Beomgyu ile lisede tanışmıştık. O zamanlar sadece onunla takılırdım. Başka kimseyle konuşmak istemezdim sadece onunla mutluydum. Zaten çok arkadaşım da olmamıştı.
Onun bir arkadaştan daha fazlası olduğunu biliyordum. Ama onun nasıl hissettiğini bilmediğim için endişelerim vardı.
Neyse ki o da ben gibi hissediyormuş. Artık birer arkadaştan daha fazlası olmuştuk. Her geçen gün ona olan sevgimde artıyordu. Birbirimize olan hisseler de büyüyordu.
Her gün beraberdik sürekli güler eğlenirdik. Bugünlerin biteceğini hiç düşünmemiştim. Hayatımın sonuna kadar onunla kalacağımı düşünüyordum.
Ama mezuniyet günü gelmedi. Bana haber verirdi normalde ama o gün ondan hiç haber alamadım. Kime sorduysam "onu en son dün gördüm" cevabını aldım.
Ondan haber alamamak beni oldukça endişelendirmişti. Bu yüzden merak edip evine gittim. Taşınmışlardı. Ev sahibinden öğrendim taşındıklarını. Bana hiç bahsetmemişti.
Ne yapıcağımı bilemedim. Evinde yoktu. Beraber gittiğimiz hiç bir yerde de yoktu. Ona ulaşamıyordum. Kaç kere aradım, mesaj attım bilmiyorum. Fakat hiç geri dönüş alamadım. Onu aramadığım yer kalmadı.
Ailesini bana hiç anlatmadı ama biliyordum ki ailesi hiç normal değildi. Onun için endişeleniyordum. Belki de bu yüzden bana haber veremedi diye düşündüm onu suçlayamadım.
Böylece tek başıma liseden mezun oldum ama o yoktu. Mezuniyet günü yüksek bir yere çıkıp havai fişek patlatıp mezun olmamızı kutlayacaktık. Hep bugünü düşünüp hayal kurmuştuk. O sadece hayallerde kaldı, ben yaşadım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
