Sunrise | Tk

22

Jimin;
Taehyung ben geldim

Neredesin?

Görüldü

Taehyung;
Geliyorum.

Jimin;
Peki

Özür dilerim/
Çok utanıyorum/
Kendimi affedebilir miyim bilmiyorum. Ama umarım sen beni affedersin/

Taehyung;
Yazmayı kes.

Görüldü

Telefonu cebime koydum ve dışarı çıkmak için hazırlandım.

Jimini affedemezdim.

Dışarı çıkmak için adımlandım. Jungkookun bana seslenmesi ile durdum. "nereye?" ona döndüm. Kafamı yana eğip gülümsedim. "çok mu merak ediyorsun?" deja vu yaşa jungkook. Kahkaha attı. "evet merak ettim?" yavaş yavaş ona yaklaştım. "merak ettin demek?" biraz daha yaklaştım. Dibinde bittim. "sanırım daha çok merak edeceksin, jeon jungkook." bana doğru yaklaştı. Dudağının bir kenarı kıvrıldı. Gözlerini dudaklarıma dikti. Öpmek için yaklaştığı sırada geriledim. Ben geriledikçe o yaklaşıyordu. En sonunda arkamda kalan merdiven boşluğu yüzünden durdum. Jungkook daha fazla yaklaşınca irkildim. Bir ayağım boşlukta iken, belimde hissetiğim jungkookun eli ile ayağımı tekrar zemine koydum.

Yakınlıktan göz bebeğim tirtir titredi. Endişeli bakışları ile karşılaştığımda şaşkınlığımı gizleyemedim. Ellerinden kurtulup aşağı kata doğru koştum.

...

Etrafta jimini bulabilmek için gözlerimi dolaştırdım. Tanıdık bir yüz ile karşılaşınca onun olduğunu anladım. Onu baya bir beklemiştim fakat umrumda değildi.

Masasına doğru yaklaştım. Beni gördüğü an çekingen bir gülümseme ile ayağa kalktı. "ah, taehyung hoşgeldin." kafamı salladım. Sandalyeyi çekip oturdum. "kısa kes işlerim var." yüzünü bir anlığına düşürdü.

"ah, taehyung sana her şeyi anlatacağım!"

Eaaawwww

Diğer bölümde tae ile jiminin olayı varararr