Mafia Of My Heart - TK

7

İyi okumalar...💞

.

Jeon Jungkook

Tahminimce 3 saat falan geçmişti. Üst katta duyduğum bağrışmalarla zorlukla da olsa ayağa kalktım. Taehyung'mu gelmişti yoksa? Lütfen o gelmiş olsun, kurtarsın beni nolur.

O anda çok gürültülü bir şekilde silah patladı...

Tanrım! Kim vurulmuş olabilirdi ki? Umarım Taehyungsa vurulmamıştır Tanrım... bir ümit gidip demir kapıyı tekmelemeye başladım.

"İmdat! Taehyung! Taehyung! Kurtar beni!" Diye bağırmaya başladım. Belki beni duyardı.

"Jungkook! Jungkook! Beni duyuyorsan bir işaret ver!" Bu bağıran Taehyung'du! Taehyung gelmişti! Tanrım mutluluktan ağlayacaktım. Ellerim acısa da kapıyı yumruklamaya devam ettim.

"Taehyung!" Avazım çıktığı kadar bağırıyordum. Tanrım, şu an tek dileğim beni bulmasıydı.

Bir dakika? Yaklaşan adım sesleri duyuyordum. Umarım gelen kişi Taehyung'dur...

"Jungkook! Güzelim duyuyor musun beni?"  Taehyung bağırıyordu.

"Evet! Evet duyuyorum seni Taehyung!" Boğazım acımaya başlamıştı.

"Jungkook! buldum seni güzelim burası bodrum katı mı, ah siktir kapıyı açmak için amahtar lazım, anahtarların nerde olduğunu biliyor musun?" Taehyung bulmuştu beni! Tanrım şükürler olsun.

"Taehyung... geldin mi? Çok şükür... Taehyung anahtarlar babamın cebinde!" Evet babamın cebindeydi, sütü cebinden çıkartırken görmüştüm.

"Tamam küçüğüm, sen bekle beni hemen alıp geliyorum." Küçüğüm mü... bunu duyunca midem kasıldı, çok değişik bir histi. Çok hoşuma gitmişti...

Odanın köşesinde dizlerimi kendime çekip oturuyor, Taehyung'un gelmesini bekliyordum.

Nihayet yaklaşan adım seslerini duymuştum. Ama kalkmaya takatim kalmamıştı. Olduğum yerde bekledim.

"Jungkook! Orda mısın küçüğüm? Geldim. Açıyorum şimdi." cevap bile veremedim. Susuzluktan ağzım kurumuştu, açtım, yorgundum, canım çok yanıyordu.

O sırada Taehyung kapıyı açtı. İçeriye girer girmez gördü beni. Olduğu yerde donakaldı. O kadar mı kötü görünüyordum?

"Güzelim benim..." diye yaklaştı yanıma. Saçlarımı okşadı. "Taehyung... canım çok yanıyor." Dedim zar zor. Ağlayacaktım ama ona bile halim yoktu. Gözyaşım tükenmişti.

"Biliyorum güzelim, biliyorum birtanem. Dayan ama hastaneye gideceğiz tamam mı miniğim benim?" Başımı salladım acıyla.

"Şimdi kucağıma alacağım seni. Canın acırsa söyle bana."  Başımı salladım tekrar.

Yavaşça ellerini bacak altımdan ve sırtımdan geçirerek beni kucağına aldı. Porselen bebek taşıyormuş gibi dikkatli davranıyordu. Canım acıyordu ama söylemedim.

"Yasla başını bana. Uyumaya çalış. Hastaneye götürüyorum seni hemen güzelim." Hızla çıktık bodrum katından. O sıra da salondan geçerken yerde acıyla kıvranan babamı ve diğer korumalarını gördüm. Babam bacağından vurulmuştu. Her ne kadar kötü biri olsa da ona yardım etmek istedim.

"Taehyung, babam..." dedim zorla. "Şşhh" dedi Taehyung bana sadece.

Daha sonra da gözlerimi kapatarak kendimi uykunun kollarına bıraktım.

.

Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım. Koluma serum takmışlardı. Ve... Taehyung oradaki sandalye de uyuyakalmıştı. Tanrım... o çok tatlıydı. Resmen beni bekliyordu.