Bol bol yorum yapmayı unutmayın bebeklerim💞 iyi okumalar...
.
Jeon Jungkook Gözlerimi araladığımda burasının ne evim, ne okulum, ne de arabamız olduğunu görünce panikle ayağa kalkmaya çalıştım, fakat yatağa kollarımdan kelepçe ile bağlanmıştım. Sahi... ne olmuştu bana? Son hatırladığım şey pet shopa gitmek üzereyken bayıldığımdı. Etrafa bir göz gezdirdim. Harabe bir yer değildi, aksine çok güzel dizayn edilmiş, lacivert ve beyaz tonlarının kullanıldığı bir odaydı burası. Ve bu oda çok ağır erkeksi bir koku kokuyordu. Kokuyu içime çektim, çok güzel kokuyordu.
O anda odanın kapısı yavaşça açıldı. odaya giren kişinin yüzü çok tanıdıktı. Ah... bu, BU KİM TAEHYUNG'DU! Kainatın sahibi Kim Taehyung... Tanrım... Onun burada ne işi vardı ki? O da mı kaçırılmıştı?
"Sonunda uyandın uykucu bebek." Derin sesi kulaklarımda yankılandığında sonunda kafama dank etmişti her şey. Babam Taehyung'un en büyük düşmanıydı. Babamdan böyle intikam alacaktı aklı sıra.
"Kim Taehyung..." diye mırıldandım. Çenesini kasıldı. "Aklın sıra babamdan intikam almak istiyorsun değil mi?" Diye cevabını bildiğim bir soru sordum. Ağır ağır başını salladı "hmm hmm... düşündüğümden daha akıllısın ufaklık. Beni neden kaçırdın klişelerine gireceğini düşünmüştüm."
Taehyung'la bu ilk karşılaşmamız değildi. Evet daha önce bir kez bile konuşmamıştık ama bir gün babamın işi gereği gitmem gereken bir yerde onu ilk kez görmüştüm. O zamanlar nasıl biri olduğunu bilmiyordum, o kadar hoşuma gitmişti ki... bir kaç gece rüyalarıma girmişti hatta. O günden sonra en az 1 ayda bir karşılaşır olduk. Ama asla sohbetimiz yoktu. Nasıl biri olduğunu öğrendiğimde ondan soğudum.
"Amacının ne olduğunu bildiğim için gerek yok." Diyerek sahte bir şekilde gülümsedim. Bakışları dudaklarıma kaydı, dudağının bir kenarı kıvrıldı ve yine gözleri gözlerime tırmandı. Şu an aşırı değişik bir çekim vardı aramızda. "Kapıya yaslanmayı bırakıp gel yanıma da bu saçmalığın ne zaman sona erecek onu söyle... ve ellerimi aç." Gözleri kelepçeyle başımın üstünde bağlanmış ellerime gitti, "ellerini açmayı düşünmüyorum, bu görüntün hoşuma gitti." Dedi. Gözlerimi fal taşı gibi açmıştım. Ne diyordu öyle? "off boş yapma Taehyung bileklerim acıyor. Aç lütfen" Dediğimde yanıma geldi. Elindeki anahtarlarla gözümün içine baka baka kelepçeyi açtı.
"Ohh be.." rahatlamış bir şekilde oh çektim ve bileklerimi ovuşturmaya başladım. Taehyung'da yatağın kenarına, yanıma oturmuştu. Bir elini arkaya atıp, bacak bacak üstüne atarak geriye yaslanmıştı hafiften. Bana bakıyordu. 'Ne var?' Dercesine başımı salladım. Konuşmasını beklediğimi anlamış olacak ki konuşmaya başladı.
"Seni bırakmamı istiyorsan küçük, senden istediğim bir şey var." Dedi. 'küçük' kelimesine çok takılmadan "Neymiş o?" Diye cevap verdim kaşlarımı kaldırarak. Merak etmiştim. Oturuşu dikleşti. "Babanın kasasında bulunan gizli dosyaları bana getireceksin. Eğer getirirsen seni bırakırım. Aslında pek niyetim yok ama..." son cümlesini kısık sesle söylediği için yarım yamalak duymuştum. Üstünde çok durmadım. Ayrıca benden istediği şeyi asla yapamazdım. Mala bakar gibi gözlerimi açarak baktım ona. "Sen benden ne istediğinin farkında mısın? Babam bunu yaptığımı duyarsa beni evlatlıktan reddeder, öldürür. Hayatta yapamam." Kaşları çatıldı, "merak etme, evlatlıktan reddederse ben seni evlatlık olarak alabilirim yavrum" diyip göz kırptı. "Şakalaşmanın sırası mı Taehyung... benden istediğin şeyi asla yapmam" dilini yanağının içinde gezdirdi sertçe. "Ah hadi ama, sana bir şey yapmasına izin vermem. Kölem yaparım babanı. Tek istediğim bir dosya."
Yanaklarımı şişirip ofladım. " Off yapamam Taehyung anlasana. Korkuyorum." Gözlerini yumdu. Açtı. "Anlaşıldı o zaman. Sen bilirsin, ben de seni buraya bağlarım ve asla bırakmam."
Gözlerimi büyüttüm. Babam beni öldürecekti. Hem okula yürüyerek gitmeye çalıştığım için, hemde kahvaltının sinirini üstünden atamamıştı kesin. Üstüne üstük bir de baş düşmanı tarafından kaçırılmıştım. Eve döndüğümde bunların acısının hepsini benden çıkaracaktı. Bu düşünceyle gözlerim doldu. "Taehyung bırak beni gideyim" evde olmadığım her bir süre boyunca babamın öfkesi ikiye katlanıyordu, emindim. Bunun için beni daha fazla dövecekti.
Taehyung bir süre gözlerime baktı. "Üzgünüm küçük, şu anda gitmene müsaade edemem. Bir şeye ihtiyacın olduğunda kapının dışındaki korumaya seslen, gelirim." Kelepçeyi eline alarak beni tekrar yatağa bağlamıştı. Bu esnada yüzüme fazla... fazla yakındı sanki? Geri çekildiğinde yüzüme soğukluk vurdu. Ağır adımlarla arkasına bakmadan odadan çıktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine ben, yine ben, yine bennnn👅 Bebelerim fic güzel ilerliyor mu..???? Umarım can sıkmıyordur. Görüşürüzzz💞
