Razem Na Zawsze

Rozdział 20

Leżałam cały czas na łóżku. Mama nie zasługiwała na to. Nie zasługiwała na tak ogromny ból jaki ojciec jej zafundował. Mój telefon na szafce zawibrował. Podniosłam się ostrożnie i zobaczyłam wiadomość od cioci Amber.

Ciocia Amber: Kochana dzisiaj niestety nie wpadniemy ale mam nadzieję , że jutro się zobaczymy.

Nie mając siły odpisać Poprostu polubiłam wiadomość. Z racji tego , że nie miałam nic do roboty napisałam do Mike'a.

Ja: Hejka , mógłbyś wpaść do szpitala?

Nie czekałam długo, bo niemal od razu dostałam twierdząca wiadomość. Uśmiechnęłam się pod nosem i odłożyłam telefon.

Pov: Mike
Dostałem wiadomość od Emily z prośbą przyjścia do szpitala. Zaraz miał być obiad ze wspólnikiem ojca. Stwierdziłem, że zrywam się z tego obiadu. Nie interesowały mnie konsekwencje. Odpisałem jej od razu i przebrałem się z garnituru na wygodne dresy. Zszedłem po drabinie i zadzwoniłem po taksówkę. Po ok. 20 minutach byłem pod salą Emy.

Pov: Emily
Po jakimś czasie do sali wszedł Mike. Uśmiechnęłam się szeroko. Chłopak podszedł do mnie i złożył pocałunek na moich ustach.
- Jak tam u ciebie Emi? - zapytał.
- Bywało lepiej. - odpowiedziałam zgodnie z prawdą.
Chłopak przyjrzał mi się dokładnie. Dostrzegł łzę na moim policzku i wytarł ją swoją ręką.
- Co się stało?
Westchnęłam. Wiedziałam , że ta rozmowa mnie nie minie ale nie chciałam też o tym rozmawiać.
- Moi rodzice się rozwodzą. - powiedziałam. Rozpłakałam się ponownie i wtuliłam się w chłopaka. Mike zaczął głaskać mnie po plecach.
- Wiem , że to trudne ale dasz radę. - powiedział szeptem. - Jak chcesz to możemy obejrzeć razem jakiś film.
Pokiwałam twierdząco głową i położyłam się na łóżku. Mike wziął pilot z szafki i włączył jakiś film po czym położył się obok mnie. Nawet nie wiem kiedy ale wtuliłam się w jego klatkę piersiową i zasnęłam.

Pov: Mike
Emily zasnęła więc oglądałem sam. Nagle zadzwonił do mnie ojciec. Cholera. Stwierdziłem , że odbiorę , bo nie chce mieć jeszcze gorszych konsekwencji.
- Halo? - zapytałem niepewnie.
- WRACAJ DO DOMU TY GÓWNIARZU- wykrzyczał do słuchawki. Popatrzyłem kontrolnie na Emily przekręciła się na drugi bok. Czyli leżała twarzą w moją stronę.
- Nie czekajcie na mnie. - powiedziałem.
Nie czekając na kolejną serię wykładów ojca rozłączyłem się. Westchnąłem. Spojrzałem na Emi. Obudziła się.
- Co się stało? - zapytała zaspanym głosem.
- Nic
- Przecież słyszałam. Coś z twoim tatą? - zapytała po raz kolejny.
- Nie mam już po co wracać. Nie przyszedłem na jakąś pieprzoną kolację z jego wspólnikiem. - powiedziałem.
- Dlaczego nie przyszedłeś?
- Bo poprosiłaś żebym do ciebie przyjechał...
Emily podniosła się tak aby siedzieć.
- Oszalałeś?! Narażasz się na gniew rodziców tylko ze względu na mnie?! - wykrzyczała.

Pov: Emily
Wiem , że zrobił to dla mnie ale nie może się tak narażać. Nie chcę żeby cierpiał.
Nie wiele myśląc podniosłam się na nogi. Ale zapomniałam , że nie mam jak iść bez tych całych kuli. Od razu opadłam na łóżko i syknęłam z bólu.
- Nic ci się nie stało? - zapytał natychmiast Mike.
Pokręciłam głową. Chociaż noga okropnie bolała.
- Nie zmieniaj tematu! Idź do rodziców , a mną się nie przejmuj. - powiedziałam.
- Chyba sobie żartujesz. Nie zostawię cię tak! - odpowiedziałam.
- A jak zadzwonię po pielęgniarkę? - zapytałam już bliska płaczu. Cholera jak to boli. Wcisnęłam czerwony guzik nad moją szafką. Niemal od razu w sali pojawiła się pielęgniarka.
- Ja lecę pa. - powiedział chłopak.
Odpowiedziałam tym samym. Wytłumaczyłam pielęgniarce sytuację , a ta zrobiła mi pół godzinny wykład abym nigdzie się nie ruszała z łóżka bez kuli i tak dalej. Dała mi jakieś leki przeciwbólowe, sprawdziła czy z nogą wszystko w porządku i wyszła. A ja znów zostałam sama. Byłam wściekła na Mike'a. Bałam się teraz o niego , że rodzice znowu mu coś zrobią , bo nie wiem do czego są zdolni. Spróbowałam zasnąć ale to na nic. W pewnym momencie do pokoju weszła moja mama.