KALBE BİN KURŞUN

"2 - Kan Çukurları"

30.01.2024, 00:56

Herkese merhaba! Sanırım içimdeki heyecan asla dinmeyecek. Hâlâ çok heyecanlıyım.

Kalbe bin kurşun 2K ilgi gösteren herkese çok teşekkür ederim <3 ben alışık değilim kitabımın böyle aniden ilgi görmesine geriliyorum.

Bölümleri çabucak istediğinizin farkındayım ama size en iyisini, güzelini sunabilmek için zamana ihtiyacım var. Öyle baştan savma şekilde yazıp önünüze sürmek istemiyorum. Sizi bekletmek inanın benimde hoşuma gitmiyor ama taktir edersiniz ki tek işim kitap yazmak değil. Bir üniversite öğrencisi olarak vakit buldukça yazıyorum.

Çok konuştum, hadi bölüme geçelim umarım bölüm beklentinizi karşılar. İyi okumalar.

Oy ve yorum yapmayı unutmayın.

“2.
KAN ÇUKURLARI”

"Hisleri ölenler gecenin karanlığında
kaybolanlardır, kalbi kül olanlar ise ölümü avucunda taşıyanlardır."

Bazı anlar düşündürürdü öyle ki öylece duvarı izler kendinizi gerçek dünyadan uzaklaştırırdınız.

Korer bana bunu yapmıştı. Son söylediği ve yaptığı şey yüzünden ortamda dönen konuşmaya hakim değildim. Polat ve Elsa bir konu üzerine tartışıyorlardı arada Polat bana da bir şeyler söylüyordu ama ben onu sadece kısa cevaplar vererek geçiştiriyordum.

Korer yüzden zihnim derin bir okyanus gibi beni içine çekmişti.

"Nad!" irkilerek bakışlarımı Elsa'ya çevirdim. "İyi misin?"

"Evet." boğazımı temizledim. "Bir şey mi oldu?"

"Olmadı." arkasına yaslandı. "Sadece düşünceli olman beni endişelendiriyor."

Gülümsedim. "Merak etme bir şeyim yok, sadece son olanları düşünüyordum."

"Nocte'yi nasıl geri alacaksın?" Polat'ın sorusuyla arkama yaslanıp derin bir nefes aldım.

"Bilmiyorum." Elsa'nın yarım saat önce önüme koyduğu süt bardağını elime alıp bir iki yudum aldım. "Korer'in planladığı her neyse önce onu öğrenmem gerek."

"Kendini tehlikeye atma, iki canlısın sen." elim istemsizce karnıma gitti. Polat haklıydı artık her konuda daha dikkatli olmam gerekiyordu özellikle de Korer etrafımda iken. Daha üç aylıktı ama karnım belli olmaya başladığında onu saklayamayacağımı biliyorum.

"Olabildiğince dikkat ediyorum Polat." bardağı masanın üzerine bıraktım. "Els zaten sürekli yanımda."

Tekrardan konuşacağı sırada mutfakta yankılanan telefonumun sesi onu engelledi. Polat ayaklanıp tezgahın üzerine bıraktığım telefonumu eline alıp ekrana kısa bir bakış attı. "Seninki arıyor."

Kaşlarımı çattım. "Benim ki?" telefonumu bana uzattığında alıp ekrana çevirdim bakışlarımı.

Korer Karayel...

"Evet " telefonu açıp kulağıma yasladım. "Daha bir saat önce karşı karşıya olduğumuzu var sayarsam nocte'de sorun çıktığı için aradığını düşünüyorum."