BONCUK[BXB]

7.BÖLÜM

Selammmmm biraz ara vermiştim sınavlardan dolayı ve geri döndümm

13 gün sonra

Bu gün çok mutluydum nerdeyse iki haftadır evin bahçesi dışında hiç dışarı çıkmamıştım birde hastane kontrolü dışında  ve şimdi okula gidicek kadar iyleşmiştim.

Yüzüm baya toparlamıştı kolum hala alçıdaydı.Ama artık okula gitmemem için bir engel değildi.Derslerden Efe sayesinde geri kalmamıştım notlarını sürekli bana veriyordu.Kendimi ister istemez kötü hissediyordum,ama böyle düşündüğümü bilse bana ciddi anlamda darılırdı.

Ali bu gün beni almaya geliyordu kendi evime geçicektim burası okula çok uzak kaldığı için gel git yapmak beni çok yorardı.Annem çok itiraz etsede kabul etmekten başka çaresi kalmamıştı.

Küçük bavulumu iyi olan kolumla tutarak dışarı çıktım Ali beş dakikaya oradayım demişti.

Ali'nin geldiğini görünce annem ve babamla vedalaştım Ali arabadan çıkıp bana sarılınca karşılık verdim.

"Nasılsın Sinanım?"

"İyiyim iyiyim bir şeyim kalmadı."

Ali bavulumu alıp bagaja koyarken bende ön koltuğa yerleştim hemen.

Yol boyunca Ali ile konuşarak geçirmiştik.Bana ben yokken neler olup bittiğini anlatıyordu.Ben yokken şerefsiz Erdal okula gelmemiş,

"Nasıl yani bu on gündür okula gelmiyor mu şimdi" dedim merakla

"Yok sadece iki gün önce geldi onda da çok gergindi şerefsiz, kimse yanına yaklaşamiyordu  'ne bakıyorsun' diye bir çocuğu haşat etti okulda,iyice zıvanadan çıktı yani."

Duyduklarımla daha çok sinirlendim ne yaparsa yapsın okuldan bile atılmıyordu bunu yapan başka bir öğrenci olsaydı çoktan eğtim hayatı bitmişti.

Ellerim sinirden titreyip duruyordu ona çok kötü şeyler yapmak istiyordum.İntikam almak,pişman etmek istiyordum ama korkuyordum, kendim için değil arkadaşlarım ve ailem için bana bunu yapıp ceza bile almayan biri aileme neler yapmazdı ki hem annemin o halinden sonra cesaret edemiyordum çok korkmuşlardı.Bir daha böyle bir şey olursa bahanede bulamam.

Ben düşüncelerime dalmışken Ali'nin "geldik"demesiyle düşüncelerimden sıyrılıp kapıyı açıp arabadan çıktım.

Okulumu cidden özlemiştim.Aslında önce eve uğramayı düşünmüştüm ama geç kalacağımı anlayınca önce okula gelmenin daha mantıklı olucağı kararına vardım.

Çantamı tek koluma alırken Ali ile  fakülteye doğru yürudük.O kendi fakültesine giderken vedalaşıp içeri girdim bende.

Herkes bana garip garip bakıyordu, ister istemez bu beni geriyordu.O büyük kavgadan sonra tüm okulun bu olayı konuştuğunu söylemişti Efe şimdi olaydan sonra kolu kırık bir şekilde gelmem insanların daha çok meraklanmasına neden oluyordu.

Hiç birini takmamaya çalışıp dersin olduğu anfiye doğru yürüdüm.Kafasını sıraya koymuş uyuyan Efe'nin yanına gidip açık ensesine bir tane vurdum.Sinirle kafasını kaldırıp beni görünce önce şaşırmış sonra gülümseyip hemen sarıldı.

"Lan madem helicen niye haber vermedin?"

Ona geleceğimi söylemediğim için bu kadar şaşırmıştı.

"Sürpriz yapmak istedim "

"İyi yapmışsın,özledim seni lan,sensiz çekilmiyor burası."

Dediğine gülüp yanına oturdum.

"Kolum nasıl ne zaman çıkıcakmış alçın?"

"Belli değil doktor bir süre daha kalmasını söyledi haftaya tekrar gidicem."

Biz konuşurken hocanın derse girmesiyle dikkatimi gelen hocaya vermiştim.

Ders bitince Efe ile yemekhaneye inmiştik .Kolumdan dolayı yemek  almakta çok zorlansamda neyseki almıştım.

Efe ben alırım otur sen desede kendime yediremiyordum bu halimi o da anlamış olduğu için çok ısrar etmedi.

Oturup yemeğimizi yerken de herkesin gözü yine bizim üstümüzdeydi.Aralarinda durmadan dedikodumu yapıyorlardı bu sinirlerimin daha çok gerilmesine neden oldu.Hepsi o şerefsiz Erdal yüzünden olmuştu. Onun yüzünden herkesin gözünde dayak yemiş,hırpalanmış zavallı Sinandım ben bu onun eseriydi.İnsanların bana acıyarak bakmasının nedeniydi o.