Kahvaltımızı yaptıktan sonra masanın üzerindekileri toplanmadan Beomgyu bana kağıt parçasını tekrar uzattı.
Israrla okumamı ve bir cevap vermemi bekliyordu. İsteğini kıramazdım çünkü bende meraklıyım bu su götürmez bir gerçek.
Uzattığı kağıdı alıp içini açtım. Bu sefer kısa bir nottu. Benim bulduğumdan farklı. Üzerindeki göz yaşları bazı harfleri bulanıklaştırmıştı.
Bir nefes alıp okumaya başladım.
"Belki gelecekte, çocukluktan arınmış bedenimiz ve zihnimiz ile tekrar en baştan başlarız...
Elbet bir gün beni gerçekten unutacak. Sabah kalktığında aklına ben gelmeyeceğim. Yoldan geçen insanlar ona beni hatırlatmayacak. Dinlediği şarkılarda beni düşünmeyecek. Belki de bütün hevesleri yok olacak. Sonra bana kızacak, yanında olmadığım için,pes ettiğim için en çokta kendisi imkansızı beklediği için. Başka bir evrende tekrardan..."
Adres|XXX.XXXX.XX
Anlamsız sözler mi yoksa içinin yandığını anlatmaya çalışan kelimeler mi?
Böyle olcağımı ve hissedeceğimi nasıl biliyordu? Yoksa herkesin yaşabileceği klasik duygularımı düşündü. Kendini benim yerime koyarak mı yazdı bunları?
Neden bu korku ve niye bizim ayrı kalacağımızdan bu kadar emin? Başına ne gelmiş olabilirde böyle notlar bırakıp ortadan kayboldun.
Kafamı kaldırıp Beomgyu'ya baktım. O an içim de bir sızlama hissettim.
Yanaklarından süzülen gözyaşları masaya düşüyordu. Bu notu neden ve nasıl yazdığını bilmiyor ama hissetikleri yüzünden ağlıyor.
Th:Sorun ne?
Bg:Ben, bilmiyorum. Bunu sana mı yazdım yoksa kendim için mi bilmiyorum. Ama aşağıda yazan adres-
Sözünü yarıda kesti. Ve uzun bir süre masanın üzerindekileri inceledi. Sonra tekrar kafasını kaldırıp gözlerini bana kenetledi.
Bg:Benim eski evim. Birkaç eşyamı toplayıp evden kaçmıştım. O sıralar kafam çok bulanıktı. Ben o haldeyken Yeonjunla tanıştım ve bana bir babadan daha iyi bir baba gibi davrandı.
Th:Anlıyorum senin için çok zor olmuş olmalı. Bunlar tam olarak ne zaman oldu?
Bg:Babamın dediğine göre yalan değilse lisenin mezuniyet günü bir kaza geçirmişim ve sonrası böyle işte. Daha sonra babamın baskılarına dayanamayıp kaçtım. Kaç yıl oldu bilmiyorum.
Th:Oraya gitmeyi düşündün mü? Belki birşeyler öğrenebiliriz.
Bg:O yere gitmek aklımın ucuna bile gelmedi. Düşününce bile huzursuz hissediyorum ama beraber gidersek.
Th:İstiyorsan seninle gelmek için hazırım.
Uzun uzun gözlerinin içine baktım. Hala onun yaralarına merhem olmak istiyorum. Her zaman ki gibi kendimi değil bir başkasını daha çok önemsiyorum. Bu benim için sorun değil. Konu o ise herşeyi göze alabilirim canım yansa bile.
Bg:Taehyun sen gerçekten iyi birisin. Eğer ben senin yerinde olsaydım senin gibi sabırlı ve iyi olamazdım.
Th:Sen herkesten daha iyi bir kalbe sahipsin. Kendini kötü duruma sokma.
Bg:Benimle gelirsen çok mutlu olurum.
Th:Ne zaman yola çıkarız?
Gülümseyerek onu iyi hissettirmeye çalıştım.
Bg:Ama istemiyorsan gelmek zorunda değilsin.
Th:İstiyorum.
Beomgyu aniden bana yaklaştı. Yüzümüz oldukça yakındı. Ne yapmaya çalışıyor bilmiyorum ama benim yapmak istediğim şeyler ortada.
Bir cesaretle bana yaklaştı ama gözlerini kaçırarak yerine geri oturdu. Gözlerini sürekli benden kaçırıp başka yönlere bakıyordu.
Benim hareketimle yüzü daha çok kızarmıştı. Eskiden de böyleydi. O her zaman aynıydı hiç değişmedi benim gözümde.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun zaman oldu bölüm atmayalı kusura bakmayın.
Okullar açılıyor ağlamak istiyorum. Bu sene biraz benim için yoğun bir sene olucağı kesin bu yüzden ne sılıkla bölüm atarım bilmiyorum. Ama benim için beklersiniz çok sevinirimmm😽⭐
