Eva sinir olmuştu. Söylene söylene kütüphaneye geri döndü. Papirüsler bıraktığı gibi duruyordu. Hepsini paramparça edip etrafa fırlatmak istedi. Ama buna cesaret edemedi. Epistat öğrenirse, bunun sonuçları olacaktı.
Kaşlarını çatıp masaya oturdu. Önüne bir papirüs alıp yazmaya başladı. "Nasıl yazarsam yazayım, nasılsa beğenmiyor" dedi içinden.
Berbat geçen katiplik işi sonunda güneş ufukta kaybolmaya başlayıp, etrafı kızıl bir atmosfer kapladığında Amon-Ra Tapınağı'ndan ayrıldı.
-Düşün Evtida. Amen'i yalvartacak bir plan düşün.
Kendi kendine konuştuğunu farkettiğinde usulca etrafına baktı. Birinin onu duymasını istemezdi. Hele ki yüce epistatı yalvartma hayalleri kurduğunu? Elbisesinin kenarlarındaki iplikleri çekiştirerek yürümeye devam etti.
Epistatın onu cezalandırmak için elbet bir planı vardı. Ama oraya gözü kapalı mı gidecekti? O da bir plan yapmalıydı. Şimdiye kadar her şey Amen'in istediği gibi olmuştu. "İpleri elime almanın vakti geldi" diye düşünürken bile bu düşüncesinin sinsiliğinden korktu. Epistata tuzak mı kuruyordu?
Sonra birden beyninde bir ışık yandı. Bir fikir bulmanın heyecanıyla adımlarını hızlandırdı ve doğruca şifacının evine gitti.
Amen'i zayıf noktasından vuracaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Amen&Eva🌙
FanfictionAmen&Eva fanfic. Bölümler birbirinden bağımsız da olabilir, bağlantılı da olabilir. Gerçek hikayeyle ve yazarla bağlantısı yok, sadece hayran kurgusu 🌙