İKİ KATİL

13. Bölüm

Uyumam uzun sürmüştü çünkü aklım sürekli Melih'teydi. Daha önce bu kadar güzel seven bir erkek görmemiştim.

Evet kendini koruyabilecek bir güce sahipti fakat çevresindekilere zarar vermeyen bir insandı.

Birisi üzülünce onunla birlikte üzülen bir insandı. Bütün hüznü o harika kahverengi gözlerinde hissedebilirdiniz.

Acıyı sevgiyi hüznü gözleriyle olduğu gibi aktarabilirdi.

Melihi düşünürken uykuya dalmak garip hissettirmişti, çok farklı bir duyguydu. Sanki herşey eskisi gibi kötü ve karanlıktı aydınlık olan tek şey Melihti.

------------

Sabah kalktığımda Yağmur neşeyle 'Günaydıın'diye bağırdı. Eski Yağmur geriye gelmişti. Bende gülümseyip 'Günaydın'dedim. Bu sırada da Aras yattığı koltuktan kalktı ve elini beline götürüp 'Of belim'dedi.

"Artık burda kalmana gerek yok bence Aras."dedim Yağmur'u işaret ederken.

"Öyle mi?"dedi yüzünde çözemediğim değişik bir ifade vardı.

"Noldu?""diye sordum.

"Şey ben burada keyfimden kalmıyorum. İşten kovuldum bayadır kirayı da yatıramıyordum ev sahibide bastı kıçıma tekmeyi."dedi.

"Oh maşallah ekmek elden su gölden. Geçinip gidiyorsun kaç gündür. Altında benden pahalı araba var sat al bir ev."dedim.

"Acımasızın tekisin."dedi Aras.

"Öyleyimdir."dedim gülümserken.

"Ben o kadar lise işinizi halletmeye çalışıyım sen beni kov."dedi sitem edip.

"Benim için fark etmez sanki sende okumayacaksın. Sadece bizim içinmiş gibi konuşma."dedim

Yağmur oturduğu koltuktan"Ne oluyor niye tartışıyorsunuz?"diye sordu.

Aras bütün olup biteni anlatırken Yağmur da Aras'ı dikkatlice dinledi.

Daha sonra ise bana dönüp "Hiç kullanmadığımız bir odamız var Aras. Sen orada kalabilirsin en kısa zamanda bir iş bulur evin giderlerine yardımcı olursun değil mi Deniz."dedi Yağmur köpek bakışlarını atarken.

"Ne haliniz varsa görün."dedim sert bir dille. Ben Aras' a burada kalamayacağını belirtmiştim daha ne diye zorluyordu ki.

"O zaman eve gidip eşyalarımı getiriyim ben."dedi Aras yüzsüz bir şekilde.

"Gider de dönemezsin inşallah."diye bağırdım arkasından.

Yağmur bana onaylamazcasına baktı.

"O senin hayatını kurtardı. Sen ona beddua mı ediyorsun Deniz inanamıyorum sana."dedi sitem ederek.

"Kurtarmasaydı ben mi dedim ona gel kahramanım ol beni kurtar diye. Ben ne güzel ölecektim işte."dedim bende ona sitem ederek.

"Bana bak ben seni yeni buldum kolay kolay da kaybedemem anladınmı beni Deniz Hanım! Bu konu tartışmaya açık bir konu değil. O benim kardeşim ve bana ihtiyacı var sen kabul etsende etmesende ona yardım edeceğim ve senide bırakmayacağım anladın mı?"dedi bana bakarak, bakışları yumuşamamıştı.

"Peki."dedim bana bakan gözlerinin içine bakarak.

"Ben bu pekinin içinde neler saklı olduğunu biliyorum ama hadi bakalım neyse."dedi sırıtarak.

Biz böyleydik çok uzun süre kavga edemezdik, küs kalamazdık birbirimizle.

Kapı çaldığında Yapmur gözlerime bakıp"Sen aç istersen baya tersledin çocuğu az önce."dedi.

Oturduğum yerden kalktım ve kapıyı açtım. Hemen yumuşayamazdım ancak çok kötü de davranamazdım.

Sonuçta Yağmur'un arkadaşıydı ve ona değer veriyordu.

"Hoşgeldin."dedim kapıyı açarken. Fakat gördüklerim karşısında şaşkına uğradım bir ton eşyası vardı.

Birton koli ve bir kaç tane de bavul ne getirmişti öyle aman tanrım. Nasıl katlanacaktım?

Her sabah uyandığımda karşımda bir Aras görmek bu beni çıldırtıyordu. Neden lanet küçük bir ev tutamıyordu gerçi o da haklı o küçük eve anca kendisi ve kendisinden büyük egosu sığardı eşyalar mümkün değil sığmazdı.

Aras içeriye doğru geçerken ne duruyorsun yardım etmiycekmisin?"diye sordu.

"O kadar hoşgeldin dedim insan bir hoşbuldum der. Sonra Deniz suçlu sen hayvansın ben napıyım. Hem bu kadar eşya nereye sığacak?"dedim ona bakarak.

"Benim kaslarım sığıyorsa eşyalarım da sığar."dedi göz kırparak.

"Ama sonrun şu ki egon sığmıyor canım."dedim tek kaşımı kaldırarak.

"Hallederiz canım."dedi sesimi taklit ederek.

"Ay bir sen komiksin bir Cem Yılmaz zaten."dedim ona bakarak.

Gözlerini devirdi ve kolileri yukarı çıkartmaya başladı. Benim odamın karşısındaki oda boştu kullanmıyorduk. Arasın önüne geçip kapıyı açtım ve aras da kolileri yere bıraktı.

"Ee burda yatak yok."dedi şaşkınca bakarak.

"Gerçekten mi? Ne bekliyordun sana eşyalı dayalı döşeli bir oda vereceğimi mi?"dedim göz kırparak.

"Evet,"dedi.

Şaka mı yapıyordu acaba? Sinir kat sayılarımı on katına çıkartıyordu.

"Haydi kolay gelsin."dedim odadan çıkıp merdivenlere doğru ilerleyecektim ki arkamı döndüğümde Arasın benim odamın kapısını açacakken yakaladım ve kolundan tutup kendime doğru çevirdim. Tek kaşımı kaldırarak "Hayırdır?"dedim sesimde uyarıcı bir ton vardı.

Multide Aras namı değer Bay Ego Kralı *-*