Verloren in de duisternis

Hoofdstuk 8

Rowan rent door de bossen. Er is iets mis. Zijn lichaam is aan het opwarmen. Zweet druppelt over zijn voorhoofd. Het is alsof hij door vuur aan het wandelen is.
Elke stap die hij zet, wordt zwaarder. Zijn blik wordt steeds waziger. Hij probeert te ademen, maar het wordt steeds moeilijker. Hij krijgt geen lucht.
Voor de eerste keer is hij bang. Er is iets mis met zijn lichaam, maar hij weet niet wat.
Hij zet nog een aantal stappen, maar zijn knieën begeven het. Hij valt op de grond.
Hij begint te kokhalzen. Hij kan niet zien. Zelfs niet met zijn vampieren ogen. Het is alsof hij blind is. Hij braak al het bloed dat hij uit Beatrice heeft gezogen. Elke druppel bloed die hij heeft gedronken, valt er op de grond.
Hij veegt zijn mond af en komt rustig op adem. Voor even sluit hij zijn ogen.
Wat is er zonet gebeurd? Waarom kan hij haar bloed niet binnen houden. Het is nog nooit gebeurd. En ze weet het. Ze weet dat hij een vampier is. Hij had de tijd niet om het haar te laten vergeten. Nu gaat ze het tegen iedereen vertellen. Als ze dat niet al heeft gedaan tenminste.
Maar waarom zou ze? Het is niet alsof iemand haar gaat geloven.
Hij staat op en gaat naar huis. Onderweg neemt hij nog even een snack.

Hij opent de deur en gaat naar binnen.
"Je bleef lang weg. Heb je met Beatrice geslapen of heb je haar gedood? Of beide?", vraagt Hayley, zijn zus, vanuit de woonkamer.
Rowan gaat naar voren. Hij komt in de lichten van de kamer. Hayley's blik valt op zijn bebloede gezicht en t-shirt. Hij hangt helemaal onder met haar bloed.
"Ik maakte maar een grap. Zeg niet dat je haar echt heb vermoord.", vraagt ze, terwijl ze naar hem toegaat en hem bij zijn mond vastpakt. Ze kijkt hem grondig na om te zien of alles met hem goed gaat.
"Ze is levend, maar we hebben een probleem."
"Wat voor probleem?", vraagt Hayley.
Rowan antwoordt niet. Hij kijkt haar zelfs niet in de ogen. Hij staart alleen maar naar de grond. 
"Wat voor probleem, Rowan.", herhaalt Hayley, maar deze keer met een boze blik. Ze is woedend.
"Ik heb haar misschien gebeten", zegt hij stilletjes.
"Wat is het probleem. Je kan gewoon haar herinneringen wegnemen ...", zegt Hayley voorzichtig, maar Rowan slikt diep en kijkt opnieuw weg, "Je hebt haar herinneringen niet weggenomen."
Rowan legt zijn handen in zijn nek en haalt diep uit.

"Herinneringen. Wie zijn herinneringen moeten we stelen?", vraagt Thomas, terwijl hij binnenkomt met Zoë aan zijn zijde.
"We hebben een probleem.", zegt Hayley rustig, "Rowan heeft iemand gebeten en haar herinneringen niet weggenomen. Ze weet wat we zijn."
"Haar? Heb je Beatrice binnen gescoord?", vraagt Thomas, terwijl hij zijn tong in het rond beweegt.
"Houd je bek dicht, Thomas."
"Of wat, stoere gast. Je hebt het verpest. Los het op of ik ruk haar hoofd af haar perfecte lichaam."
"Niemand wordt vermoord.", zegt Hayley, terwijl ze tussen beide komt. Ze kijkt in Thomas zijn ogen: "Als je dat wel doet, ruk ik je hart eruit."
Thomas zet een stap richting Hayley zonder het oogcontact te verbreken. Hun lichamen raken elkaar bijna aan. Hayley voelt zijn adem op haar gezicht, maar ze beweegt niet. 

"Haar herinneringen zijn niet het enige probleem.", zegt Rowan om de spanning tussen de twee te verbreken. Ze gaan elkaar seffens vermoorden als hij niets zegt. Het zou niet de eerste keer zijn dat het huis beeft, omdat ze een meningsverschil hebben.
Voorzichtig gaat hij verder: "Haar bloed was vergiftigd. Ik kon het niet binnenhouden."
"Wist ze al over vampiers?", vraagt Zoë.
"Dat denk ik niet. Ze was geschokt om mijn vampierengezicht te zien. Bovendien was ze doodsbang."
"Hoe was haar bloed vergiftigd als ze niets weet over ons?", vraagt Thomas als hij naast Zoë gaat staan.
"De enige verklaring die ik heb, is dat ze geen mens is.", zegt hij voorzichtig.
"Bedoel je dat ze een tijdreiziger is?", vraagt Hayley.
Ze fronst haar wenkbrauwen. Ze doet het altijd al ze begint na te denken.
Voordat Rowan haar vraag kan beantwoorden, zegt Zoë: "Dat is belachelijk. Tijdreizigers bestaan niet meer."
Thomas slikt diep en zegt: "Maar wel varianten van tijdreizigers. Nakomelingen van een echte, maar ze hebben meestal geen krachten."
"Deze wel.", zegt Hayley met een bezorgde blik, "We moeten uitzoeken waarom zij krachten heeft. En morgen moet je haar geheugen wissen. Ze kan niets over ons weten, begrepen?", zegt Hayley als ze dichter naar Rowan gaat. Hij knikt als bevestiging.
"Wat als we haar geheugen niet kunnen wissen?", vraagt hij voorzichtig.
"Dan vermoorden we haar.", zegt Hayley.