Karanlık Yıldızlar

5.Bölüm: (DÜZENLENİYOR)

5. Bölüme hoşgeldiniz bu bölüm biraz kısa oldu ama yakın zamanda daha uzun bölümler yazacağım
Umarım beğenirsiniz keyifli okumlar 💝
________________________________

İnsanlar, onlar gerçekten çok kötü. İyi olmaya çalıştığım her an kendimi yalnız hissediyorum fakat bu bir sorun değil.
Sadece insanlar değerimi bilmiyor ve bu da bir sorun değil çünkü açılan yaralarım artık kapanmayacak kadar derin.
Belkide asla konuşmamalıyım, ya da sadece ortadan kaybolmalıyım.
Üzgünüm ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sadece sevilmek istiyorum.
Onlara değerim dokunmadığını biliyorum sadece bir karşılık bekliyordum, yaptığım iyiliklerin karşılığı...
Ve bu iyiliklerle beslenen insanlar her zaman benden nefret eden insanlar olarak geçmişde kaybolacak.
Gerçekler acıdır. Fakat gerçekler olmasaydı hayattan alabileceğimiz bir tat olmazdı...

...

John'un anlatımıyla...

Kar küresini açıp duruyordum o sakinleştiren sesi ruhumu yumuşatıyordu.
Masa başında duvara bakıyordum ve dalıp gidiyordum.
Bu gün Anna'nın yarışmasına gidemedim. Bana kesin çok kırılmıştır.
En yakın arkadaşım, o ve onu yalnız bırakmak istemezdim.
Şu âna kadar eve gelmesi gerekiyordu. Umarım başına iş açmamıştır.
Evde yalnız başımaydım abim günde 12 saat çalışıyordu ve bu yüzden evde yalnız kalmak zorunda oluyordum.

Kısa bir süre sonra telefonum çalmaya başladı. Anna arıyordu. Telefonu açtım.

"Alo Anna" diye seslendim.

"John! Yardım et John"diyordu kısık bir sesle.

"Ne oldu iyi misin?" Dedim endişeli bir şekilde.

"John sana konum atıyorum lütfen yanıma gel lütfen!" Dedi bana yalvararak.

"Eee.. tamam at bana geliyorum hemen"

Telefonu suratıma kapatıp bana konum attı. Hızlıca evden çıkıp garajdan bisikletimi aldım. Konumun gösterdiği tarafa doğru sürmeye başladım. 5 dakika sonra Anna'nın yanında olacaktım.
Bazı ara sokaklardan geçtim ve Anna'nın bulunduğu bölgeye geldim.
Anna'yı aradım. Hemen cevap verdi.

"Anna! Turuncu tuğlalı bir evin önündeyim içeride misin?"

"Evet evet ordayım lütfen acele et John lütfen!" Dedi ağlayarak.

"Geliyorum Anna sakin ol tamam mı?"

"Tamam dış kapı kapalı arkadan bahçeden gel" dedi.

"Hemen geliyorum Anna"

Telefonu kapatıp arka bahçeye gittim salona bağlanan bir kapı vardı içeri girdim. Çok sessiz bir şekilde, Anna'yı nasıl bulacaktım?
Merdivenlerden inmeye başladım, ve biri Anna'ya sesleniyordu.

"Anna! Nerdesin sana atıştırmalık bir şeyler getirdim." Diyordu.

Bu da kim? Bir erkek sesi...

Tamamen iyi niyetle söylüyordu ama Anna güvende değildi bunu sesinden anlamıştım. Beni fark etmeden tekrar yukarı çıktım. Merdivenin önünden geçiyordu.
Elinde meyve tabağı vardı.