Telefondan şarjıma baktığımda 3% olduğunu gördüm ve hızlı addımlar atarak kolidorlardan ilerliyodum. Karşımdakı çocuğun da hızlı yürüdüğünü fark etmeden kapıya doğru koşunca çocukla çarpıştık. Yere düşmenin ardından hafif bir ah çekerek bağırdım çün...
Saat 6:40 ta uyandım. Ve hılıca sıcacık yatağımdan kalktım yani kalkmak zorunda kaldım. Bu gün yeni okuluma gideceğim için çok heycanlıydım. Acaba sınıftakiler nasıl olucaktı? İyi anlaşa bilicekmiydim,hiç bir fikrim yoktu. Hava yağmurluydu. Evet yağmur yağmasını çok seviyorum ama güneşli havada neşenəm baya bi yüksek olurdu. Yani güneş olmayınca enerjim hiç olmuyor diye biliriz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
LİLANIN KOMBİNİ👆
Bence ilk gün için tam uygun. Bir iki dokunuşluk makyaj yaparak parfümümü üstüme 3 kez püskürterek odadan çıktım. Çok, çok heyecanlıydım. Beni gören babam "vay bu ne güzellik" diyerek yanağımdan öperken, Bey Bekir'se "düğüne gitmiyorsun okula gidiyosun git başka şey giyin" diye tersledi.
Salak işte nolucak. Sanıyoki ben o ne söylerse yapıcam. Babama teşekkür edip abimede bombactic side aye bakışı atarak oradan uzaklaştım.
Kahvaltı yaptıktan sonra evden çıktık. Son Bahar yamuru hakkaten de çok güzel. Hele arabayla giderken dışarını küçük pencereden izleyerek şarkı dinlemek ve yağmur yağdığı için arabanın Penceresi buharlıydı yani bu da benim adımı yazmamı ve çöp adam resimleri çizeceğim anlamına geliyordu. Benim için huzur buydu.
Başka ne ola bilirdiki zaten..
Kendimi yine bir anlığına editlerdeymişim gibi sandığımda arabayı süren babam arabadan bir arap şarkısı açtı.
Ve sanki az önce hiss etdiğim editlerin hepsi silinmiş gibiydi. 25 dakika süren yolculuğun sonuna gelmiş bulunmaktaydık. Ve karşımda 7 katlı yeni okulum vardı. Tam 7 kat. O kadar büyük ve geniş gözüküyodu ki. İçine girip kaybolma ihtimalinin olması aklıma geldi. Yavaş heycanlı, tatlı addımlarımı atarak ilerliyodum. Okulun bahçesi çok kalabalıktı. Bu okul özel olduğu için ben çok insan olmaz diye düşünüyodum ki yanılmışım. Hayatım boyunca böyle büyük okul ve bu kadar öğrenci görmemiştim diye biliriz.
Yanımızdan geçen bir öğrenciye Müdirenin odası hangi tarafta diye sorunca, çocuksa 2 ci kat 27 numaralı odanın yanınde yerleştiğini ve hatta bize müdirenin odasına kadar eşlik edeceğini belirtdi. Babamsa teşekkür edip çocuğun peşinden ilerliyoduk. Ve nihayet odanın önüne geldik. Kapıyı 3 kez yavaşça vurduk. İçeriden Yaşlı bir kadın sesi "girin" diye seslenmişti.
"Merhaba Müdire hanım." diyen babam gülümseyerek bana bakıp brnimde selam vermem için gözlerini kırptığında fark ederek yavaş ve çekingen bir ses tonuyla "Merhaba" dedim.
"Merhabalar buyurun ne istemiştiniz?"
(Ebenin körünü)
Babam cebindeki telefonu çıkartarak, "Biz sizinle geçen haftanın cuma günü telefonla konuşmuştuj. Okula kaydımızı yaptırma meselesiyle bağlı."
