"öyle bakma." garip baktığı için utanıyordum. "nasıl?" utancımdan kafamı eğdim. "böyle işte." kafasını yana eğdi, gülümsemesini önüme sundu. "böyle nasıl? Nasıl bakıyorum taehyung?" parmaklarımla oynamaya başladım. "garip. Garip bakıyorsun." O da önüne döndü.
İçkisinden yudum alırken ona baktım. "istermisin?" içkisini gösterip sırıttı. Heyecanla gülümseyip almaya çalıştım. "sadece bir yudum ama!" hayal kırıklığı ile yüzüm düştü. Tekrar önüme döndüm ve kafamı eğdim. Şişeyi uzatsa da almadım.
"sen bilirsin." şişeden bir yudum aldı. Yan gözler ile ona baktım. Bana doğru dönerek sırıttı. "al hadi, üzüldüm." elinden şişeyi alıp içtim. Ah... Tanrım bu tat uzun zaman sonra ilk defa bu kadar güzeldi.
"tanrım... Çok seviyorum, çok..." şişeye sarıldım. Elimden aldı. "ölümüne sebep olacak."
Çok bilmiş şekilde 'ha' ladım. "bana zararda sana değilmi?" omuz silkti. "seni düşündüğümden diyorum ben, ama yinede sen bilirsin." yanaklarım bu gün kaç defa daha kızaracaktı.
Karnımda bir şeyler hareketlenmeye başladı. Bu his... Bi o kadar hoş bi o kadar garip hissettiriyordu. Ona baktığımda kafasını farklı bir tarafa döndürmüş uzaklara bakıyordu.
Aradan dakikalar geçti. İkimizde sesizdik. Sanki ilk konuşan yenilir oyunu oynuyorduk. Seokjin hyungun gelmesini istiyordum. Ortam çok gericiydi.
Ayaklandı. "nereye?" dedim. "eve bunların geleceği yok." önüme baktım. "gel beraber gidelim." dedi. Ona baktım. Elini bana uzattı. Eline baktım ve bir süre sonra tuttum.
Yine sesiz ve gerici ortama doğru yol alıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
