HÜMA

10. Bölüm: ❛❛Kırık Duygular❛❛

beğenip yorum yapmayı unutmayın<3

Asla rahat olmayan uykunun içinden terlemenin verdiği hisle yavaş yavaş uyanırken vücudumda hissettiğim o halsizlik biraz olsun azalmıştı. Gözlerimi zorla araladım, bir süredir alışık olmadığım odaya bakışlarım açıldığında önce bir süre bekledim algılayabilmek için.

Duvarın dibinde duran sandalyedeki bedene değen bakışlarım şaşkınlıkla sarsıldı, soluk mavi gözleri ile öylece beni izleyen Emir bir an olsun odağını değiştirmeden bana kitlenmişti. Hızla doğrulup örgüden kurtulup yüzüme dağılan saçlarımı geriye iteledim.

"Emir?" dedim ne diyeceğimi bilemeyerek, ardından yatağında yattığımı ve bundan hoşlanmadığını hatırlayarak aniden ayağa kalktım. "Özür dilerim, ben kötüydüm de uyumuşum burada. Ben hemen birini arayayım değiştirsinler."

"Dur, ne konuşacaksan konuş sonra git."

Uzun zaman sonra ilk kez canlı canlı duyduğum sesine odaklanmışken söylediği sözlerin verdiği acı hissiyle öylece kalakaldım, ona olan sevgimi kabullendiğim bu günlerde sözleri daha çok yakıyordu canımı.

"Gaye abla bir anda söyleyince ne olduğunu bile algılayamadım, ona inanmadım başta ama herkes aynı şeyi söyledi tabii onun rızası olmadığına pek de inanmamıştım. Yanına gelene kadar ne tepki vereceğimi dahi bilmiyordum, abinin sana karşı dikkatli olmam gerektiğini ve mesafemi korumamı söylemesi aklımdan hiç çıkmadı. O bile bunu onaylıyor dedim içten içe." Gözlerimi ona çevirmeden ellerimi izledim uzun uzun. "Hep senden duymak istemiştim neden ceza aldığını ve bunu bir başkasından duymanın beni bu denli delirttiğini, üzdüğünü düşündüm bundan birkaç gün öncesine kadar aslında."

"Ne değişti? Neymiş seni delirten?" dedi yorgun ama imalı bir tonla.

"Senin bana dokununca pis hissetmen ama o kızla bir şeyler yaşamanaymış tepkim, sana nasıl yaparsın derken o kızla nasıl birlikte olursun demek istemişim aslında. Yeni anladım gerçeği."

"Nil-"

"Hüma." dedim bakışlarımı sonunda onun gözlerine sabitlerken. "Adım Hüma."

Bana bakan bakışlarının bir an titrediğini gördüğümde dolan gözlerimle izledim onu öylece, ondan bir tepki beklediğimi anlamış olacak ki bu sefer o konuştu. "Neden böyle bir şey demek istediğini, bunu niye anlattığını anlamadım. Hangi gerçeği yeni anladın?"

"Emir ben seni çok seviyormuşum." dedim gözlerimi kapatarak. "Senin bana yaklaşamaman, Gaye abla ile olman canımı çok yaktı, çok yakıyor."

Karşımda ne halde olduğunu ya da ne hissettiğini anlamak beni ürküttüğünden sadece sustum, nefes sesleri kulağıma iliştikçe benim nefesim daralıyordu.

"Bana bak, aç gözlerini." dediğinde sanki tam zıttını söylemiş gibi sıkı sıkı yumdum gözlerimi ama ardından ne yaptığımın farkına vararak korkak bir şekilde gözlerimi açtım. Az önceki sert bakışlarında çatlaklar var gibiydi, eskisine nazaran daha dikkatli ve sakin bakıyordu. "Onunla birlikte değilim, hiç olmadım."

"Hiç?"

Başını aşağı yukarı salladı. "Hiç."

Usulca gülümsediğimde gözümden bir damla yaş yanağıma süzüldü, elimi saçlarımın arasına atıp geriye iteledim. "O zaman izin ver de çıkarayım seni buradan, ne onu görürsün ne de sana o gözle bakan herhangi birini."

"Ailem yok, evim yok ben çıkıp ne yapacağım? Aynı zamanda hastayım."

"Her konuda yardımcı olacağım sana, söz." dedim güven vermek istercesine gülümserken. "Eğer beni istemezsen sadece annem ile muhatap olursun. Okul puanların düşük değilmiş, babamın ve annemin çok yakın bir dostu özel üniversitede yönetici. Bir sınava girip belli puanı geçersen sana hem yurt hem de bir bölüm ayarlayacaklar, burs konusu nasıl ilerler bilmiyorum ama okulun kafeteryasında öğrenci olarak çalışabilirsin."