KALBE BİN KURŞUN

"1 - Kalp Sızım"

03.01.24, 10.25

Hepinize merhaba, heyecanım hâlâ taze düşüncelerinizi aşırı merak ediyorum. Umarım beklentilerinizi karşılar çünkü kendime pek güvenmiyorum.

oy ve yorum yapmayı unutmayın.

"1.
KALP SIZIM "

"Bir tutam yalan koca aşkı bitirdi.
Gözlerinde ölümü taşıyan kadın, sözleriyle
adamım sonunu getirdi."

Uzun uzun cümleler kurup yaşadığım şeyi ve yaptığım aptallığı anlatmaya niyetli değilim. Tam bir aptal gibi davranıp düşmanımdan nasıl hamile kaldığımı öğrenmeniz ne işinize yarar ki?

Zemheri çökmüş gecenin karanlığında dondurucu soğukta düşüncelerimle boğuşurken içene düştüğüm bu kuyudan çıkmanın yollunu bulmaya çalışmak geriye doğru seyir eden bir bant üzerinde koşmaya benziyordu.

Ben böyle bir aptallığı nasıl yaptım? Nasıl oldu da Korer Karayel'den hamile kaldım. Yapmam gereken tek bir şey vardı onu kandırıp elinde bulundurduğu mavi elamsı çalmaktı. Sırf o elmas yüzünden altı ay boyunca o adamın sevgilisi gibi davrandım, neden? Annem bir kez olsun benimle gurur duysun diye.

Altı ay hafızamdan silinen bazı anlar dışında tüm gerçekliğiyle zihnimin içinde yuva yapmıştı. Ve ben yine ve yine bir şeyleri unutmak isteyecek kadar çok içtiğim bir gece kendini avcının kollarına bırakmıştım.

Avcı bana bir iz bahsetmişti. Hamileydim.

Tamam bunu birden çok kez dile getirdiğimin farkındaydım ama kendimi alıştırmaya çalışıyordum şeye, hamile olduğuma.

"Els ne yapacağım?" ağlamaklı bir şekilde ona döndüğümde elindeki sigarasını yere atıp postalının ucuyla ezdi.

"Bundan kaçamazsın Nad." yanıma gelip kalçasını arabanın kaputuna yasladı. "Öte yandan Karayel'den bunu saklayamazsın."

Gerçekler yüzüme vurdukça hüngür hüngür ağlama istediğimi bastırmaya çalışıp titrek bir nefes aldım. "Biliyorum."

Biliyordum ne Korer'den saklayabilirdim ne de ailemdem ama babamlar öğrenirse verecekleri tepkiden korkmuyor değildim. "Nad," sesindeki tereddüt yaslandığım yerden diklenmemi sağladı. "Aldırmayı hiç -"

Hızla sözünü kestim. "Hayır," kafamı iki yana salladım. "Olmaz Els hiçbir suçu yokken her şeyi onun üzerine yıkıp canına kıyamam."

"Hey hey." diklenip ellerini yanaklarıma koydu. "Ağlama, söylemedim say." baş parmaklarıyla düşmeye hazırlanan gözyaşlarımı sildi. "İçeri geçelim mi hava soğudu?"

Konuyu kapattı kafamı sallayıp onu onayladım. Birlikte binbir zorlukla ve babamdan zar zor izin alarak açtığım bara doğru ilerledik. İçeri girmeden önce kapının üstünde yanan neon ışıklı tabelaya göz attım.

Nocte bar. Geceleyin. Tüm günahlara ev sahipliği yapan karanlığın çöktüğü zaman.

Adını koyarken içimdeki hisse güvenmiştim iyi ki de güvenmişim. Adının hakkını veriyordu içerisi dışarıdan bile karanlıktı sadece belirli yerlere yerleştirilmiş loş ışıklarla aydınlatılan bir mekandı.