Telefondan şarjıma baktığımda 3% olduğunu gördüm ve hızlı addımlar atarak kolidorlardan ilerliyodum. Karşımdakı çocuğun da hızlı yürüdüğünü fark etmeden kapıya doğru koşunca çocukla çarpıştık. Yere düşmenin ardından hafif bir ah çekerek bağırdım çün...
Herkese merhabalar💗 Nasılsınız Yine ben ve yeni bölümle karşınızdayım. Öncelikle size bir soru söylesem, "Kitabıma 10 üzerinden kaç puan verirsiniz?"Diye. Kaç puan verirsiniz?
O zaman puan verdiyseniz, okumaya başlaya bilirsiniz😻🌸
(=) (=) (=) (=) (=) (=) (=) (=) (=) (=) (=)
Sinan beni çıldırtarak: -neyseyaa, sorun değil Eceni çağırırım.
Ben: -Çağıramazsınn!!! O kız senin üstüne doğru düzgün yorgan bile atmaz. Delirtme beni Eşekk!!!!!!
Sinan: -Başka kimi çağıra bilirmiki Lilacım, neyseya senin şimdi dersin başlar ben gidiyorum.
Ben: -Çağırmaa amaaa, kendi başının çaresine bak.
Telefonu kapatıp güzelce dişleyecektim ki, sınıfta yalnız olmadığımı fark ettim. Benim ne yapıp edip, Sinanın yanına evine gitmem gerek, acilenn... Zaten babam iki günlüğüne şehir dışındaydı. Anneme Sınıftan ve ya Pelinlere gidiyorum diyip evden çıkıcaktım.
Eve gelmiş bulunmaktaydım. Bu gün cuma günüydü. Yani yarın okul yoktu. Super işte. Hemen telefonu şarja takıp dolabın çekmecesini açtım. Rahat bir kombin yapmalıydım. Çünkü anlaşıklan Sinan beni çok yorucaktı. Ve şık kombin yapmam lazım ki, eyer Ece cadısı orda olursa, ters takla atarak ters köşe olsun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sanki Sinanın cenazesiymişte ora gidiyormuşum gibi giyinmiştim. Sarı saçlarımı da Dalinle güzelce tarayıp düzleştirdim. Evet işte şimdi hazırdım. Geriye sadece annemin yanına gidip izin almamdı. Kalp atışlarım birazcık heyecandan artmış ola bilirdi. Annemin yanına gelip,
-Anne şey, okuldan arkadaşım beni evine çağırdı da. Çok ısrar etdiği için kıramayıp kabul ettim. (yalana bak)
Annem: -Lila sen daha yeni iyileştin nereye öyle?
Ben: -Anne ben çok iyiyim. Hem kıramadım da işte.
Annem: -İyi tamam çok geç gelme.
Ben: -Anlaşıldı.
Ayakkabılarımı giyinip kapıyı açıyordum ki, Bekir camışı beni görür görmez: -Hop hop nereye gidiyorsun?
Ben: -Sana ne Bekir.
Bekir: -Babam yoksa evde, ben varım. Benden izin almalısın.
Ben: -Üff Bekir beni çıldırtma. Arkadaşım evine çağırdı diyorum gitmem gerek.
Bekir: -O arkadaşın erkekse varya
Yutkunup: -Kız abi kız anla artık. Hadi ben kaçtım bay-bayy diyip hemen kapıyı yüzüne kapattım.
Galiba 2 katlı kocaman bir evde oturuyordular. Yok arkadaş, bu zenginleri anlamıyorum. 3 kişi kalıyolar bu kocaman evde. Ben odamdan çıkıp gece gece karanlıkta mutfağa gidip su içmeye korkuyorum kaldı evin bir ucundan diğer ucuna gitmem. Ölürümde gitmem. Neyse ya gideyim hasta eşeyin yanına da görelim nasılmış. İşaret parmağımla zile basıp kapının açılmasını bekledim. Galiba evde hiç kimse yoktu. Ümidimi kesmeyip yine zile bastım. Basar basmazsa kapı aniden açıldı. Sinan şaşkın tepkilerle: -Lila, dedi.
