limbo

son söz

yılın ilk gününden herkese merhaba,
limbo finalini verdikten sonra biraz konuşmak istedim. çünkü limbo her haliyle benim için çok değerli.

kurgunun doğmasındaki asıl etken tabiki de yaklaşık bir sene önce çıkan ve bana dinlediğim gibi bir sürü duygu hissettiren limbo şarkısı. limboyu dinledikten bir hafta sonra kurgu zihnimde oluşmaya başlamıştı aslında. minhonun yatağında tek başına aşık olduğu çocuk için sözler karalaması, onun fotoğraflarını ayraç olarak kullanıyor olması ve jisung da dahil hiç kimsenin bundan haberinin olmayışı.. gibi çok fazla sahne belirmişti kare kare aklımda. bir şeyi oturup uzun uzadıya planlayamadığım için gözümün önünde beliren sahneleri düzenleyip yazmaya başladım. yazması cok keyifliydi fakat mental açıdan da beni çok zorladı açıkçası. hatta bazı sahnelerden sonra, o sahneyi o bölümü atlatamadığım için yeni bir bölüm yazmam da uzun sürdü. minho ve hyunjinin konuşması bunlardan biriydi. aynı zamanda minhonun kendine zarar verdiği sahne de yazmayı çok fazla ertelediğim bir sahneydi.

her bir satırını hissettim yazarken. çünkü kendimden çok fazla şey vardı, her birinde. farkında olmadan veya o anki ruh halime, iç çatışmama göre çok fazla şey eklendi hikayeye. minhonun iç seslerinden olan 'küçük' bunlardan biri. içimizdeki çocuk üzerine çok fazla şey okuduğum için, minhonun seslerinden birini de içindeki çocuk yapiverdim mesela. öne çıkan her bir üyede kendimden, gün içinde hissettiklerimden ya da daha önceki düşüncelerimden çok fazla şey vardı. hepsinin doğru birer düşünce olduğunu iddia etmiyorum çünkü hikayede yanlış şeyler de çok fazla. minhonun jisunga olan aşkını da savunmuyorum. çünkü sağlıklı bir sevgi değildi hissettikleri. açıkçası minho tam bir psikolojik vakaydı jdhdj. psikolojik anlamda destek alması gereken biriydi. jisung da, chan da öyle keza. ama bu bir kurgu, o yüzden o kadar ileri gitmek istemedim. bunu açıklama sebebim de, açıkçası bu konuda güzelleme yapmak istemiyorum. "woaw ne güzel seviyor." evet çok güzel seviyor ama sevgi iki tarafa da zarar veriyorsa sevgi değildir. minho çok zarar gördü hissettiklerinden. kafasındaki seslerle, kendine zarar verişi ile bunu görüyoruz zaten. açıkçası burada jisungla işleri çözdüğünde seslerin kesildiğini de göstermek istedim. seslerinin sebebi platonik aşkı idi. belirsizlikti. her şey çözüme kavuştuğunda sesler de sustu. olay tamamen bu aslında.

geçen sene yeni yıl gelmeden bitmesi gereken hikayenin kış vakti bitmesine karar vermiş ve beş bölümle sınırlandırmıştım. fakat bölüm yazmak için başına oturduğumda ellerim benden bağımsız o kadar farklı kapılara ilerledi ki, karakterler o kadar farklı yerlere gitti, o kadar fazla şey hissettiler ki ikinci bir yıla girerken 5 bölüm de değil de 11 bölümde tamamlayabildim mdnxks.

bu bir yılda, daha doğrusu limboyu dinlemeye başladığımdan beri ve aynı zamanda limboyu yazmaya başladığımdan beri minsungla alakalı çok fazla şey olmuş gibi hissediyorum. hepsi beni çok çok mutlu eden hatta mutluluktan ağlatan şeyler. minhonun limbo performansı, yakın zamanda jisungun seungminle söylediği volcano performansı, minsungun birbirlerine karşı daha rahat olmaları vsvs bir sürü şey yazabilirim sanırım bununla ilgili. o yüzden bu anlamda güzel bir seneydi. [diğer türlü ise bither ziyagilin dediği gibi: "hiç yaşamamış olması dilerdim bu yılı."]

son sözü bile ne kadar uzattım öyle değil mi? biraz çok konuştum. fakat limbo her türlü benim için çok değerli. öncelikle mutlu son yapabildiğim için çok değerli. gerçekten hissettirdiği için çok değerli. ve her şeyiyle içime sindiği için çok değerli. biraz da bağ kurduğum için benim için zor oldu bitirmek ama sonuçtan memnunum. okuyan herkese çok teşekkür ederim. yorumlar ve oylar için de teşekkür ederim. umarım yaptığım açıklamalar bazı soru işaretlerinde yardımcı olmuştur.

lütfen içinde büyüttüğü aşkıyla, size mantıksız gelen düşünceleriyle minhodan, pek çok şeyin farkında olsa da kendi hislerinden ve geleceğin belirsizliğinden korktuğu için jisungtan, herkese koşturma çabası yüzünden en çok kendini ihmal eden fakat minhoyu dinlemeyerek arkasını dönüp giden chandan ve minho kendine zarar verdiğinde çok korkup onunla birkaç gün konuşmayan hyunjinden nefret etmeyin. her birinin kendilerince çok mantıklı sebepleri vardı çünkü. o yüzden hepsini sevin.

limbonun resmi olarak finaline gelmiş bulunuyoruz. buraya kadar okuduysanız hepinize teşekkür ederim. süreç boyunca hissettiğim hüznün yerini mutluluğa bıraktı. mutluyum. siz de mutlu olun.

minsungla kalın.

iyi seneler.

soomin.