İyi okumalar
______________
Sabah kalktığımda saate bakınca şok oldum. Saat on birdi. Ben nasıl bu saate kadar uyumuştum. Ulan iki sarılmayla üstümde psikolojik yorgunlu eklediler. Yataktan kalkıp rutin işlerimi hallettim ve odadan çıkıp aşağı indim. Çoktan kahvaltı emiş olduklarını düşündüğüm için direk salona gittim. Annem ve babam dışında herkes salondaydı. Bunlarda hiç işe gitmiyor mu ya.
"Günaydın."
&"Günaydın."
"Dün yorgun olduğunu söyleyince annem kaldırmamızı istemedi." Dedi Oğuz.
"İyiki kaldırmadık. On bire kadar uyuduğuna göre gerçekten de yorgun olmalısın." Dedi Ata.
"Bende şaşırdım bu saate kadar uyuduğuma. Aslında dün gittiğim görevde o kadar büyük değildi."
"Artık görevden sonra ne yaptın da yorulmuşsun."dedi Murat.
Ama bu yetti artık. Birkaç gündür bir şey demiyordu yeniden başladı. Cevap vermiyim diyorumda buda iyice sınırlarını zorlamaya başladı.
"Sen öyle lafı dolandırarak söylemekle uğraşacağına direk söylesene. Yorma kendini bu kadar. Açık konuş. Bana ne demek istiyorsun."
"Tamam madem açık konuşmamı istiyorsun. Açık olayım. Sen adamların altına yatan orospunun tekisin."
Daha fazla dayanamadım. Oturduğum yerden hızla kalkıp Murat'ın yakasına yapıştım. Ardından yumruğumu suratına gömdüm. Kendine gelmesine izin vermeden bir yumruk daha attım. Bir yumruk daha atacakken zorla Baran beni Murat'tan ayırdı. Oğuz ve Ata da Murat'ı tutuyordu. Çünkü Murat'ta benim üzerime yürümeye çalışıyordu. Ve Murat'ın kaşı ve dudağı patlamıştı. Ama ben Baran'a zorluk çıkartarak Murat'a bir yumruk daha atmaya çalışıyordum. Tabi Baran aramıza girip beni iyice ondan uzaklaştırmıştı. Alp ise ne yapacağını bilmeden ortda kalmıştı.
"Barın tutsana şu kızı."dedi Baran.
Barın ise onu duymuyormuş gibi Murat'a bakıyordu. Sonra Barın'ın aniden kalkıpta Murat'a yumruğu geçirmesi bir anda oldu.
"Ulan sen kardeşinle nasıl konuşuyorsun. O senin kardeşin lan. Her şeyi geçtim bir kıza nasıl böyle bir şey dersin." Diyerek bağırdı Barın.
"Barın ben seni bunları ayır diye çağırıyorum. Senin yaptığına bak. Bırak şu çocuğu." dedi Baran.
Barın Murat'ın yakasını bırakıp konuşmaya başladı.
"Murat daha fazla gözümün önünde durmadan git bu evden."
"Abi şu aptal kız için beni mi kovuyorsun."
"Murat. Defol dedim. Uzun süre gözüme gözükme."
Murat son kez bana bakıp salondan çıktı. Ardından da kapının sertçe kapanma sesi geldi. Sinirden ellerim titriyordu. Açık konuş dedim ama bu kadar da ileri gideceğini tahmin etmemiştim. Derken zil çaldı.
"Birde geri geliyor. Bu sefer bu çocuğu öldürcem."
Diyerek odadan çıkmaya yeltendiğinde Barın. Alp onu tuttu.
"Abi bir sakin ol. Murat abimi bilmiyor musun. Gelmez o. Başkasıdır. Ben bakarım şimdi."
Dedi ve kapıyı açmaya gitti.
Alp bir 5-10 dakikadır kapıda olunca Ata ona bakmak için tam gidiyorduki Alp yanında benim yaşlarımda ya da benden birkaç yaş daha büyük bir kadınla salona girdi. Alp'in beti benzi atmış gibiydi. Ve onlar odaya gelince benim dışımda herkesin yüzü şaşkın bir ifade almıştı. Bu kadın kimdi.
