Karanlık Yıldızlar

(DÜZENLENİYOR)

𐬺𐬼★ 𐬼𐬺

"Öyle ağır oluyorum ki bazen, kendi yükümü bile taşıyamıyorum. O kadar çok derdi, acıyı taşıyacak kadar güçlü değilim. Kendimi çok yıprattım. Benliğimi mahvettim. Hayallerimi, o her zaman atan, beni yaşatmak için çabalayan kalbimi, mahvettim..."

Beyazlar içindeyken nasıl simsiyah bir
ortama girebilirdim?
Yanımda kimse yokken nasıl yaşayabilirdim?
Yaşamak, ölüm demekse yaşamanın ne anlamı vardı ki?

꧁✯꧂

Anna'nın anlatımıyla...

12.03.2013

Bir ses işitiyordum. Beni rahatsız etmiyordu. Şu an tek hissettiğim şey; ağrı, heryerim ağrıyordu.
Gözlerimi açmakta zorlanıyordum. Sadece hafif aralıyordum gözlerimi. Sarı, loş bir ışık görüyordum her seferinde.
Gözümü rahatsız edince hemen sımsıkı kapatıyordum gözlerimi.
Haraket edemiyordum. Dışarıdan nasıl göründüğümü merak ediyorum sadece.

Bir mumya gibi mi?
Yoksa bir ceset mi?

Gözlerimi açmak istiyordum. Kendimi zorluyordum ama bir şey elde edemiyordum.

"Ne zaman uyanacak?" Diye bir ses işittim.
Kim olduğunu bilmiyordum ama çok tanıdık bir sesti.

"Kısa bir süre sonra uyanabilir" dedi ince tonlu bir ses.

"Peki ya sağlık durumu nasıl?"dedi.

"Gayet iyi. Sadece karnı ezilmiş bu onu rahatsız edebilir. Ağrısından dolayı yürümekte zorlukta çekebilir. Ama kısa zamanda iyileşeceğine inanıyoruz" dedi sesi ince olan birisi.

"Uyanacak değil mi?"

"Elbette uyanacak. Uyanırsa bile sizi hemen taburcu edemeyiz. Uyanınca doktorda onu gözden geçirecek. Ondan sonra sizi taburcu edebiliriz."dedi sesi ince olan.
Sanırım bu bir kadındı ama kim olduğunu bilmiyordum.

"Peki tamam" dedi sesi tanıdık olan.

Kapı sesi geldi. Biri mi çıktı biri mi girdi? bilmiyordum.

"Uyanmalısın. Senin için endişeleniyorum arkadaşım" dedi kulağıma fısıldayarak. Sesi tıpkı onun gibiydi. John'un sesine benziyordu.

Bu o muydu?
O olabilme ihtimali çok yüksekti.

"Alo!" Dedi Sesi John'a benzeyen.
"Abi nerdesin?"

"Evdeyim"dedi abisi.

"Evde misin? Nasıl beni burda tek bırakırsın? Anna'nın durumunu görmedin mi? Ve gerçekten bunları görüp eve geri mi gittin?"diye bağırmaya başladı telefon başında.

"Evet!" Dedi abisi.

"Sana gerçekten inanmıyorum abi."
"Gelecek misin?"

"Hayır John gelmeyeceğim. Sen halledersin bunları bilecek yaşa geldiğini düşünüyorum"dedi.

"Ben halledemem. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Daha küçüğüm, gelmen gerekiyor."dedi sesi John'a benzeyen.

"Artık çocuk değilsin" dedi abisi.

"Ben daha sadece 13 yaşındayım ve ne yapacağımı bilmiyorum"dedi.

"John, bir şeyi de başarsan şaşıracağım yani, tamam geliyorum" dedi telefondaki oflayarak.

"Bekliyorum" dedi ve telefonu kapattı.

Oflamaya başladı.