Mafia Of My Heart - TK

4

İyi okumalarr💞

.

Jeon Jungkook
Sabah gözlerimi açtığımda yatağa falan bağlı değildim. Dün iki normal insan gibi Taehyung'la güzel bir akşam yemeği yemiştik. Sohbet de etmiştik. Güzel geçti yani kısaca. Bir ara Taehyung'a şakayla karışık -gerçeklik payı çok fazla- 'keşke beni daha önce kaçırsaymışsın' diyip kahkahayı patlattığım için ,evet sadece ben, ileri gittiğimi düşünmüş ve susmuştum. Taehyung'da cevap vermemişti.

Tabi bunun üzerine hep rahatsız mı ettim acaba diye düşünmeden duramamıştım. Taehyung'u şu bir günde az çok tanımıştım. İyi bir insan sayılırdı. Atak geçiriyorken yanımda durması, bileklerim acıyor diye kelepçe takmaması, beni özgür hissettirmek için kapıyı kilitlememesi... göz ardı edemezdim. Ve biraz da heyecanlanıyordum sanki yanındayken... Ama şimdi bana 'bu da ne hızlı hoşlandı adamdan' demeyin. Sadece heyecanlanıyordum. Yani midem kasılıyordu. Oda ufacık bir şeydi yani heyecanlanmak bile diyemeyiz.

Ayrıca hiç tutsak gibi, kaçırılmış gibi hissetmiyordum. Sanki kendi evimde kendi odamda oturuyordum. Bu iyi bir histi. Hem dün akşam uzun zaman sonra ilk defa tavuk yemiştim. Taehyung şaşırmıştı buna. Ama ben babam yüzümden yiyemediğimi söylediğimde babama küfürler savurmuştu. Adını bile duymak istemiyordu babamın. Benim de pek istediğim söylenemezdi, babamdı ama değildi.

Bana bu zamana kadar bir kez bile babalık yapmamıştı o adam. İlkokulda okuma yarışmasını kazandığımda, bırakın bir kerecik gülümsemeyi bunu ona söylemeye çalıştığımda 'görmüyor musun işim var, defol git odana' diyerek beni kovmuştu. Küçükken yaşadığım şeyleri, dövüldüğüm zamanları ömrüm boyunca unutamazdım. 

Kapım tıklatıldığına 'Gel' diye bağırdım. Hizmetlilerden iki kişi, ellerinde bir sürü kıyafetle geldiler. Gözlerim açık onları izliyordum. Ellerindeki kıyafetleri odanın köşesinde duran askıya astılar ve "rahatsız ettiğimiz için üzgünüz Bay Jeon fakat  Bay Kim uzun süre burada kalacağınızı söylememizi isteyerek, bunlardan giymenizi emretti." Dediler ve eğilerek odadan çıktılar.

"Gerçekten mi... yani gerçekten mi? Bunların hepsini bana mı almış? İyi de ne kadar süre kalacağım ki burada?" 

"Uzunca bi süre ufaklık"

Tanıdık, kalın sesi duyduğumda kapının oraya baktım. Taehyung buradaydı. "Epey uzun bir süre benimle kalacaksın. O baban denen herifin icabına bakana kadar yani güzelim" Ne! Güzelim mi dedi o... ah hayır. Dememiş ol lütfen yoksa bayılırım.

"G-güzelim mi?" kekeleyecek kadar kötü çıkmıştı sesim! Niye bu kadar heyecanlanmıştım ki? "Evet beğenmedin mi?" Çok beğendim. "Beğenmedim. Yakışıklıyım ben bir kere tamam mı..?" İçten bir şekilde kıkırdadı. "Hem yakışıklı, hem güzel bebek" ne... şu an beni görseniz küfredersiniz çünkü ağzım hafif aralık, gözlerim açık bir şekilde gerizekalı gibi yüzüne bakıyordum.. Ayrıca kızarmıştım!

"Ben... şey, üzerimi-üzerimi giyeyim evet!"
Güldü.

"Giyin bakalım"  dedi ve yavaşça kapıyı çekerek çıktı odadan.

.

Üzerime lacivert bir tişört, altına da beyaz bir eşofman giymiştim. Tesadüfen de çoğu şey lacivert gönderilmişti. Lacivert en sevdiğim renkti.Ne çok cırtlak, ne çok soluk.

Şimdi de Taehyung'u beklıyordum. Kahvaltıya çağıracak mıydı beni? Yoksa odamda mı yiyecektim? Aslında çok ayıp oldu Taehyung'a... iki gündür onu rahatsız ediyorum, yemeklerini yiyorum ve parasını benim için harcıyor. Biraz mahçup olmuştum.

Aslında beni kaçıran oydu. Neden mahçup olcaktım ki? Ama yine de olmuştum.

Bu esna da kapı çaldı. Gelenin Taehyung oldugunu ümit ederek 'Gel' dedim. Kapı açılıp içeriye Taehyung girince biraz mutlu olmuştum.
Taehyung'un elinde bir paket vardı. Kahvaltı mı getirmişti bana? Ama kahvaltı için biraz küçük bir paketti.