Marquez Brothers: Ainsley Marquez [BXB]

Chapter 11

[] Ainsley Krishnan Almari-Marquez

After a couple of day my ankle are no fully healed. Hindi na siya masakit kapag iniapak sa sahig at nakakapaglakad na rin ako ng maayos ng walang umaalalay sa akin. Ilang araw rin akong absent sa school. Si Adam na rin ang kumausap sa adviser namin tungkol sa sitwasyon ko and since that day I hindi pa ako umuuwi ng bahay.

Dad and Mom kept calling me day by day. At ngayon nakatitig lang ako sa cellphone ko na patuloy ang pagtunong. Mom is calling me right now.

I sighed before I grabbed my phone and answer the call.

"Thank God you finally picked up your goddamn phone, Ainsley!' Mom blurted out.

I stayed silent. "Come back home, Ainsley. Hindi na ako natutuwa sa mga pinaggagawa mong bata ka. Huwag na huwag kang tutulad sa kapatid mong si Atlas!" she added.

"God, Mom! Kaya lang naman ayaw umuwi ni Kuya dahil d'yan sa mga pinagagawa niyo eh!" I said.

"Ano ba ang pinaggagawa namin? We just want what the best for our sons." She reasoned.

I almost rolled my eyes.

"I don't want to get married, Mom," seryoso kong saad.

"Katarina is a very good match for you, Darling,"

"Mom, I like someone else-"

She cut me off. "Ainsley, stop it! Stop this nonsense at umuwi ka na dito and apologize to your Dad." she said.

I immediately drop the call dahil alam ko naman na walang patutunguhan ang usapan namin. She will just keep on asking me to go home and apologize to Dad at bawiin lahat ng mga sinabi ko. I cannot just do that.

They will still force me to marry Katarina. Kung si Amara lang ang papakasalan ko I would not even resist. Baka ako pa ang magmadaling ikasal kami.

Naisipan ko naman na bumaba para kumuha ng pagkain dahil nakaramdam ako ng gutom. Isang araw na rin pala ang lumipas matapos na mahalikan ako ni Adam sa pisngi at isang araw ko na rin na para bang iniiwasan niya ako.

I mean. Hindi naman totally na umiiwas siya dahil kargo niya ako ngayon. Pero parang hindi na niya ako masyadong kinakausap o di kaya inaasar.

Ang kapal naman niyang iwasan ako pagnagkataon eh siya pa nga itong humalik sa akin.

"Thanks, Adam. I really appreciate you working really hard kahit na may inaalagaan ka pa. Pero sa totoo lang, Adam. Hindi naman sa nangingialam pero malaki naman na si Ainsley para alagaan mo pa," Malanding saad ni Jess kay Adam sabay hawak sa balikat nito.

I clenched my fist at at nahinto naman ako sa pagbaba ng hagdan listening to what she's saying behind my back

How dare she talked about me.

Ano bang alam niya sa nangyari sa akin. Sana rin matapilok siya on her way home para maramdaman niya kung gaano kasakit.

"It's alright, Jess. Ainsley is just clumsy besides its my fault."

Right. Kasalanan niya talaga. Kung sana maayos niya lang akong sinalo. He wouldn't be taking care of me.

"Still, saka isa pa. I don't think you guys are really dating," Jess said. My brows raised. "Also, hindi naman kayo bagay," she added.

Ang kapal. Isa pa to eh.

So, sino ang bagay kay Adam siya? Mas lalong hindi bagay. Dapat silang magsama ni Katarina mga panira ng araw once nakita muna pagmumukha nila.