11.Bölüm

89 3 0
                                    

Dudaklarım arasından tek bir kelime çıktı.

"Baba?.."

Babam buruk bir gülümsemeyle bana bakıyordu.

Bir anda kendimi babama sarılırken buldum. Annemin ölümünde babamın değil, Alazın suçu vardı sonuçta. Sıkıca sarıldığım babamdan yavaşça ayrıldım.

"Çok büyümüşsün kızım.."

Kızım kelimesinin denmesini bile özlemiştim.

"İçeri gel baba"

Babam içeri girdi ve bana baktı. Oturması için koltuğu gösterdim. Koltuğa oturup bana baktı tekrardan.

"Baba sen nerelerdeydin"

"Öncelikle bana kızgın olmamana çok sevindim"

"Hepsi Alazın suçuydu"

"Alazı tanıyor musun?"

"Ah, maalesef"

"Fransadan geldim. Sırf senin için. Artık ortaya çıkmam gerektiğini hissettim. Büyüdükçe annene benzemişsin"

Gözlerimin dolduğunu babama belli etmemeye çalıştım.

"Teşekkürler baba.."

"Kuzenin Nevinin vefat ettiğini duydum. Gerçekten çok üzgünüm"

"Bende çok üzgünüm.."

"Sen neler yaptın?"

"Hata yaptım, sadece hata yaptım.."

"Ne hatası"

"Benim Alazla bir ilişkim oldu. Ama şuan çok pişmanım"

"Sen ciddi misin?"

"Maalesef"

Babam ofladığı sırada kapının çalmasıyla ayağa kalktım.

"Bu kim ki şimdi. Ben geleceğim"

Diyerek kapıya yöneldim. Hızla kapıyı açtığımda karşımda Alazın olacağını nereden bilebilirdim?

Üstelik elinde de çiçekler vardı.

"Gizem, seni çok özledim. Tekrardan ve tekrardan özür dileri-"

Kapıyı yüzüne kapattım. İçeri girdim.

"Kim geldi?"

"Ah, şey, kimse"

Diyerek koltuğa oturdum. Babamla tekrardan bir sohbete daldım.

Babam ayağa kalktığında bende ayağa kalktım.

"Ben artık gideyim"

"Nerede kalıyorsun?"

"Benim burada bir evim var. Orada kalıyorum. Endişelenme benim için."

Başımı salladım ve birlikte kapıya yöneldik. Babama sıkıca sarıldım. Babamdan ayrıldığımda babamın gözleri dolmuştu.

"Kokun, aynı annenin kokusuna benziyor"

O sırada benimde gözlerim doldu. Hemen yutkundum ve babam için kapıyı açtım.
Babam kapıdan çıkıp gitti. Kapıyı kapattım ve kapının arkasına yaslandım.

Bir süre öyle durduktan sonra kapı alacaklı bir şekilde çalınmaya başladı. Kaşlarımı çatıp kapıyı açtım. Bir kaç tane takım elbiseli adam vardı. Beni kolumdan sıkıca tuttular.

"Hey, neler oluyor?!"

En sonunda çığlık attım.

"Bırakın beni!"

katilHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin