Daha önce hiç tanımadığım insanlar... Sizi seviyorum çünkü bir daha karşıma çıkmayacak ve iyi yada kötü bir günümde olmayacaksınız.
"tebrikler taehyung sahroş olmaya hazır ol." bunu söyleyen kişiyi tanımıyordum. Söyledikleri bittikten sonra omzuma vurup uzaklaştı.
Tanıdığım kimse yoktu. Eğer tanıdığım biri varsa o da alkoldu. Alkol hayatımdı, ve kimse onu benden alamazdı. Şarkılar, diziler,... Hobilerim ile uğraşırken ağzıma bile sürmezdim. Bir işim yoktu baba parasıyla geçimimi sağlıyordum. Ailem yoktu ben onları on yedi yaşımda kaybettim. Üzüldümü peki?.. Pek sayılmaz.
Şöhret çok güzel bir şeydi! Para olmayınca yaşamazsın asıl ölümü tadarsın. Kendini zorlarsın, yıpratırsın. Para olunca güzel.
Sarhoş olmanın etkisiyle kendimi yola attım. İnsanlar bana imrenerek bakıyorlardı. Sahi umrumda dahi değildi.
Kendi mahalleme giriş yaptıktan sonra evimi aramaya başladım. Bulduğum evim ile gülümsedim. İçeri geçmek için adımlandım. Anahtarımı deliğe sokmaya çalıştım lakin girmiyordu. "aish uğraştırma beni, hadi"
Az daha zorladıktan sonra kapının açılmasıyla şaşırmıştım. "ah tanrının sevdiği kuluyum yardım amaçlı otomatik açtı."
İçeri doğru adımlandım. "ne hakla evime girersin omega!" kalın ve tiz gelen ses ile olduğum yere çakıldım. "tanrım!" elerim birleştirdim ve söylenmeye başladım. "ah tanrım, tanrım affet, affet özür dilerim." gözlerimden akan yaşla karşımda duran ince belli ama bir o kadar da kaslı bedene baktım. Tanrı bu muydu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
