GERÇEK Mİ AİLEM

21

Tekrardan hellooo.

Bölümü umarım beğenirsiniz.

Hadi size iyi okumalar, oylamayı unutmayın, yorum yaparsanız sevinirim. Onun dışında canınız sağolsun. 💖💗💓💞

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Hatırlama:

Peki ben bunu içimde tutar mıyım? Hemen söze atıldım.

"Madem Uraz benim biriyle kavga ettiğimi söyledi de, siz bunun Cemil olduğunu nerden biliyordunuz?"
Şüpheci bir tavırla sorduğum soru salondaki fırtına öncesi sessizliğin oluşmasına neden olmuştu.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
 
   Her zaman istemiştim -bir çok insan gibi- sıcak, mutlu, huzurlu, sevgi dolu bir aile; seninle ilgilenen, seni koruyan, ne yaparsan yap yinede benim kızımsın diyen, varlığını her daim hissettiren ebeveynler...

Bu yaşıma kadar isteklerim gerçekleşmedi. En azından aile ve yuva konusundaki isteklerim...

Zaten insanın isteklerinin gerçekleşmemesi, gerçek olmayan şeyleri istediğinden dolayı değil miydi? En azından benimkiler öyleydi...

Şimdi farklı bir ev, farklı bir yuva, farklı senaryolar, farklı kişiler, farklı kişilikler, farklı duygular, farklı hayatlar...

Farklı olmayan tek şey bendim. Benim ta kendimdi.

Evrenin sana yolladığı, açılan yeni bir kapı, yeni bir alem. Ne kadar da tatlı gelmişti sözde. Sanki çiçeklerle donatılmış bir yol, yolun sonu apaçık, özgürlük...

Halbuki bu dünyada herşeyin bir kusuru varken benim bu yeni hayatıma, çiçekle donatılmış yoluma, 'bu sefer kusursuz olacak' demek saçma değil miydi?

Sonuçta her şeyin bir kusuru vardı. Ve her ne kadar kişilerle ve anlaşmazlıklarla kusursuz olmadığını başından beri belli eden bu yeni yaşamım, bir patlak daha vermek için adeta zaman kollamıştı.

Bu hayatta her şeyin bir affı olur muydu? Benim için olmazdı. En azından o anlık, bazı şeylerin affı olmazdı. Sonrası ise meçhul...

Benim şu anlık da olsa affedemeyeceğim bu şey; şahsıma ait olan şeylerin kurcalanması, onlara içimi açabilecek kadar yakın hissetmediğim için söylemediğim olayların benden izinsiz bir şekilde öğrenilmesi, buda yetmezmiş gibi öğrenilen bu olayları -yeniden benden izinsiz bir şekilde- kendi kafalarına göre bir işleme tabi tutarak, yargılama ve soruşturma çabalarına girilmesiydi.

İki buçuk saat önce:

"Evet sizi bekliyorum. Cemil'le konuşmuş olduğumu nerden biliyorsunuz?"

"Önce sakin ol Asel." Diyen karizmatik Kenan bey amcaya dönerek,

"Önce siz ne haltlar döndüğünü anlatın, sonra benim sakinliğime karışırsınız."

"Önemli bir şey değil Asel, sadece senin için endişelendik ve telefonundan kiminle konuştuğuna baktık, olay bu sadece kızım."

Sinirden beynim zonklamaya başladı. Ne demek önemli değil, onu da geçtim yalan söylüyorlar, telefonumun şifresini nasıl açtılar?

"Bana yalan söylemeyi kesin, telefonumu açabilmeniz için şifreyi bilmeniz gerekiyor. Madem açtınız, şifremi biliyorsunuz demekki. Şifrem ne, söyleyin o zaman, ha? Benim şifrem ne?" Son cümleleri bağırarak söylemem ile Kenan bey amca oturduğu yerde dikleşti.

"Öncelikle bağırmayı bırak kızım, şifreni bilmiyoruz, telefonuna bir arkadaş sayesinde eriştik ve, emin olabilirsin güzel kızım, o adam hakkında soruşturma başlattıracağız. Bugüne kadar olan şeylerin hesabını ödeyecek."