(Şarkının bölümle alakası yok sadece dinlemek için😉)
Th:Sana gelmemeni söyledim neden beni takip ettin?
Bg:Sadece sende kalmak istedim.
Ona gülümseyerek içeri doğru geçip kendimi koca ve yumuşak kanepeye attım.
Bg:Hem sana yemek yaparım.
Th:Benimde ellerim var saol.
Neden bilmiyorum ama sanki Taehyun bana soğuk davranmaya çalışıyor gibi. Ona söylediğim şeylerden dolayı kendini benden uzaklaştıryor mu acaba?
Biraz aptal olabilirim ona seni sevmiyorum dedim yüzüne direkt ama şimdi sanki bir şeyler hissediyorum. Eskiden onu sevdiğim için içimde kalan bir his mi emin değilim.
Zaman geçer, insanlar ve anılar yok oluyor ama anıların açtığı yaralar veya hissettirdiği duygular yok olmuyor.
Kafam karışık ve sanırım bir şeylerin cevap bulması için onunla vakit geçirmeliyim.
Yüzsüz olduğumu biliyorum onu kırdım şimdi de yakınlaşmaya çalışıyorum kim olsa mesafeli davranırdı.
Th:Al.
Elinde bir yastık ve örtü ile odadan çıkıp onları bana uzattı. Ardından almamı beklemeden elindekileri ayağımın ucuna koyup kendi odasına geçti.
Bg:E şey teşekkürler ve iyi gecelerr.
Aslında kolumdan tutup dışarı atar diye düşünmüştüm. Bence o da içten içe benim burada kalmamı istiyor.
Yastığımı kanepeye yerleştirip örtüyü üstüme alarak uyumaya çalıştım ama bu oda neden bu kadar soğuk. Üstümde ki ceketi çıkarmama rağmen üşüyorum.
Bg:Taehyun!
Duydu mu beni? Bir daha bağırmalıyım.
Bg:TAEHYUN!
Th:NE VAR!
Bg:AA ŞEY BEN ÜŞÜYORUM DA.
Th:NAPABİLİRİM EVİNE GİT O ZAMAN.
Bg:BAĞIRMA BANA!
Th:Bağıran sensin aptal.
Bg:BEN BAĞIRMADIM! ay bağırmışım.
Biraz daha sessizlikten sonra onun yanına gitmeyi istedim ama gidersem biraz tuaf olur sanki değil mi?
Yani beni istemez yanında.
...
Bg:Uyudun mu?
Th:Noldu yine?
Bg:Burada yatsam olur mu? Oo ne kadar sıcak burası. Hehe ben burada yatıcam.
Th:Beomgyu lütfen evine git.
Bg:Hayır. Hem çok geç oldu gidemem. Bir gececik idare et.
Taehyun yattığı yerden doğrularak yatağın üstünde bağdaş kurdu. Kafasını dikleştirdi ve bana baktı. Yüzünde ciddi bir ifade vardı.
Th:Neden bunu yapıyorsun? Seni anlamıyorum.
Bg:Sadece seni üzdüğümü farkettim.
Th:Hala üzüyorsun?
Bg:Nasıl?
Yanına usulca yaklaşıp oturdum. Elimi yavaşca bacağına koyup yüzüne baktım.
Th:Seni tekrar kaybetmekten korkuyorum. Fark ettim ki zaten sen beni sevmiyorken vazgeçmeliyim. Ya tekrar beni terk edersen?
Bg:Belki seni hala seviyorum?
Th:Dalga geçmeyi bırak!
Bg:Bak, emin değilim evet herşey bir anda değişti ya da belki de ben fark etmedim ama o gün sen o tatlı çocukla konuşunca sanki ben garip hissettim.
Th:Daha kendini anlayamıyorsun. Konuyu kapatalım ve uyuyalım olur mu?
Bg:Bana biraz zaman ver. Kolay değil.
Th:Sana yeterince zaman tanıdım zaten. Benim içinde kolay değil.
Bg:Hayat hiç bir zaman hiç bir yerde kolay olmadı. Mesala bana bak ne kadar acınasıyım. Kendim bile önceden nasıl biriydim bilmiyorum. Sadece bunca zaman beni tanıyan birini bekledim. Kendini ona muhtaç gibi hissettim.
Th:Kendin de söyledin. Sadece bana ihtiyacın var bu sevgi veya aşk değil. Sen sadece geçmişinden birini istedin.
Hiçbirşey diyemedim ya doğru söylüyorsa? Gerçekten onu sevmiyorsam ve ona muhtaç olduğum için kaybetmek istemediğim için onun yanında olmaya çalışıyorsam.
Bilmeden onun duygularıyla oynamak istemiyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BUNALDIM BU NE SICAKK!!
Bölüm bir tık kısa olabilir kusura bakmayın aklımı hiç bir şey gelmedi bu bölümü de gece 2'de yazdım🙂
