İntikam Ateşi

3. İntikam Parçası

Annem her zaman canımı yakanların canını yak derdi. Seni derinden üzenleri sende derinden üz derdi. Seni mahvetmeye çalışanlar olursa sen onlardan önce davran ve sen onları mahvet derdi. Annem ile aramız iyi olmasada annemin bana öğrettiklerini yapacaktım. Babama ve bana yapılanların aynısını onlara yapacaktım. Bunu babamın mezarında, babamın ölü cesetine tükürdükleri zaman karar vermiştim. Canımı yaktılar, canımdan daha çok sevdiğim birinin canını aldılar, hayatımı mahvettiler. Bende onların hayatını mahvedecektim ama onların bundan haberleri henüz yoktu. Beni babamın mezarından yaka paça götürdüler ve yine aynı mekana geri getirdiler. Babamı gömdüler'mi onu bile bilmiyordum çünkü en son beni feci halde dövmüşlerdi.

Kafamı duvardan çektim. Burada kalmayı seçmiştim ve seçtiğim günün üzerinden 1 hafta geçmişti ama yüzüm hala feci halde acıyordu. Sanırım bana acımışlardı çünkü bir haftada sadece yemek ve su için yanıma geliyorlardı. Getirdikleri yemekte genellikle kuru ekmek oluyordu. Çömeldiğim duvardan ayağa kalktım, bir haftadır güneş ışığı görmemiştim. O küçük pencereye yöneldim. O sıra kapı açıldı, içeriye bu sefer kalabalık bir grup girdi. Gözlerim karşımda ki adamı buldu ve onu hemen tanıdım, bir hafta önce yanıma gelip bana seçenek sunan adamdı.

"Yağmur Ayhanlı 1 haftadır görüşemiyoruz özlettin kendini."
Arkada ki adamlar aralarında gülmeye başladılar.
"Ne istiyorsunuz benden?"
Yüzlerinde ki maske'yi hala garipsiyordum.
"Şimdi anlarsın."
Korkuyordum birazdan burada hiç iyi şeyler olmayacaktı bunu hemen anlamıştım.
Adamlar bir anda üzerime yürüdüler ve kollarımı tuttular.
"Ne yaptığınızı sanıyorsunuz?"
O sıra karşımda ki adam yüzüme sert bir tokat attı.

Canım çok yanmıştı çünkü yüzüm hala yara içindeydi.
Sonra saçımı çekip yüzüme bir kere daha tokat attı. Artık dayanamıyordum o yüzden bağırmaya başladım. Adam bu seferde karnıma tekme attı. Canım çok yanıyordu. Kollarımı tutan adamlar beni bıraktı, bıraktıkları anda yere düştüm. Karnıma yediğim tekme canımı çok yakmıştı bir anda ağlamaya başladım. Karnımı tuttum ve iki büklüm oldum. Adamlar odayı terk etmişlerdi. O an babama çok sinirlenmiştim. O adam kumar oynamasaydı şu an bu durumda olmayacaktım. Ama babamı çok seviyordum. Bunları düşünürken gözlerim yavaştan kapanmaya başlıyordu ve kısa süre içinde uykuya dalmıştım.

Vücuduma soğuk su dökmeleri ile resmen yerimden sıçarmıştım. Su buz gibiydi ve şiddetle yerimden sıçradığım için karnımda şiddetli bir acı hisettim. Yine aynı adamlar gelmişti. Beni yine ayağa kaldırdılar ama bu sefer adamın elinde bir makas vardı.
"Ben bazı şeylere şekil vermeyi çok severim Yağmur."
Elinde ki makası saçlarıma doğru götürdü.
"Hayır, bunu yapamazsın." Dememe kalmadan saçlarımı kesmeye başladı. Başımı oynatamıyordum, oynatırsam daha kötü şeyler olurdu. Ağlıyordum sadece ağlıyordum. Saçlarımı mahvetmişti. Kesilen saçlarımı yerden toplattılar.

"Açmısın?"
Bir anda böyle bir soru sorması beni çok şaşırtmıştı.
"Hayır."
"Açsındır açsındır."
Kollarımı tutan adamlar bir anda ağzımı açmam için beni zorladılar. Az önce yerden kendi saçlarımı topladım ve şimdi de o saçları bana yedirmeye çalışıyorlardı. Ağzımı kapatmaya çalışıyordum ama başaramıyordum. Ağzıma kendi saçlarımı sokuşturmuşlardı ve sanki komikmiş gibi gülmeye başlamışlardı. Ağzıma kendi saçlarım vardı.
"Tükürürsen seni mahvederim." Diyerek beni tehdit etti.

Çok korkuyordum bunlar bana daha neler yapacaklardı. Odayı terk ettiler, hemen ağzımda ki saçları çıkardım. Ben daha neler yaşayacaktım, bana daha neler yapacaklardı. İnsanlar para için neden bu kadar çirkinleşmişlerdi? Heryerim çok acıyordu. O sıra nasıl göründüğümü merak ettiğim için klozetin yanında ki aynaya ilerledim. Kendimi gördüğüm anda ellerimi ağzıma yerleştirdim. Berbat görünüyordum. Saçlarımın yarısı kesilmiş yarısı'da kesilmemişti. Saçlarıma dokundum. Gözlerimin önüne bir anım geldi.