လင်ကျိုးကပြောပြဖူး၏။

ဤအကြောင်းကြောင့် လုချီရှဲ  က သူ့ကို တခြား အဖွဲ့သားများနှင့် မျှဝေခဲ့ဖူးလားဟု မေးလာခဲ့သည်။
လင်ကျိုး က မမျှဘူးကြောင်းပြောကာမှ လုချီရှဲ  ကျေနပ်သွားသည်။
ထိုနေ့မှစ၍ လုချီရှဲ  သည် ဤရေချိုးဂျယ် အမှတ်တံဆိပ်ကို စတင်အသုံးပြုခဲ့သည်။
၎င်းသည် သူနှင့် လင်ကျိုး အတူတူ မျှဝေခဲ့သော သီးသန့် မွှေးရနံ့ဖြစ်သည်။

ရေပူသည် ဖိကပ်နေသောခန္ဓာကိုယ်များပေါ်တွင် လွင့်စင်သွားကာ လေထဲရှိ မွှေးကြိုင်သော ရနံ့များကို ဖယ်ထုတ်နိုင်ခြင်း မရှိပေ။
လင်ကျိုးက  မျက်လုံးများ မှိတ်ထား၍ လုချီရှဲ  ၏ အကြည့်များ တဖြည်းဖြည်း မှောင်မိုက်လာသည်ကို သူ သတိမထားမိလိုက်ပေ။

သူ အိပ်ချင်မူးတူး အသံဖြင့် သူ့ရှေ့မှ လူကို မေးလိုက်သည်

" ခင်ဗျားဘာလို့ ဒီကို ချက်ခြင်းရောက်လာတာလဲ။ ကျွန်တော်ပို့လိုက်တဲ့ မက်ဆေ့ချ်ကိုလည်းပြန်မဖြေဘူး။
ကျွန်တော့်ကို စကားတောင် မပြောဘဲ နဲ့ဒီမှာရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို လာ ခြောက်နေတာ"

လုချီရှဲ  : " မက်ဆေ့ပို့လို့မရတာက
ကိုယ်က လေယာဉ်ပေါ်မှာ ရောက်နေလို့လေ"

လင်ကျိုး : "ခင်ဗျားတကယ်ဘဲ အားလပ်ရက်အတွက် ရောက်နေတာလား။ ကျွန်တော့်ကို တောင် ကြိုမပြောထားဘူး။"
လုချီရှဲ  - "ကိုယ်မင်းအတွက် surprise ဖြစ်စေချင်လို့ သီးသန့် လေယာဉ်နဲ့ လာခဲ့တာ။"
လင်ကျိုး က ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သူတကယ်ကို ရင်ထဲ ထိသွား၏။
လုချီရှဲ  ၏လက်သည် လင်ကျိုး ၏ ထိလွယ်ရှလွယ်နေရာဖြစ်သည့် စိုစွတ်နေသောညှပ်ရိုးကို ပွတ် လိုက်ပါသည်။
အကြိမ်အနည်းငယ်ပွတ်သက်လိုက်ပြီးနောက် အရိုးများပင်ထုံကျင်လာသလို လင်ကျိုးခံစားလိုက်ရသည်။
သူ လုချီရှဲ  ၏လက်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး "မထိပါနဲ့တော့..."
တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
လုချီရှဲ  က မထိတော့ဘဲ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို လင်ကျိုး၏ခါးတွင် ရစ်ပတ်ကာ ခေါင်းကို ငုံ့လျက် သူထိတွေ့ဖူးသည့်နေရာကို နမ်းလိုက်သည်။

လင်ကျိုး က ညင်သာစွာညည်းလိုက်ပြီး " မကိုက်ပါနဲ့"
လုချီရှဲ  သည် ထိုနေရာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စုပ်ယူလိုက်ပြီး လင်ကျိုး ၏ ညှပ်ရိုးပေါ်တွင် အနီရောင် အကွက် တစ်ကွက် ဖြစ်လာသည်။
သူ ခေါင်းငုံ့ပြီး လုချီရှဲ  ပုခုံးကို ကိုက်လိုက်သည်။



အိပ်ရာပေါ် လှဲလိုက်ကာ လင်ကျိုးအချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့  ဆယ်နာရီထိုးခါနီးပြီဖြစ်သည်။
သူအိပ်ငိုက်လွန်းလို့ မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်ပေမယ့် ချက်ချင်းအိပ်မပျော်သေးပေ။
လင်ကျိုး လုချီရှဲ ၏လက်ကို သူ့ခါးပေါ်သို့ တင်လိုက်ကာ သူ့နောက်ကလူအား လုံးထွေးနေတဲ့အသံနဲ့မေးလိုက်၏။
"ခင်ဗျားဘာလို့ပျင်းနေတာလဲ၊ အလုပ်မလုပ် တော့ဘူးလား၊ ဘာလို့ဇာတ်ကား အသစ် မရိုက်တာလဲ"

လုချီရှဲ  - "နွေဦးပွဲတော်ပြီးရင် ရုပ်ရှင်တစ်ကားရိုက်ရမှာ။ ကိုယ်နဲ့ အတူရှိနေရတာ  ငြီးငွေ့နေပြီလား"

လင်ကျိုး: "ကျွန်တော်စိတ်ရှုပ်လို့ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကို နှောင့်ယှက်တာ ရပ်‌ ပေးလို့ရမလား"

လုချီရှဲ : "မရဘူး"

လင်ကျိုး  စကားမပြောချင်တော့ဘဲ မျက်လုံးများကို လုံးလုံးမှိတ်ထားသည်။

လုချီရှဲ  က သူ့ခါးကို ပွတ်သပ်ပြီး သူ့လည်ပင်းပေါ်သို့ နောက်ထပ် အနမ်းတစ်ခု တင်လိုက်သည်။

မနက် ခုနစ်နာရီအထိ အိပ်မောကျပြီးနောက် လင်ကျိုး၏ မျက်လုံးများ ပွင့်လာခဲ့သည်။
ခရီးပန်း နေသည်ကအပြည့်အဝမကောင်း သေးသော် လည်း
မနေ့ကထက်စာလျှင် များစွာ ကောင်းမွန်နေပြီဖြစ်သည်။

လုချီရှဲ  က လိုက်ကာတွေကို ဖွင့်လိုက်သည် ။