BONCUK[BXB]

15.BÖLÜM

Sabah her yerim tutulmuş bir şekilde uyanmıştım.Gece uyku tutmayınca tüm gece ders çalışmıştım ve çalışma masamda uyuyakalmıştım.

Akşam saçımı kurutmadığım için yine pişman olmuştum başım çatlıyordu.Ağrı kesici alan biri değildim çok nadir alırdım başım çok kötü olduğu için mecbur ağrı kesici aldım.

Kahvaltımı yaptıktan sonra evden çıktım.Dersin daha başlamasına yirmi dakika olduğu için Efeyle kantinden kahve almıştık. Ona dün olanları da anlatmış oldum böylelikle.

"Bende geliyorum seninle tek başına gitmene izin veremem."

Son olanlardan sonra iyice üstüme düşmeye başlamışlardı.Onalrı suçlayamazdım ben olsam bende aynısını yapardım.

"Olmaz Efe kalabalık olamayız zaten bir şey olmaz merak etme hem, Erdal da kardeşinden şüpheleniyor."

"Olsun ben yine oradaki kafelerden birine geçerim ses falan duyarsam direkt oraya gelirim."

Ne dersem diyeyim kabul etmeyeceğini bildiğim için kafa sallamakla yetindim.

"Hiç bakma bana öyle sen olsan sende aynısını yapardın hatta beni oraya tek başıma göndermezdin bile"

"Tamam bir şey demedim hadi derse girelim geç kalıcaz"

Dersin bitmesiyle kafeye doğru yürümeye başladık.Burası hem büyük hemde okula yakın olduğu için genelde çoğu kulüp toplantıları burda olurdu.

Biraz erken gelmiştik biz kimse bizi görmeden arka taraflara geçtik.Bazı kişiler yeni yeni geliyordu ama Seren daha gelmemişti.Masa iyice dolmaya başlamıştı herkes yavaş yavaş giriyordu beş dakika sonra Seren'in girmesiyle derin bir nefes aldım.Gelmiycek diye çok korkmuştum.Sarı uzun saçlarını at kuyruğu yapmıştı.Erdala hemen mesaj atmıştım kafenin arkasına geçsin diye böylece biz konuşurken bizi duyabilirdi.
Cevap gelince masadan kalkıp onların masasına geçtim.Herkes beni görünce şaşırsada hemen sarılmaya başladılar.Seren'in yüzü bembeyaz olmuştu,çantasını alıp tam kalkiyordu ki kolundan tuttum.

"Seren konuşmamız gereken bazı şeyler var benimle iki dakika dışarı gelirmisin lütfen?"

Masadakiler bizim arkadaş olduğumuzu biliyordu ama imalı imalı bakmayıda bırakmıyorlardı.Buna takmamaya çalıştım Seren'in elinde hafif bir titreme vardı ve sürekli gözlerini kaçırıp duruyordu.

"Üzgünüm önemli bir işim çıktı gitmem gerekiyor,daha sonra konuşuruz"

diyip kolunu benden çekip çıkışa doğru gitti tekrar kolunu tuttum.

"Eminim benim konuşucaklarım kadar önemli değildir."Dedim imalı bir şekilde.

Kolundan tutup onu kafenin arkasına doğru çekiştirdim,oda daha fazla direnmeden yürüdü.

"Evet seni dinliyorum" Bunu söylememle bana anlamıyormuş gibi bakmıştı resmen anlamamazlıktan geliyordu.Nasıl daha önce bu yüzünü görmemiştim.

"Neyden bahsediyorsun beni konuşmak için çağıran sensin ne anlatabilirim ki?"

"Seren benimle oyun oynama!"Diye bağırdım.

"Erdalın kardeşi olduğunu biliyorum ona neler anlattığınıda daha fazla oyun oynama,neden yaptın söyle?"

Birden bire kahkaha atmasıyla irkildim.

"Neden mi yaptım.Senden birinci sınıftan beridir hoşlanıyordum.Bunu anlamamak için aptal olmak gerek ama sen naptın gidip en yakın arkadaşım, sürtük Senayla sevgili oldun!"

"Seni o kadar severken gözlerimin önünde en yakın arkadaşım dediğim kişiyle öpüşüp sarılıyordun ve Sena başından beridir biliyordu senden hoşlandığımı buna rağmen sana sırnaşıp durdu.Senin bunları görmemen beni çıldırttı.Ama noldu seni aldattı kim bilir kaç kez ama ben seni asla aldatmazdım.Olanlardan sonra bana yakınlaşırsın diye umdum ama sen benden iyice uzaklaştın.Seninde acı çekmeni istedim.Ama çok pişman oldum sadece çok öfkeliydim sana karşı o gün senin fakülteye geldim ama beni görmedin yanımdan geçip gittin çok sinirliydim beni görmemen beni çok kırmıştı nasıl oldu anlamadım."

Duyduklarım beni çok şaşırtmıştı asla böyle bir atak beklememiştim.

"Senin benden hoşlandığını falan bilmiyordum.Seni hep arkadaşım olarak gördüm bunu sende biliyorsun,ayrıca bana attığın iftiranın asla bahanesi olamaz.Nasıl görmedim bunca zaman geçek yüzünü bilmiyorum ama sayende kimseye bu kadar çabuk güvenmemem gerektiğini öğrendim."

Seren'in ağlaması şiddetlenirken

"Lütfen bana bir şans ver seni çok mutlu edicem söz veriyorum lütfen bir şan-"

"YETER!"

Erdal duvarın arkasından çıkınca Seren kocaman açılmış gözleriyle Erdala bakıyordu.

"Abi sen napiyorsun burda?

"KAPA ÇENENİ SENİNLE SONRA KONUŞUCAZ!"

Erdal çok sinirlenmişti,kardeşinin yaptıklarından dolayı ama beni ilgilendirmezdi ben masum olduğumu kanıtlamıştım ve içim çok rahattı.Tabi ihanete uğramanın burukluğu vardı ama hayatımdan Seren gibi takıntılı birini çıkardığım için mutluydum.

Erdal'ın bana doğru gelmesiyle sinirlenmiştim asla af konuşmasını dinleyecek değildim.

"Bana yaklaşmayın, ikinizde benden uzak durun yeterince şey yaşadım sizin yüzünüzden. Yüzünüzü dahi görmek istemiyorum."

Diyip ordan uzaklaştım.Masum olduğumu kanıtlamıştım bu bana yeterdi.