Çarpışma

1.İşte Ben

Merhaba Ben Lila.

Hadi ama Lila, böylemi tanıtıcaksın kendini!?

Tamam, tamam.

Ben Lila. Öyle sıradan bir kızım. Annemin en sevdiği renk lila olduğundan ismimi Lila koymuş.
Bunu neden dediğim hakkında hiç bit fikrim yok.

2 gün sonra yeni okuluma başlayıcam. Ve aslında bu okula başlamayı hiç istemiyordum. Hepsi aile ısrarıyla...

En yakın arkadaşım Pelinle söz vermiştik ki, okulu bitlikte bitiricez. Ama işte ailem yüzünden bu tuttuğumuz söz pekte gerçekleşmedi.

İsmimden de anlaşıldığı gibi rengarenk hayaller kuran, içe dönük, müzik dinlemeye bayılan ve boş vaktlerinde ise resimler çizen bir kızım.

Az önce içe dönük me dedim!?

Hayatım çok sıkıcı ve boş bir şekilde ilerlerken bir insan geliyor ve hayatımı değiştiriyor. Nasılmı değiştiriyor¿

Okumaya devam et

Okulun başlamasına sadece ve sadece 2 gün kaldı. Mutlumuyum? Değilim ama çok heyecanlıydım. 2 yıl özel okul için dayanmadan ders çalıştım. Yeni okul dediğimde aklıma ilk yeni stressler, yeni dışlanmalar, yeni zorbalıklar ve yeni arkadaşlıklar geliyor.

Belkide daha da başka bir şey.
Şimdilik aklıma bu kadarı geldi.

Saat 11:20 de mis gibi kokan yatağımdan kalkmak zorunda kaldım. Sizce ben kendimmi uyandım yoksa uyandırdılarmı¿

Tabiki uyandırdılar

İşte beni uyandıran o sinir bozucu gıcık şey ise kardeşim olmakdadır.

Bende rüyamda beni dövüyolar sanmıştım meğersem abimin kafama vurduğu yastığın verdiği hissiyatmış. Ohh çok şükür rüyamda da vurulmadım.

Kardeşim Bekir kendisi 12 sınıfa gidiyor,ve yaramazlık yapmaktan başka hiç bişey bilmiyor. Görende 12 sınıfa değilde 6 yaşındakı çocuk sanıcak.

"Yaa Bekir git başımdan bir rahat bırak! Bari tatilin son günleri rahat uyuyum" dedim örtüyle kafamı kapatıp.

"Kalk kızz aaa. Sanki ben seni uyandırmağı çok da seviyorum Annem çağırdı" diyerek dışarıda olan sarı saçlarımla oynamaya başladı. Saçlarımdakı elini sertçe uzaklaştırarak ayağa kalktım.
İstemsizce içimden Bekirin dediği söze tekrarlamak geliyordu.

"KaLihk KgiZ bEin SeNnİuy uYaNdRmApA ÇoHFa MeYyiyim SankIııı."

Dedikten sonra Bekir elindeki kocaman yastığı kafama atarak çabucak odadan çıktı ahhh ben seni bir elime geçiriyim
Bekirrr!!! Bittin sen. Düşdüğün yerden kalkamayasın Bekiirr diye bağırdım. Sonrasında sa çabucak dolaptan elime ilk ne geldiyse elime alıp üstümü değiştirdim.

Çabucak elimi yüzümü yıkayıp sofraya oturdum. Şimdi diyiceksiniz ki, Lila bu ne hız yavaş ol. Ama eğer annem çağırdığı zaman 7 dakikaya sofrada olmazsam kahvaltımı bitirdikten sonra sofranı ben toplamış olucaktım. Ve bu da benim için büyük dert.

"Zor da olsa yetiştin küçük hanım sadece 1 dakika 2 saniyen kalmıştı."diyen annemin yüzüne uykulu gözlerle baktım. Bu kadının aklı saniye ölçen gibi her dakikayı da ezberlerdi.
" Ahh anne ya böyle kurallar koyarsan heralde stressten travma geçiricem. Ee babam nerede?"
Dedim çayımdan bir yudum içip.