Türkiye'nin sağ gözü genetik problemlerden dolayı tamamen kapkaradır. Ancak bu görüşünü etkilemez. Bu karanlık göz bir nevi Türkiye'nin duygularına göre aktifleşir. Üzüldüğünde, streslendiğinde ve sinirlendiğinde sağ gözünden siyah, koyu kırmızı kan...
Kütüphaneden az önce çıktım ve eve doğru yürüyorum. Saat sabah dokuz. Zaman ne kadar çabuk geçiyor? Kuzey Kıbrıs uyanmıştır. Muhtemelen yine ortalığı alt-üst ediyordur. Ehm, her-neyse. Eve vardım. Kapıyı açtım ve içeri girdim.
Etrafa bakındım biraz. Garip, ne ses vardı nede başka bir şey. Kafamı merdivenlere çevirdim "Kıbrıs?"
Kıbrıs, merdivenlerin yukarısında belirdi. Bana bakıyordu. "N'apıyorsun bakalım?"
"Hiç, hazırlanıyorum."
Kıbrıs'ın yanına gidebilmek için merdivenlerden çıktım ve yanına geldim. "Ne için?"
"Arkadaşlarımla buluşacağım."
Kıbrıs gözlerini benden kaçırdı. Yalan söylüyordu. "Öhm, peki.. Hangi arkadaşlarmış bu bakalım?"
Kıbrıs, tekrar bana baktı, gözlerinde şüphe vardı. "Neden bilmek zorundasın?"
"Ben senin babanım?"
"Yani? Bende bir kızım ve kızların bazen 'erkeklerden' gizli işleri olur değil mi?"
"Kıbrıs.. gerçekten ergenliğinde çekilmezsin"
"Ehm? Ergenlik? Pardon?"
"Kıbrıs 11 yaşındasın"
"Yani?"
Ellerimi teslim olurcasına havaya kaldırdım. "Peki, sen kazandın. Pes ediyorum. Git ve şu 'arkadaşlarınla' takıl bakalım"
"Baba, senin aklından tam olarak ne geçiyor acaba?"
"Ehm, belki platoniğin falandır ne bileyim. Kız işleri, erkeklerden gizli olması gerek. Değil mi?"
"Baba, hay-"
"Hey hey hey, sakin ol küçük ergen. Emin ol, ben senin yaşındayken en az 10 kişiye falan platoniktim. Anlıyorum, sakin."
Kıbrıs, üstünde ki beyaz, etek kısmında ki bukleler bulunan kıyafetle aşırı şirin duruyordu. Öfkeli olduğu kesindi. Muhtemelen eve geldiğinde trip yiyecektim ama n'apayım? Onu sinirlendirmek hoşuma gidiyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kıbrıs'ın aşırı müq elbise)
Kıbrıs, eteğini savurarak merdivenlerden aşağı indi. Dış kapıyı açtı ve gitti. Bende odama yöneldim. Odama girdim ve kapımı kapattım.
Ne yapsam diye düşünürken saatin daha erken olduğu aklıma geldi. Derin bir of çektim. Çantamı çalışma masasının yanına bıraktım. Cebimden telefonumu çıkartarak Azerbaycan'ı aramaya karar verdim. Arama tuşuna bastım. Çalıyor... Çalıyor.... Çalıyor.... Çalıyor...
