İKİ KATİL

14.Bölüm

Aras tuvalet bu oda değilmiydi diye sorduğunda ona ters bir bakış attım.

"Gene mi karıştırdım?"dedi.

"Bilmem bak bakayım orası tuvalete benziyormu?"diye sordum alayla.

"Çok komiksin."dedi yüzünü bana çevirerek.

"Öyleyimdir zaten bir ben bir de Cem Yılmaz."dedim

Ve merdivenlerden aşağı indim arkası dönük olan Yağmurun sırtına atladım ve yanağından öptüm tabiki Yağmur dengesini sağlayamamıştı ve biz yerle öpüşecek duruma gelmiştik.

Hızlıca ayağa kalkmamla sert birşeye çarptım of hadi ama yine mi sen ya yeter her taraftan çıkıyosun kimden mi bahsediyorum duvardan tabiki.

Kendimi koltuğa fırlattım ve boş boş televizyona bakmaya başladım. Bunu yapmayı seviyordum. Neden mi amaçsızlık işte tam da Deniz'e göre bir hareket.

Hayatım düzene girmeye başlamıştı. Aras lise işini hallettiğini ve eski bir tanıdığının ona yardım etmesiyle üçümüzüde aynı liseye ve aynı sınıfa yazdırdığını geçen gün söylemişti.

Yağmur "Hadi gençlik daha ilk günden geç kalıcağız."diye bağırdı.

Ben hazırmıydım hayır daha üstümü bile giymemiştim. Okul bana göre değildi. Hele okuldaki o insan dışı yaratıklar hiç bana göre değildi.

Aras bey de sonunda kahvaltı sofrasına teşrif etmişlerdi ve bizde hep beraber yemeğe başlamıştık.

Yağmurun en sevmediğim huyu buydu bir kişi bile eksiksek o sofradaki yemeklere dokunulmazdı.

Kahvaltımı yarım yamalak yaptıkdan sonra birazcık yürüyüşe gittim ve bakkaldan çikolata alıp geldim.

Odama çıktım ve dolabı açıp her zaman giydiğim siyah dar kot pantolonumu giydim ve üstümede siyah üstünde beyaz elektro gitarlar olan bol salaş bir tişört giydim.

Aşağı indiğimde hiçkimse yoktu. Nerdeydiler acaba?

Telefonum çalmaya başladığında elimi pantolonumun cebine atıp telefonu cebimden çıkardım ve açtım.

"Alo."

"B-ba-ba."

"A-a-ama s-sen v-vurulmuştun."

"N-na-nas-nasıl ol-olur? "

"B-ben y-yap-yapmadım bi-biliyorsun dimi ba-baba b-ben yap-yap madım. S-seni b-ben v-urmadım. O-o vurdu hesa-hesabını soracağım."dedim hıçkırarak neden konuşamıyordum sürekli kekeliyordum?

Babam yanıma yaklaştı ve "Biliyorum sen yapmadın o silahı bana doğrultsanda sen yapmadın bütün suç sana yıkıldı silahındaki kuşun kalbimi deldi geçti ama sen yapmadın. Kıyamadın babana seni defalarca kandırmış defalarca parmağında oynatmış kiminle yatıp kiminle kalktığı belli olmayan hergün eve sarhoş gelen seni döven sana yapmadığın birşey yüzünden defalarca vuran ve hiç acımayan babana kıyamadın. Ben değişemedim kızım özür dilerim." dedi ve ortadan kayboldu.

Nereye gitmişti. Ne değişmesinden bahsediyordu? Hiç denemedi ki değişmeyi, hep dövdü hiç sevmedi ki. O günkü iftira da bahanesi olmuştu dövmesi için.

Yağmurun dürtüşleriyle uyandım ve uzandığım kanepeden hıçkırıklar eşliğinde kalktım.

"Ne oldu?"diye sorduğumda

"Bizi beklerken koltukda uyuya kalmışsın sanırım kabus görüyodun 'ben yapmadım biliyorsun ben yapmadım' diye sayıklıyordun."dedi Yağmur.

Bu pislik adam ilk defa rüyama giriyordu. Gerçekden değişmeye çalışmışmıydı?

Bence çalışmamıştı. Ona psikolojik destek alması gerektiğini defalarca söylemiştim, defalarca ikna etmeye çalışmıştım. Ama istemedi bu da demek oluyordu ki değişmek istemiyordu.

Defalarca beni dövmüştü, küfretmişti, hastanelik etmişti, en önemlisi kalbimi kırmıştı, baba sevgisi göstermemişti ama benim içimde hep bi umut vardı belki herşey düzelir diye ama olmadı o bana kendini affettiremeden öldü.

Ben herşeyi tek başıma yaşadım, herşeyi tek başıma öğrendim yani öğrenebildiğim kadar, yemek mi, ütü mü, temizlik mi, becerebildiğim kadar yapmaya çalıştım.

Ama bunları yaşarken kalbim kayboldu artık hissetmemeyi öğrendim. Hayatın hissetmeyince daha kolay olduğunu keşfettim. Duygularımı kapattım. İçimde ne sevgi besleyebiliyordum ne acıma duygusu nede başka bir duygu.

Sadece tek bir şey dışında nefret.

Ne kadar ruhen temiz, sıradan insanlar gibi mutlu olmaya çalışsamda olmuyordu ben Deniz Hazer'dim. Kimsesi olmayan, nefretinin peşinde koşan birisi.

Yağmuru bu lanet oyunun içine bulaştırmak istemezdim fakat mecburdum çünkü Aras denen çocuğa ulaşmam için Yağmur'a ihtiyacım vardı.

Aras denen çocuğu her yerde hatta internette bile ararken sosyal paylaşım sitesinde Yağmurun arkadaşı olarak gözükmesi beni bu plana sürüklemişti.

Yağmur sayesinde Aras' a ulaşabilecektim. Benden iyi birisi olmamı beklemeyin babamın katili hayattayken ben asla iyi birisi olamam.