-Neden bunu yaptın?
Sesi daha önce hiç duymadığım buz gibi bir tonda çıkmıştı. Beni yargılayan yüzüne bakmamak için gözlerimi kapattım.
-Mecburdum.
Kurtulmak istediğim bir şeyi atar gibi hızla söylemiştim bunu. Korkarak gözlerimi açtım. Uzun zamandır yumuşayan bakışlarının tekrar bu sertliğe dönüşmesini izlemek canımı yakıyordu. Bu defa o sertliğin içinde hayal kırıklığı da vardı. Bana güvenmek istemişti.
Asla bir araya gelemeyeceğimizi bilmeme rağmen, küçücük ihtimallere tutunmuştum. Elimi uzatıp çenesine dayadığı güzel uzun parmaklarına dokunmak, onları öpmek istedim. Ama bunun yerine derin bir nefes aldım. Artık ona dokunmam yasaktı.
-Bana ne yapacaksın?
Yorgun bir şekilde güldü. Tüm gece uyumadığını belli eden kızarık gözleri bana yabancı biriymişim gibi bakıyordu. Sanki her gece düşündüğü tek şey ben değilmişim gibi. Karşısındaki, her şeyden bunalınca yanına koştuğu neferutu değilmiş gibi.
-Amen...
Sözümü tamamlayamadım. Adı son nefesimmiş gibi çıkmıştı ağzımdan. Ondan merhamet beklemeyecektim. Yüce epistatı kandırmanın cezası neyse, çekecektim.
-Her şey bir oyun muydu Evtida? Bana yaklaştın çünkü kendini koruman gerekiyordu. Beni kendine aşık ettin çünkü o zaman seni öldürmezdim. Hepsi bunun için miydi?
Sözleri kalbime saplanan bıçaklar gibiydi. Ne diyeceğimi bilemeden bir süre dizlerimin üstündeki ellerime baktım. Artık hiçbir şeyin geri dönüşü yoktu. "En azından şimdi dürüst ol Evtida" dedim kendi kendime. Sonra sesim bir fısıltı gibi çıktı.
-Seni gerçekten... sevdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Amen&Eva🌙
FanfictionAmen&Eva fanfic. Bölümler birbirinden bağımsız da olabilir, bağlantılı da olabilir. Gerçek hikayeyle ve yazarla bağlantısı yok, sadece hayran kurgusu 🌙