𝒩𝑒𝒻𝑒𝓇𝓊𝓉

𓃭𝟔

...

Livy'nin yanına yürürken yanına geleceğimi anlamıştı ki gözlerime soru sorarcasına bakıyordu. Yanına gittim ve gülümsedim

Eva: Livy? Nasılsın.

Livy:... 

Eva: Hadi ama Livy, abartmadık mı sence de seni üzmek istemezdim...

Livy: Üzülmedim Eva.

Eva: Anlıyorum kalbini kırdım gerçekten özü-

Livy: Beni üzmedin Eva, sinirlendirdin.

Gözlerime son derece ciddi bakıyordu ağzım açık kalmıştım, lafımı kestiği için sinirlenmiş olsam da belli etmedim.

Eva: Güzel, üzülmediğine sevindim ama senin kadar bende sinirlendim.

Livy: Uzatmayalım, haklısın tamam.

Eva: Barış?

Kafasını salladı ve mezarlığa doğru gitti, İsman ile beraber aşağıya inecekti ki Amen'in çağırmasıyla onun yanına gitti.

İsman: Hocam ben iniyorum o zaman?

Livy: Geliyorum, inebilirsin sen. 

İsman döndü gidecekken beni gördü, gülümsedi ve el salladı. Onun gülümsemesi benimde yüzümde tebessüme neden oldu, her zamanki gibi. Döndü ve aşağıya inmeye başladı gözden kayboldu.  İsman' ın gittiği yere boş boş bakıyordum. Livy'nin de aşağıya inmeye  başladığını gördüm. Kafamı Amen'in olması gerektiği yere çevirdim bana bakıyordu düşünceli gözüküyordu. Yanına yaklaştım,

Eva: Efendim, biz inmeyecek miyiz?

Amen: İneceğiz Eva, bir kaç eksik var Tizian' ı bekliyoruz.

Eva: Anladım.

Kafamı çevirdim ama Amen'in gözlerini üzerimde hissediyordum, bir süre sonra Tizian'ın seslenmesiyle aşağıya indik. Derin bir nefes aldım içimde kötü bir his vardı nedenini anlayamamıştım kendimi bayılacak gibi hissediyordum. Birden Livy bağırdı. İsman'ın yanındaydı ve İsman kanlar içinde öylece yatıyordu.

Livy: Yardım! Acele edin.

Adamlardan bazıları Livy' ye koşmayı başladı, beraber onu yukarı taşıdılar panik yapmıştım ve acele ile İsman'a ne olmuş olabilir diye düşünürken koşmaya başladım.

Eva: İSMAN! Livy, ne oldu ona, yardım edin!

Livy: Eva, dur sakin ol!

Livy beni tutarken İsman'ı götürdüler. Bense gitmek istediğimi söylüyordum ama Livy sakin olmamı beklememi söyledi, nasıl sakin olabilirdim ki İsman kanlar içindeydi ne olmuştu ona? Amen yanımıza yaklaştı ve tekrarla sorduğum soruyu Livy'e sordu,

Amen: Ne oldu ona? Açıkla.

Livy: Aşağıya indiğimde yerde yatıyordu hiçbir fikrim yok, durumuna bakmaya gitmem gerek.

Amen: Git.

Livy beni bıraktı ve gidiyordu ben ise ağlayarak onunla gidecektim, Amen beni kolumdan tutmasaydı, 

Eva: Bırak beni gideceğim.

Amen: Sakin ol önce.

Eva: Nasıl olabilirim görmedin mi kanlar içerisindeydi!

Amen: Eva demek ki böyle olması gerekiyordu yapılabilecek bir şey yok.

Eva: Ne saçmalıyorsun. Bırak dedim sana gideceğim!

Bunları söylerken hıçkırarak ağladığım içi zar zor konuşuyordum. Birden beni çekti ve bana sarıldı.

Amen: Eva, sus anlıyorum ama sus sadece, tamam mı?