PİT BABE TÜRKÇE

BÖLÜM 9

Ne kadar nazikçe odadan çıkmaya ya da kapıyı kapatmaya çalışsa da, sonunda yatakta uyumakta olan Babe yine de uyandı. Duşunu yeni bitirmiş olan Charlie, odanın sahibinin doğrulduğunu ve uykulu bir şekilde gözlerini ovuşturduğunu gördüğünde yüzünde suçlu bir ifade belirdi. Saat daha sabahın altısı olmasına rağmen.

"Gürültü mü yapıyorum?" Charlie suçlu bir ifadeyle sordu. Her şeyi olabildiğince nazikçe yaptığını düşünüyordu ama yine de yeterince hafif değil gibiydi.

"Hayır, o ses yüzünden uyanmadım," diye cevap verdi Babe sessizce, "sadece gittiğini hissettim ve uyandım."

Bu aynı anda hem iyi hem de kötü hissettiren bir tepki. Tabii ki Babe uyanıp yatağında olmadığını fark ettiğinde bunu çok tatlı buldu. Ama aslında, Babe fark etmeseydi ve odadan huzur içinde çıkmasına izin verseydi, belki daha iyi olurdu.

"Yine mi dışarı çıkıyorsun?" Babe, Charlie'nin bu kadar erken uyandığını görünce sormadan edemedi. Üstelik dışarı çıkacakmış gibi giyinmişti.

"Evet, bir süreliğine eve uğramam gerekiyor."

"Son zamanlarda çok meşgulsün."

"Ben bir yetişkinim, kesinlikle yapacak bir şeylerim var." Charlie her zamanki gibi giyecek kıyafet aramaya başlamadan önce dolabındaki beyaz tişörtü giyerken gülümseyerek cevap verdi. Ne zaman dışarı çıksa hiç değişmeden hep böyle giyinirdi. "Ama uzun süreliğine gitmeyeceğim. İşin bittiğinde hemen döneceğim."

"Ben bir şey demedim. Sen sadece git."

"Yemek yemeyi de unutma."

"Ne tür bir deli yemek yemeyi unutur?"

Çocuk nihayet kıyafetlerini seçtikten sonra "Tembel insanlar," diye cevap verdi. Charlie bugün sade, kahverengi, kısa kollu bir gömlek seçmişti ve bu gömlek başka birinin solmuş kot pantolonuyla uyumluydu. "Ben yemek sipariş edeceğim. Aşağı inip kendin alma."

"Hiçbir yere gitmeme izin vermeyecek misin?"

"İyileşene kadar bekle, sonra gidebilirsin. Hâlâ bu şekilde düzgün yürüyemiyorsun. Yalnız gitme. Etrafta dolaşır ve düşersen kötü olur."

Babe'in dudakları Charlie'nin buyurgan tavrıyla alay edercesine kıvrıldı. Vücudu normal işlevini yerine getiremediğinden, çocuk her geçen gün emir verme konusunda daha iyi görünüyordu. Aslında eskiden sadece birkaç kelime söylemek bile korkudan başının öne eğilmesine neden olurdu ama şimdi bir de ona bakın. Dışarı çıkmak ya da herhangi bir yere gitmek isterse, emirler verecek ve şunu ya da bunu emredecek. Kim olduğunu sanıyor bu?

"Hadi ama Sebastian..." dedi alaycı bir tavırla, mışıl mışıl uyuduktan sonra hissettiği acıyı dindirmek için arkasını dönerken. Ama itiraf etmeliydi ki bu alçıyla uyumak çok rahatsız ediciydi, hareket etmek zordu ve bacağı normalden daha yükseğe koymak gerekiyordu. Alçıyı gerçekten çıkarmak istiyordu.

Charlie cevap vermedi ama kıkırdadı. Uzun boylu figür yüzünü dolaba döndü ve dolabın kapağındaki küçük aynaya baktı. Aslında giyinmek için yerleştirilmiş bir aynaya benziyordu. Ama Charlie ona sık sık bakmayı seviyordu çünkü yüzleri görmek için doğru boyuttaydı.

Uzun boylu figür aynada başını sağa sola eğerken, aniden arkadan birinin sarıldığını ve ses çıkarmadan yaklaştığını hissetti. Diğer kişi hiçbir şey söylemedi. Sadece sarılmanın ve yüzünün sırtına dokunuşunun farkındaydı. Tadı oldukça güzel. Ancak Charlie bu tür bir hareketin gerçekten ne anlama geldiğinden emin değildi.

"Biraz daha uyumayacak mısın?" Charlie usulca sordu. Gerçi hâlâ orada durmuş Babe'e sarılıyordu.

"Uyandım."