PİT BABE TÜRKÇE

BÖLÜM 16

* * * * * *

Beklenmedik olaylar ve akla hayale gelmeyen gerçekler Babe'in neredeyse bir saat boyunca sessizce oturmasına neden oldu. Bazı şeyleri bilmemesine rağmen Charlie'nin söylediklerini anladığını hissediyordu. Ve gözleri yanlışlıkla Charlie'nin el işi yüzünden yerde baygın yatan en iyi arkadaşına her kaydığında, aniden sağırlaştı. Bunun nasıl olabileceğini bilmiyordu. Bir an için bunun sadece bir kabus olabileceğini düşündü. Ama üzücü olan şey, ne kadar uğraşırsa uğraşsın, rüyasından bir türlü uyanamamasıydı.

"Hazır olduğuna emin misin?"

Charlie endişeli bir ifadeyle tekrar sordu, Babe ise düşündü. Sabaha kadar orada otursa bile, buna asla tam anlamıyla hazırlıklı olamayacaktı, bu yüzden şimdi ne olursa olsun, bir saat ya da birkaç gün sonra, eğer seçebilseydi, bu sorunla yüzleşmek istemezdi. Ama ne yazık ki onun gibi insanların böyle bir seçeneği yoktu.

"Hm..." Babe hafifçe başını salladı, işareti alan Charlie bir an için hazırlanmak için zamana ihtiyacı varmış gibi görünen Babe'in yüzüne baktı. Uzun boylu çocuk koltuktan kalkmadan önce, Charlie Way'in baygın olduğu yere doğru yürüdü, yüz ifadesinden sıkıntılı olduğu belliydi. Ancak baygın kişinin yanına çömelmekten ve elini uzatarak Way'in alnına hafifçe dokunmaktan başka bir şey yapamadı.

Sanki sihir kullanıyordu, çünkü Charlie elini Way'in alnına koyduktan sadece birkaç saniye sonra, baygın yatan kişi şaşkın bir ifadeyle yavaşça gözlerini açtı.

"Charlie..." Way'in gördüğü ilk kişi Charlie'ydi. Uzun boylu figür şaşkın bir ifadeyle çocuğun adını söyledi. Elbette Way muhtemelen Charlie ile burada karşılaşmayı beklemiyordu. Özellikle böyle zamanlarda daha da garip hissettiriyordu . "...Bebeğim."

Way'in ağzından çıkan bir sonraki isim en yakın arkadaşının ismiydi. Bu arada, bu ismin sahibi kanepede oturmuş ve ona soğuk gözlerle bakıyordu, Way bu gözleri gördüğünde korktu, çünkü birbirlerini tanıdıkları onca zaman boyunca Babe ona hiç böyle bakmamıştı. Bu kişinin tavrı Way'in daha önce ne olduğu konusunda kafasını kurcalamasına neden oldu.

Hatırladığı son görüntü, yüzünü Babe'in göğsüne gömdüğüydü. Bu sırada elleri arkadaşının pantolonunu çıkarmaya çalışıyordu.

Onu bu garip duruma neyin getirdiğini hatırlayınca yüzü soldu ve Babe'in gözleri acıyla doldu. Uzun boylu genç adam zorlukla yutkundu, yavaşça ayağa kalktı ve bir şey söylemek ister gibi Babe'e baktı. Elleri titriyordu çünkü onu neyin beklediğini biliyordu, ama en azından şimdilik Babe'e yaklaşıp elini sıkıca tutabilirdi, belki bu onu biraz sakinleştirirdi.

Phew!

Ama kaç adım atabilirdi ? Babe'in yanında sessizce durmakta olan Charlie hemen onun önüne geçti. Genç adam ona daha önce hiç görmediğinden emin olduğu bir ifadeyle baktı ama bu Charlie gibi bir çocuk için kesinlikle normal değildi. Diğer insanların bu tür bir tepki vermesi garip değildi. Ama onun gözünde, bu çocuğun Babe'e karşı böyle hakları varmış gibi davranması çok can sıkıcıydı.

"Geri çekil," diye fısıldadı Way usulca, yüzü ifadesizdi.

"Geri çekilen sensin," diye fısıldadı Charlie sakin bir ses tonuyla. Ama diğerlerinin ona bakan gözleri de o kadar keskindi ki, Babe'e doğru yarım adım daha yaklaşsa, bu çocuk ya kollarını ve bacaklarını ikiye ayıracak ya da en ufak bir pişmanlık duymadan daha sert bir şey yapabilecekti. "Bir adım daha atmaya cesaretin var mı? Bu sefer eskisi gibi rahat uyuyamayacaksın."

Way şimdi gülmek istiyordu ve kızgınlığını gidermek için ağzı hâlâ süt kokan çocuğun yüzüne bir tokat atmak istiyordu. Böylesine kibirli bir tavır, kendisi sağlam duramadığı halde yetişkinlerin işlerine karışan aptal bir çocuktan farksızdı. Bu tür davranışlardan gerçekten nefret ediyordu.