Karanlık bir efsanenin tekrar yaşanmaya başladığı bir hikaye.
Ölülerin yeryüzünde olmadıkları ama karanlık bir yerde halen diri oldukları bir efsane.
Kimse gölge tanrıçasının ellerine düşmek istemedi
İnsanlar öldü, ölenler ise bedenleriyle birlikte...
10. Bölüme hoşgeldiniz❤️❤️ umarım bu bölüm hoşunuza gider🤗🤗
Bu bölüme başlamadan önce 6. Bölüme bir bakın derim çünkü 6. Bölümde Anna Gölge Tanrıçasının yanına gidiyordu (rüyasında). Bu bölümle o bölüm arasında bir bağlantı var.🩷
Keyifli okumalar😇 _______
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu görseli Pinterest'den buldum. Kitabımı çok fazla anımsattığı için koymak istedim. ❤️ _______
𐬺𐬼★𐬼𐬺
"Her insan huzur verir. Kimi geldiğinde, kimi gittiğinde." -Gabriel G. Marquez
"Gözlerinden yaşlar sel gibi akıp gidince, anlıyorsun gerçekten de yıprandığını..."
Herkes iyi değildir. İnsanların bazıları yaşamak için, bazıları ise ölmek için direnir.
Sadece düşün... Yatağında uyuya kaldığını, kimseye seslenemediğini ve haraket edecek gücünün bile olmadığını düşün. Nefes alamadığını ve çok ama çok rahatsız edici bir şekilde durduğunu düşün. Kendini düzeltmek istersin öyle değil mi? Daha rahat bir biçime geçmek istersin. Ama hareket edemiyorsun ki. Çırpınman gerekiyor, içten içe ne kadar çok çırpınsan da bedenin hiç bir şekilde haraket etmiyor. Nefes almaya çalırsın çünkü yavaş yavaş rahatsız olmaya ve bunalmaya başlarsın. Ama nefes alamıyorsun. Bağırmaya, çığlık atmaya çalırsın ama sesini kimse duyamaz. Saçlarından bir tutam yüzüne doğru gelir ve bu çok ama çok rahatsız ettirir seni. Yüzün yavaş yavaş kaşınmaya başlar. Giydiğin kapüşonlu kazağın arkaya doğru gerilir ve boğazını sıkmaya başlar. Terlersin ve vücudun yapış yapış olur. Annın, boynun her yerin su içerisinde kalır. Haraket edemediğin için daha çok terlemeye başlarsın ve bir süre sonra vücudun kaşınmaya başlar. Üstüne örttüğün kalın yorganı üstünden atmak istersin ama yapamazsın. Bilincin yavaş yavaş kapanmaya başlar. Defalarca nefes almaya çalışsan da asla yapamazsın. Daha çok çırpınmaya çalışırsın ama yapamazsın. Karanlıkta hapsolmuş gibi boşlukta hissedersin kendini. Bir yere sıkışmış gibi...
꧁✯꧂
1 YIL SONRA 2020
John'nun anlatımıyla...
Büyük bir sessizlik içinde yaşıyorum. Artık hiç kimse yok. Tam 1 yıl, 1 yıl boyunca abimden cevap alamadım. Onu aradım. Defalarca...ve hiç bir şekilde bana dönüş yapmadı. Eğer onu da kaybetmişsem ve bundan haberim olmazsa o zaman ne olacak peki? Kararımı verdim abimin yanına gideceğim. Ama bunu nasıl yapacağım? Belirsizlik var çok ama çok derin bir belirsizlik.
"Biliyor musun? Aslında araba çalabiliriz."dedi Anna.
