Sabah uyandığımda Taehyun'un kollarının arasında buldum kendimi. Onun yatağında uyuyakaldığımı hiç hatırlamıyorum.
İçimde hoş ve garip bir his vardı. Bu hislerin ne olduğunu hala çözebilmiş değilim. Kendimi çok çaresiz hissediyorum.
Sanki Taehyun'a muhtacım. Benliğim, geçmişim, gençliğim tümüyle onunla.
Gözlerim açıldığı gibi karşımda kedi gibi uyuyan adamı görünce afalladım. Fakat onu uzun uzun süzmekten kendimi alıkoyamadım. Koyu gözleri ne kadar kapalı olsa da beni içine çekiyordu.
The:Uyandın mı?
Bg:Ne?
Th:Tamam.
Taehyun yatakta doğrulduktan sonra bir süre oturdu. Biraz daha oturdu. Ardından kafasını birden bana çevirip zaten büyük olan gözlerini daha da araladı.
Th:Sen?!
Bg:Aa ben.
Sırıtarak söylediğim şeyin hiç komik olmadığını biliyorum ayrıca o hatırlamıyor mu?
Th:Yatağımda ne işin var? İçeriye senin için örtü ve yastık getirdiğimi hatırlıyorum.
Bg:Biliyor musun onu bende hatırlıyorum.
Th:Ee?
Bende yatakta doğrulup ona daha çok yakınlaştım. Rahatsız olmuş olmalı ki hemen ayağa fırladı.
Th:Neyse kahvaltı yaptıktan sonra git lütfen. Yalnız kalmak istiyorum.
Bg:Hep yalnızsın zaten bırak bir günü benimle geçir.
Hızla ayağa kalkıp söylediklerime karşılık Taehyun bana dönmeden mırıldanır gibi konuştu.
Th:Beni yalnızlığa alıştıran sensin.
O an afalladım. Ne diyeceğimi bilemedim. Aslında bir şekilde haklı ama elimden gelen hiçbir şey yok. Onu terk edip etmediğimi bile bilmiyorum. Belki eskiden sevgili olduğumuz bile meçhul.
Bg:Bu gibi tavırlara ne gerek var ki?
Th:Ne gibi tavırlar pardon?
Arkasına dönüp yatağın diğer ucundan yanıma doğru yaklaştı. Yüzünde sinirli bir ifade vardı. Aynı şekilde benimde. Neden bilmiyorum ama bu muameleyi hak etmiyorum.
Bg:Sana defalarca kez söyledim dimi. HİÇ BİR-ŞEY-HA-TIR-LA-MI-YO-RUM. Daha ne olsun istiyorsun? Neden bana bu denli kızgınsın? Beni hiç mi düşünmedin?
Th:Seni düşünmediğim bir an olduğunu mu sanıyorsun?
Alaycı bir şekilde güler gibi nefes verdikten sonra sözlerine devam etti.
Th:Sen hiç bir anımda yanımda değilken hep seni düşündüm, aklımda hep sen vardın. Böyle yıllarım geçti ama ansızın seni gördüm tökezledim. Sana sinirliydim nereden bilebilirdim böyle olduğunu? Sadece sinirimi yatıştıramıyorum.
Bg:Sen olmazlara çok inanıyorsun. Belli ki birbirimizin kaderi değiliz neden zorluyorsun? Neden o kadar yıl kendine eziyet çektirdin? Neden seni terk edip giden birine bu kadar bağlı kaldın?
Th:Çünkü gerçekten sevdim. Ve fark etmeden bir cevap bekler oldum. Hiç bir neden yokken nasıl yalnız kaldığımı merak ettim. Unutamadım bu bir cevap olmaz mı?
Bir süre odanın içini sessizlik kapladı. Sadece sinirden dolayı hızlı nefes sesleri yankılanıyordu.
Th:Neyse boşver geçmişte kaldı zaten ne diye aynı şeyleri konuşup duruyoruz ki?
Taehyun son sözünü söyledikten sonra bir iç çekip içeri geçti. Her adımda odanın zemininden çıkan ses etrafı dolduruyordu.
Biz ne olacağız böyle? Neyi yanlış yapıyoruz da her defasında dönüp dolaşıp başlangıç noktasında buluyoruz kendimizi?
Kafam çok karışık düzgün düşünemiyorum. Kendimi de onu da yıpratmak istemiyorum.
Yavaşca arkasından bende ilerleyip, gittiği yere kadar onu takip ettim. Birlikte mutfağa geldik. O tezgahta bir şeylerle uğraşırken ben arkada onu izliyordum.
Aslında gitsem daha iyi olacak ama birşeyleri açıklığa kavuşturma isteğim olduğu için burada kaldım.
Th:Üzgünüm.
Bg:Bende.
Th:Sanırım son zamanlarda kendimi kontrol edemiyorum. Senin hatan olmadığını biliyorum. Fakat kimi suçlamalıyım bilmiyorum.
Bg:Aslında ben dün seni almaya gelmeden önce evimde bir not buldum.
Yemek hazırlayan Taehyun arkasına doğru dönüp meraklı gözlerle bana baktı. Az önce alev fışkıran gözler miydi bunlar?
Bg:Tam olarak anlamadım. Bu yüzden yanımda getirmiştim. Vermeye zaman olmadı birazdan okursan sevinirim.
Th:Peki önce yemek yiyelim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine kavga ettiler. Neden bilmiyorum bir şekilde onları kavga ettiriyorum.
Neyse Yeonjun'un özür dilemesi bana saçma geldi ama gerçi koreli fanlar işte ne beklersin.
