Christmas Kids| Fyolai

19

Zaman algım tamamen yok olmuştu.

İntihar etmek istiyorum sadece burdan gitmek istiyorum. Bu kadar fazla şey biraz fazla değil mi?

Daha 16 yaşındayım.

Tanrım sence de bunlar fazla değil mi?

~

"Nikolai uyan lütfen, lütfen uyan."

Yere çökmüş, beyaz saçlara sahip ve kolundan vurulmuş çocuğu tutan menekşe gözler ne yapacağını bilmez bir halde etrafa bakınıyordu.

Nikolainin bedeni oldukça zayıftı.

Fyodor bunu çok iyi biliyordu zaten şu an yerdeki çocuğun da bilinci yerinde değildi.

Peki nikolai nasıl mı vuruldu?

Silahlar fyodorun peşini bırakmazken son anda mezarlığa giren çocuk arkasındaki adamı fark etmemişti.

Eğer nikolai onu kendine çekmeseydi başından vurulacak, ardından sevdiği çocuğun gözleri önünde kendisi ölecekti.

Bu kader olmalı.

En azından fyodor için.
Sevdiği herkesi kaybetse bile kaderi kirli mi kalacaktı? O buna izin vermezdi.

Fyodorun kurtulmasının nedeni de FBI'ın onları bulması, adamı öldürmesi ve şu an tüm binanın etrafını çevrelemiş olması.

Binanın yıkık dökük duvarının içinden yaklaşık 8-9 yaşlarında bir çocuk ağlayarak çıktı.

"Kurtulduk.."

Tek değildi.
Arkasından 2 kişi daha çıkınca fyodorun gözleri küçük çocuklara kenetlendi.

Herşey bitmiş miydi?

Onlar neden seviniyorlar? Bu kadar insan öldü neden seviniyorlar? Arkadaşları yok muydu? Bu çocuklar sevdikleri insanları kaybetmediler mi? Nasıl mutlu olabiliyorlar.

İçinde onlara ister istemez nefret dolu gözlerle bakarken küçük bir gözyaşı süzüldü yanaklarından.

"Senide kaybedemem kolya." Fısıldadı.

" O iyi mi?"

Polisler burayı görmüş olacak ki hızlıca sağlık ekiplerini bölgeye sevk etmişlerdi.

"Kurtulacak mı?" Çaresizce sorarken hala gözleri yere süzülen kanını izliyordu.

"Sana söz veriyorum elimden geleni yapacağım."

Fyodor yavaşça başını kaldırdığında gördüğü küt saçlı ve kelebek tokasına sahip kadının gülümsemesiyle ona güvenmek istedi.

İlk defa, uzun zaman sonra birine güvenmek istedi.

"Sende yaralandın değil mi?" Kadın müdahale yaparken gayet sakin görünüyordu.

Fyodor ise susup sorulan soruları cevaplamadı.

Yanlarına yavaşça bir adam yaklaşıp diz çöktü.

Yeşil gözlü kısa saçlı ve kısa boylu bir adam. Dedektif gibi görünüyor ama siyah saçlının buna dikkat edecek enerjisi kalmamış.

"Yosano, biraz konuşabilir miyizm?"

"Burda yaralı birisi var." Kelebek tokalı doktor buraya bakmaları için diğer hemşirelere seslendiğinde ikiletmeden hızlıca gelmiş, yerdeki çocuğa hızlıca müdahale edip sedyeye almışlardı.

Fyodor ise nikolainin yanından bir daha asla ayrılmamaya kendine yemin etmiş olacak ki hemşireler onu sedyeye alır almaz yanlarına gitmişti.

Ortalık çok sessizdi.
Ölüm sessizliği denen şey
Bu olsa gerek.

"Durum vahim yosano."

"Ne oldu?"

"65 çocuk öldü ve.." devamını getirmek için biraz düşünmeye çalıştı zümrüt gözlü dedektif.

"Bu bina sadece kocaman bir mezarlık çoğu çocuk yetimhaneden kaçırılmış."

"Çocukları zevk için bir hayvan gibi avladılar."

Sessizlik
Belkide olması gereken budur

Burası artık boş mu? yoksa bu çocukların ruhları burayı dolduruyor mudur?

Sonraki bölüm final