Opia Potter | Aktürkoğlu

21| gol krallığı

Konyadan sonra Tekrardan evimize, rams park'a geri dönmüştük. Havalimanından çıktığımızda bizi bekleyen Taraftarlarımıza üçlü çektirdik. Okan hoca ise konuşmak için bizi magazincilerin yanına yollamıştı.

"Şampiyon oldunuz bunun hakkında Ne düşünüyorsunuz?" mikrafonu kereme uzattıklarında Kerem bana bakıyordu "Yaşadığım ilk şampiyonluk değil belki ama benim için çok ayrı bir yeri olucak, her şampiyonluk gibi çok güzel ve özel bir şampiyonluk. Bazı şeyler farklıydı ama iyiki o fark vardı belki olmasaydı şu an bu noktada olamazdık"

Gözlerini gözlerimden ayrılmıyordu ve hayla bana bakıyordu "şu an gol krallığının sahibisiniz ne bu konuda düşünüyorsunuz?" Kerem gülümsedi "Evet Gol krallığının önemi elbette var ama bugünkü konumuz şampiyonluk. Evet şampiyonlukta oldukça golüm oldu ama o yolda ilerlerken herkesin bir emeği vardı, 1 golün bile belkide bizi buralara getirdiğini hepimiz çok iyi biliyoruz. Bu şampiyonlukta emeği geçen Herkese çok teşekkür ediyorum"

Bu sefer mikrafon bana dönmüştü "Şampiyon olduk, bu konuda sizinde 1 gollük bir katkınız var. Galibiyetti getiren bir goldü siz bu şampiyonluk hakkında ne düşünüyorsunuz?" Gülümsedim ve konuşmaya başladım "evet çok güzel bir goldü, orada bana pas verilmese ve yapabileceğim söylenmese belkide yapamayacaktım ama bunu bana takım arkadaşlarım söyledi ve yaptım. İsteyen herkes yapabilir, başarabilir yeter ki gençler kendine inansın, hayal etsin, dua etsin dualar kabul olur elbette çünkü Rabbim

kabul olmayacak bir duayı etmeyi nasip etmez. Ben bunu bu yıl çok iyi öğrendim ve biz sonuna kadar inandık, dua ettik ve başardık bu şampiyonlukta sadece takım arkadaşlarımın emeği geçmedi, teknik ekibin, çalışanlarımızın herkesin emeği vardı elbet ama bize en büyük destekçimiz, Galatasarayın Taraftarlarının emeğini unutmamalıyız, bizi yapabileceğimize inandıran onalardı." Konuşmayı gülümsiyerek bitirdiğimde Kerem'e baktım o ise hayla bana bakıyordu. Onada gülümsedim ve beraber arabaya doğru ilerledik.

Tekrardan beraber arabaya doğru ilerledik ve gülerek arabaya bindik. Keremin gözlerinin içi gülüyordu hep beraber şampiyonluk şarkısı söyleyip dans ediyor, camlara, koltuklara hatta otobüs tavanına vuruyorduk.

Hep beraber samiyene geldiğimizde büyük bir kalabalık vardı. Yunus arkasına Tuğçe ile beni almıştı benim sol yanımda Kerem, sağ yanımda barış vardı arkamda ise nicolo. Hep beraber içeri girdiğimizde zıplayarak "hadi balkona çıkalım!" Diye bağırdığımda icardi gülümsedi Kerem ise bana baktı "hadi gel" ve hep beraber balkona çıktığımızda hepimiz ellerimizi havaya kaldırıp uçlü çektirdik.

Mikrafonu icardi bana uzattığında gülümsedim ve büyük bir hayranlıkla Galatasaray taraftarına baktım "Sarı" diyerek bağırdığımda "Kırmızı" cevap geldi ve bunu 3 kere tekrarladıktan sonra soruyu sordum "şampiyon kim?" Gülümsedim ve cevabı duyarken güldüm "Cimbom!" Kerem ile göz göze geldiğimizde arkadan aşkın olayım çalmaya başladı.

Ve icardi eşlik ettiğinde elimle bende söyliyeyim mi? yaptım ve icardi keremle beraber söyleyin dedi ve gülümsedim "İnsan yalnız doğar da yalnız ölmezmiş, n'aber?" Bu kısmı ben söylemiştim çünkü icardi zorlanıyordu, ardından mikrafonu kereme uzattım "Bizden uzak olsun keder" gülümsedim ve devam eden icardi oldu.

"Sormana hiç gerek yok, yanmışım, tarifi zor Söylerim günde bin kere" gülümsedim ve ben devam ettim "Yüzün gülünce güneş doğar ya Gözlerimi kısarım, güller açar bir anda"
Ve devam eden kerem oldu, "İşte seninle bir ömür böyle Günler, güneşler dolup ellerimizde" ve hep beraber söylemeye başladık. "Söylenmedi hiç Sana layık düşler benden önce Tutsak yüreğim Biliyorsun sen de ince ince" ve icardi bu kısmı bize bıraktı.

"Yangın yeri hep Buralar sayende, yok şikâyet Gel bir sarayım" ve bu bundan sonra müzik kesilmiş son iki kelimede sadece bizim sesimiz duyulmuştu "Aşkın olayım" belki basit bir kelimeydi ama ikimizde birbirimizin gözlerine bakıyorduk, kalbimin ritmi tekrardan değişmişti gülümsedim ve kerem ile icardiye sarıldım.