Kötü Kadın Kahraman Olursa?!!

Bölüm 1: Kadere İnanırım

İyi okumalar:)

....

Melek Kaya

Şirkette geçen yoğun bir sabahın sonunda artık rahatlayabilir ve iki saatlik öğle aramda doyasıya kitap okuyabilirdim.

Kahvemi alıp yeni aldığım kitabı okumak üzere masama geçtim. İşte hayat bu~

Mühendis olarak çalışmaktan mutluyum. Hayalimdeki mesleği edindim ancak bu kadar yorucu ve zor bir iş olacağı kimin aklına gelirdi?!

İlk başlarda herkes gibi ben de çok eğlenceli olduğunu düşündüm ama zamanla yorucu olmaya başladı...

Bir süre sonra yemekten dönen takım arkadaşlarım ellerinde kahve ve atıştırmalıklarla yanıma geldiler:

( Tuğçe) " Melek, yeni motor fikrin harikaydı. Bu sayede robot süpürgeler çok daha uzun süre çalışabilir."

( Mine) " Aslında bu soğutma sistemleri.....bla bla bla..."

....

( Çiğdem) " Yeter!!! İş konuşmayı kesin! Öğle aramı mahvediyorsunuz!"

( Melek) " Ups! Afedersin Çiğdem. Kendimizi kaptırdık."

( Çiğdem) " Melek, aslında senin için bir görücü usulü randevu ayarlamak istiyorum. Seninle ilgilenen bir arkadaşım var da. Ne dersin?"

( Melek) " Görücü usulü randevu bana göre değil."

( Tuğçe) " Melek, çoktan 28 oldun daha biriyle bile çıkmadın. Biz ise çoluğa çocuğa karıştık!"

( Mine) " Neyi bekliyorsun ki?"

( Melek) " Ben sadece kaderi takip ediyorum. Böyle şeylerin daha çok kaderle ilgili olduğunu düşünüyorum."

( Çiğdem) " Ah~ kızım! Ciddi olamazsın! İnsanlar böyle birlikte olur. Kaderi beklemek mi? Bu çok..."

( Mine) " Her neyse! Onu rahat bırakalım. İstediği şeye inanabilir. Ama Melek yalnız ölmek istemiyorsan birini bulsan iyi edersin. Yaşın ilerledikçe aşk işleri de zor olur."

( Melek) " O kadar önemli değil. Sizin aksinize ben özgürlüğüme düşkün biriyim."

( Çiğdem) " Mutluluğumuzu kıskanma! Biz de geçtik o yollardan tamam mı?!"

Ellerimi teslim olur gibi kaldırdım. "Pekala pekala! Pes ediyorum."

Kızlar kendi masalarına döndüğünde ben de hava almak için aşağıya inmiştim. Sanırım hayalperest bir aptal olduğumu düşünüyorlar. Kader ha? Sanırım herkes buna inanmıyor.

İş yerimin karşısında kocaman bir park bulunuyordu. Oraya gidip biraz rahatlayabilir ve kitabımı okumaya devam edebilirim diye düşündüm. Tâki telefonum çalana kadar. Telefon amirimdendi! Hemen açtım:

" Buyrun Yalçın bey?"

( Yalçın) " Yeni tasarladığın motor için aradım! Senden yeni bir proje için araba motor tasarlamanı istiyorum. Yapabilir misin?"

Ne?! Ben mi? Bu çok büyük bir fırsat! Heyecanla karşıdan karşıya geçerken cevap verdim:

" Şey bunu yapabilirim ama bana zaman ge- !!!"

* DÜÜÜÜT*

Tır?!  Bana çarpacak!!

( Melek) " KYAA~~"

*KÜÜÜT*

( Yalçın) " MELEK! NE OLDU?! ORADA MISIN?! MELEK!!"

....